Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

Εσύ ετοίμασες την Φάτνη σου;

Αναρωτηθήκαμε ποτέ, γιατί άραγε ο Χριστός διάλεξε να γεννηθεί μέσα στο σπήλαιο και να γείρει, μετά την ενανθρώπησή Του, μέσα στην φάτνη;
Γιατί δεν γεννήθηκε μέσα σε κάποιο σπίτι, φτωχικό και ταπεινό έστω;
Ο Θεός ως άνθρωπος στο πρόσωπο του Χριστού ήλθε και έζησε στην γη ταπεινά κι απαρατήρητα. Ποια όμως ανάγκη εξυπηρέτησε ο συγκεκριμένος τρόπος της Γέννησής Του;
Διότι, αν γεννιόταν σε κάποιο σπίτι, πάλι απαρατήρητος θα περνούσε και πάλι ταπεινός θα ήταν.
Χειρότερο μέρος από το σπήλαιο και την φάτνη δεν υπήρχε, για να δει το φως της ημέρας, ή μάλλον το λαμπύρισμα των άστρων, ο νεογέννητος Μεσσίας!
Για τον κάθε κοινό θνητό θα ήταν ντροπή να γεννηθεί σε στάβλο, πόσο μάλλον για τον ίδιο τον Θεό.
Αυτό ακριβώς ήθελε όμως να τονίσει ευθύς εξ αρχής ο Κύριος: ότι παρόλο που είναι Θεός, ταπεινώθηκε και έλαβε ανθρώπινη υπόσταση, και αυτή η Θεία ταπείνωση είναι πολύ μεγαλύτερη από το να γεννηθεί κάποιος απλός άνθρωπος μέσα σ΄ έναν κρύο στάβλο.
Διάλεξε να γεννηθεί μέσα στο σπήλαιο και όχι σε κανονικό στάβλο, για να μας δείξει ότι ο Θεός δεν κατοικεί μέσα σε χειροποίητους ναούς, αλλά μέσα στις καρδιές όσων αναγνωρίζουν στον εαυτό τους την αναξιότητα να Τον δεχθούν και ζουν ταπεινά, χωρίς κομπασμούς και αυτοπροβολές.
Διάλεξε να ανακλιθεί στην φάτνη των αλόγων, για να μας δείξει ότι ήλθε και κατοίκησε μέσα στην α-λογία του κόσμου, ενός κόσμου που κυριαρχούνταν (και μέχρι σήμερα, δυστυχώς, κυριαρχείται) από την αμαρτία, που είναι μωρία στα μάτια του Θεού.
Μέσα στην βαβούρα της απογραφής δεν βρέθηκε κατάλυμα για τον νεογέννητο Χριστό, παρά μόνο μια αχυρένια αγκάλη στην φάτνη των αλόγων.
Και μέσα στην παραζάλη της αμαρτίας και της υποκρισίας δεν τον αποδέχθηκε ο περιούσιος λαός Του, εκτός από μερικές ταπεινές και συντριμμένες καρδιές απλών ψαράδων, τελωνών και πορνών, που διέθεταν το άχυρο της ταπείνωσης και τον ενστερνίστηκαν ως Διδάσκαλο και σωτήρα.
Επέλεξε να γίνουν όλα έτσι, ώστε με την επίσκεψη των Μάγων να γίνει φανερό ποιος είναι ο Βασιλεύς.
Οι μακρινοί επισκέπτες παρακάμπτουν στο πρόσωπο του Ηρώδη κάθε επίγεια δόξα και αξίωμα και έρχονται, οι σοφοί του κόσμου, να προσφέρουν τα δώρα τους σ΄ Αυτόν που Του αξίζει κάθε δόξα, τιμή και προσκύνηση, στο άσημο Βρέφος, στον προ αιώνων Θεό.
Μέσα στην σύγχρονη βαβούρα, μέσα στην ζάλη της ετοιμασίας των φαγητών και των γλυκισμάτων, μέσα στην α-λογία των κοσμικών εκδηλώσεων, θα μείνει και πάλι έξω από τις δραστηριότητες των ανθρώπων.
Θα ψάξει ξανά για κάποιο σκοτεινό σπήλαιο αυτογνωσίας, που να διαθέτει μια φάτνη ταπείνωσης με λίγο άχυρο γνήσιας αγάπης, κι εκεί θα αναπαυθεί, στις καρδιές κάποιων ανθρώπων που θα ζήσουν και φέτος αυτό το μέγα Μυστήριο της Θείας Ενανθρωπήσεως και θα ψελλίσουν μυστικά, μαζί με τους Αγγέλους, το "Δόξα εν Υψίστοις Θεώ…".
Επί δύο χιλιάδες χρόνια κάνει ακριβώς το ίδιο, κάθε ημέρα και κάθε ώρα:
Ψάχνει για Φάτνη!

