"Δεν είσαι μόνος" - Πύρινες Γλώσσες

    «Επειδή στα παλιά χρόνια παραλογίσθηκαν οι άνθρωποι και θέλησαν να κτίσουν ένα πύργο που να φθάνει ως τον ουρανό, ο Θεός με τη σύγχυση των γλωσσών τους διασκόρπισε. Γι᾿ αυτό στέλνει σ' αυτούς το Άγιο Πνεύμα με μορφή πύρινων γλωσσών. Γιατί όπως τότε γλώσσες χώρισαν την οικουμένη, έτσι και τώρα γλώσσες ένωσαν την οικουμένη και οδήγησαν σέ ομόνοια αυτούς πού ήταν χωρισμένοι». 

(Ιωάννης Χρυσόστομος, Λόγος εις την Αγίαν Πεντηκοστήν). 

    Μετά την Σταύρωση και Ανάσταση του Χριστού, οι Απόστολοι και οι πιστοί διασκορπίζονται και κρύβονται αβέβαιοι και αμήχανοι για το μέλλον. ‘Όμως, Εκείνος τους είχε πει πολλές φορές ότι θα είναι πάντα μαζί τους. Και στη Πεντηκοστή, Πύρινες γλώσσες κατεβαίνουν από τον Ουρανό και οι Απόστολοι, που ήταν απλοί άνθρωποι, βρίσκονται να μιλούν γλώσσες που δεν ήξεραν και να έχουν Γνώσεις που δεν είχαν. 

Από εκείνη την μέρα, αρχίζει μια νέα πραγματικότητα για τον κόσμο. 

    Παράλληλα οι Πύρινες Γλώσσες, βρίσκουν ένα επιφανή Φαρισαίο και μέγα Διώκτη των Χριστιανών στο δρόμο για την Δαμασκό, τον τυφλώνουν για τρεις μέρες για να γίνει ο Παύλος, ο Απόστολος των Εθνών. Στην πρώτη Σύνοδο που συγκαλούν οι Απόστολοι στα Ιεροσόλυμα, παίρνεται και η ιστορική απόφαση ότι ο Χριστιανισμός δεν αφορά μόνο τον Ιουδαϊκό λαό αλλά όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, γένους, δούλους ή ελεύθερους και αρχίζει μία μεγάλη περιπέτεια που θα αλλάξει τον κόσμο. (...)

Η σειρά «Δεν είσαι μόνος» είναι ένα ταξίδι στον χρόνο και στον χώρο, ένα οδοιπορικό σε τόπους θαμμένους στη λήθη. 

    Περιλαμβάνει 10 επεισόδια και πραγματεύεται πανανθρώπινες αξίες που εκφράστηκαν σε κοινωνίες του παρελθόντος, στηριγμένη στα Πατερικά κείμενα, το Ευαγγέλιο, σε κείμενα θεωρητικά, φιλοσοφικά, δοξαστικά, πολλές φορές προφητικά. 

Αυτά τα κείμενα, που περιέχουν την πείρα και τη σοφία αιώνων, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, συνδιαλέγονται γόνιμα με την εποχή μας δίνοντας τη δική τους απάντηση στα σημερινά προβλήματα του ανθρώπου. 

    Μπορεί να είναι επίκαιρος ένας λόγος που γράφτηκε εδώ και δυόμισι χιλιετίες; 

Σε ποια κοινωνία απευθυνόταν; 

Τι κοινό έχει με τη σημερινή; 

Μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο σε μια άλλη οπτική, έναν διαφορετικό προσανατολισμό και μια επαναξιολόγηση της πορείας του σήμερα; 

(...) 

Σκηνοθεσία: Μαρία Χατζημιχάλη-Παπαλιού 

Μοντάζ: Γιάννης Τσιτσόπουλος 

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Βαγγέλης Κουλίνος 

Πρωτότυπη μουσική: Μάριος Αριστόπουλος 

Σενάριο: Λένα Βουδούρη – Μαρία Χατζημιχάλη-Παπαλιού Αφήγηση: Κώστας Καστανάς

«Ορθοδοξία και μιζέρια, δεν κολλάνε μεταξύ τους…»

«Ο χριστιανός, δεν μπορεί να είναι μίζερος.
Ορθοδοξία και μιζέρια, δεν πάνε μαζί. Δεν κολλάνε μεταξύ τους. Πώς να το κάνουμε…

Πρέπει να είναι λεβέντης ο χριστιανός. 

Άρχοντας. 

Άνθρωπος με πλατιά ψυχή. Τόσο πλατιά, που να χωράει όλο τον κόσμο. 

Και φίλους και εχτρούς. Όλους να τους χωράει…

Δεν ταιριάζει η μιζέρια στη δικιά μας την παράδοση.
Έχει μεγαλείο η Ορθοδοξία… Είναι μεγαλείο.

Ο χριστιανός πρέπει να ‘ναι λεύτερος. 

Δεν πρέπει να καταπιάνεται με μικρότητες, με έχθρες, με ζήλιες, 

με λόγια και κακίες.

Την ελευθερία, μας την χάρισε ο ίδιος ο Θεός.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή. 

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο χρέος.

Ο χριστιανός, δεν μπορεί να είναι μίζερος.
Ορθοδοξία και μιζέρια, δεν κολλάνε μεταξύ τους…»

Αυτά μου είπε και έκανε να φύγει…

Και με άφησε εκεί μόνο μου, να σκέφτομαι τα όσα είχα ακούσει…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος