Ευχή της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας

«Άναρχε Θεέ, 
ο τον ουρανόν τείνας ωσεί καμάραν, 
την δε γην εφ’ υδάτων εδράσας, 
ο νεφέλαις ύειν προστάττων, 
ήλιόν τε φωταγωγόν πάσι παραστησάμενος, 
και τας κοινάς ταύτας απολαύσεις δικαίοις τε και αδίκοις, 
αγαθοίς άμα και πονηροίς χορηγών, 
αυτός και νύν εμού δεομένης επάκουσον, 
βασιλεύ, 
και ός άν του Σου ονόματος και της εμής αθλήσεως τω οίκω αυτού επισκήψειε, 
μη άλλο τι μηδέν των λωβάσθαι σώματα και λυπείν δυναμένων. 
Οίδας γαρ, 
Κύριε, 
ότι σάρκες ημείς και αίμα, ποίημα των σών αχράντων χειρών και εικόνι ση και ομοιώσει τετιμημένοι»

Απόδοση
«Άναρχε Θεέ, 
’Εσύ πού έξέτεινες τόν ουρανό ωσάν θολωτή στέγη καί θεμελίωσες τη γη πάνω στά ύδατα, 
’Εσύ πού προστάζεις τίς νεφέλες νά βρέχουν καί έστησες τόν ήλιο νά φωτίζει τά πάντα· 
καί τίς κοινές αυτές απολαύσεις τίς χορηγείς σέ δικαίους καί αδίκους, 
σέ αγαθούς καί σέ πονηρούς. 
Εσύ καί τώρα, 
Βασιλεύ, 
εισάκουσε την προσευχή μου, 
καί όποιον στον οίκο του μνημονεύει τό Όνομά Σου καί τά μαρτύριά μου γιά τη δόξα του ’Ονόματος Σου, 
αυτόν καί τά άλλα μέλη τής οικογένειάς του αξίωσέ τους νά μην τούς αγγίξει καμιά λοιμώδης νόσος ούτε κάτι άλλο από εκείνα πού μπορούν νά φέρουν στά σώματα βλάβη καί πόνο. 
Διότι, 
Κύριε, 
ξέρεις ότι εμείς είμαστε σάρκες καί αίμα, 
έργο των άχράντων χεριών Σου καί τιμημένοι μέ τη δική Σου εικόνα καί τή δυνατότητα νά ομοιωθούμε μέ Εσένα».