Όταν την εντοπίσει, εκεί μένει, και λυπάται όταν δει πως αυτή απουσιάζει.
Εδώ και αρκετά χρόνια, αυτή είναι η αγωνία μου, αν δηλαδή διαθέτω την απαιτούμενη φάτνη της ταπείνωσης μέσα στο σπήλαιο της καρδιάς μου και αν την έχω κοσμήσει αρκετά με το άχυρο της αληθινής αγάπης…
Αλήθεια, εσύ ετοίμασες την Φάτνη σου;

(Δημοσιεύτηκε το Δεκέμβριο του 2000)
π. Χερουβείμ Βελέτζας

Πηγή:
http://xerouveim.blogspot.gr
το βρήκαμε εδώ: theologosgr

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο

Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, Κεφάλαιο α', (14-18)
 
14 Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας. 15 Ἰωάννης μαρτυρεῖ περὶ αὐτοῦ καὶ κέκραγε λέγων· Οὗτος ἦν ὃν εἶπον, Ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἔμπροσθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτός μου ἦν. 16 Καὶ ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἡμεῖς πάντες ἐλάβομεν, καὶ χάριν ἀντὶ χάριτος· 17 ὅτι ὁ νόμος διὰ Μωϋσέως ἐδόθη, ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο. 18 Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακεν πώποτε· ὁ μονογενὴς υἱὸς ὁ ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ πατρὸς ἐκεῖνος ἐξηγήσατο. 

Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς: O Λόγος σὰρξ εγένετο
Ποιο είναι το βρέφος που γεννήθηκε στη Βηθλεέμ και τόσος πολύς κόσμος πηγαίνει εκεί να προσκυνήσει τον τόπο που γεννήθηκε;          
«παιδίον νέον...»

«ο Λόγος σαρξ εγένετο». Είπε ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: «η περίληψη των 4 ευαγγελίων είναι αυτές οι 4 λέξεις».

σαρξ =άνθρωπος (γλώσσα Αγίας Γραφής).
εγένετο = έγινε άνθρωπος. Ο προαιώνιος, ο αίδιος, ο υπερούσιος... Θεός παίρνει μία άλλη αρχή. Ενεδύθη την ανθρώπινη φύση χωρίς να παύσει να είναι Θεός. Ο άτρεπτος, πάνσοφος, παντέλειος, αναλλοίωτος Θεός δεν μπορεί να αλλάξει προς το χειρότερο. Και γίνεται και Θεός και Άνθρωπος. Έλαβε δούλου μορφή.
«ότι εν αυτώ (τω Χριστώ) κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς» (στ.9 α΄κεφ. προς Κολασσαείς επιστολής αποστ. Παύλου).
Ο Θεός σώζει την ανθρώπινη φύση στο πρόσωπο του Θεού Λόγου.

Μερικές ερμηνείες της λέξης «σαρξ»
«σαρξ» = ο άνθρωπος με την αδυναμία της ανθρώπινης φύσης.
Ο Θεός ανέλαβε τα αδιάβλητα πάθη (πείνα, δίψα, ιδρώτα...) και ανέστησε την ανθρώπινη φύση.
«σαρξ» = (σημαίνει) τη θνητή φύση.
Ο Θεός  φτιάχνει τον Αδάμ ούτε θνητό ούτε αθάνατο αλλά επ΄αφθαρσία. Ο Θεός  με την ταπείνωσή Του πάσχει στο Σταυρό, πεθαίνει και ανασταίνεται.
«και εσκήνωσεν εν ημίν» = εισήλθε μέσα στην ανθρώπινη φύση σαν σε άλλη σκηνή του. Δείχνει την οικειότητα προς ημάς τους ανθρώπους. Για να μας ακούει και να μας μιλάει.

Άλλες 4 έννοιες για το εσκήνωσεν
α) γεννήθηκε σε ένα σπήλαιο σαν ένας φτωχός και έγινε πρόσφυγας. Δεν είχε ''πού την κεφαλήν κλίναι'' ο πλουτίζων τα σύμπαντα.
β) σαν στρατιώτης στη σκηνή (σκληραγωγία με πόλεμο και αγωνία).
γ) πρόσκαιρα να ζήσει εδώ
δ) όπως στη σκηνή του μαρτυρίου έτσι και στην ανθρώπινη φανερώνεται πώς  είναι ο  Θεός.

«εθεασάμεθα την δόξαν αυτού» Είναι κάτι που το απολαμβάνεις. Δεν το είδαν ούτε ο Ηρώδης ούτε ο Πιλάτος ούτε... Έγιναν τόσα θαύματα (τυφλών, χωλών, παραλυτικών, αναστάσεις νεκρών). Κανένας δεν έζησε σαν το Θεό  που ήταν αναμάρτητος!
«πλήρης χάριτος και αληθείας»  
«Ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως».
Στίχος 16 «ημείς πάντες  ελάβομεν, και χάριν αντί χάριτος». Παίρνουμε τη δωρεά πάνω στην άλλη. Μας έκανε παιδιά Του, μας έδωσε την αθάνατη ζωή, τη μετοχή μας στη δόξα Του.
Στην Π.Δ. η περίοδος του Νόμου ήταν τιμωρία. Με τη γέννησή Του γεννιέται η Χάρις.
«Στην Αγία Γραφή λύνονται όλες οι απορίες μας και όλες οι ερωτήσεις μας» (άγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)
 
Τα Χριστούγεννα να λουστούμε το φως της αλήθειας. Πρέπει να ενωθούμε με τον αναμάρτητο Θεό μαζί Του (μελέτη, Θεία Κοινωνία ...)

18/12/2013, 9ος κύκλος μελέτης Αγίας Γραφής, π. Αστέριος

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013

Ένα πανέμορφο video για την Ορθοδοξία μας


Με μια υπέροχη μουσική και εικόνες από τη μοναστική ζωή στο ορθόδοξο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη της Σαγκάης και του Σαν Φρανσίσκο, το βίντεο αυτό μας δείχνει την κατάνυξη που υπάρχει στη ζωή των μοναχών

Orthodox life at the monastery
of saint John of Shanghai and San Francisco.

Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

Δωρεάν Ορθόδοξα Εκκλησιαστικά e-books!!!

Από το Διακόνημα


Το δεύτερο βιβλίο της σειράς «Θεολογία στον κόσμο»
έχει ως σκοπό να παρουσιάσει την προσωπικότητα
του Μ. Βασιλείου μέσα από τον επιτάφιο λόγο
του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου…

Πατήστε στον παρακάτω σύνδεσμο
και θα τα βρήτε όλα 

http://www.free-ebooks.gr/gre/tag/270

Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2013

Ο οίκος ανοχής και ο Άγιος Πορφύριος

Μια καταπληκτική ιστορία από τα χείλη του θαυματουργού αγιορείτη γέροντα για την επίσκεψη του σε ένα οίκο ανοχής κάπου κοντά στην Ομόνοια.

Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...».

Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο.
Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία.



Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...».
Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια.

«Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής», είπα μέσα μου.
Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει.

Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ.
Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω:

Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω.
Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές.
Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: «Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου».
Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο.
Της λέω λοιπόν:

Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...», διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό.
Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα:

Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και «βρέχει επί δικαίους και αδίκους». Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε.
Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη.

Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά!
Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα.

το βρήκαμε εδώ: e-theologia

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

Ποιήσωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημετέραν και καθ’ ομοίωσιν


Απορία από τη μελέτη της Γένεσης της Παλαιάς Διαθήκης «και είπεν ο Θεός· ποιήσωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημετέραν και καθ’ ομοίωσιν.....» (α’ κεφ. στίχοι 26-27). 
Έχει σχέση με τη χριστολογία και τη σωτηριολογία της πίστεώς μας. Ως προς την κατασκευή μας και ως προς την προοπτική μας. Η Γένεση είναι η αρχή της Αγίας Γραφής, η αρχή της Π.Δ., η αρχή του πρώτου βιβλίου της Π.Δ. Η δημιουργία ξεκινά από το φως (1η ημέρα δημιουργίας). Όλα δημιουργούνται με ένα λόγο του Θεού· «γενηθήτω...». Με μία εντολή Του δημιουργούνται όλα τα υπόλοιπα εκτός του ανθρώπου.

«χουν λαβών από της γης». Ανθρωπιστικές εκφράσεις του Θεού με άμεση επέμβαση και ειδική δημιουργική ενέργεια.

«βασιλεύς βασιλευόμενος άνωθεν»(άγιος Γρηγόριος Θεολόγος) και οι άνθρωποι ως «αντιβασιλείς».

«είπεν ο Θεός· ποιήσωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημετέραν και καθ’ ομοίωσιν... (το ποιήσωμεν είναι υποδήλωση της Αγίας Τριάδας).

Τι σημαίνουν αυτά; (κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν...)

«αρχέτωσαν» (βασικό στοιχείο του κατ’ εικόνα). Ο Θεός κυβερνά και επιστατεί τον κόσμο στην ύπαρξη.

Τα άλογα ζώα παρέμειναν στις φωλιές. Ο άνθρωπος από τις τρώγλες και τις καλύβες δημιούργησε τους ουρανοξύστες.

Ο άνθρωπος έχει το νοερόν (το λογικόν), το αυτεξούσιον (μας έκανε ο Θεός ελεύθερους). Να επιτυγχάνουμε το αγαθό με τη θέλησή μας. Ο άνθρωπος έχει τη λογική και την ελευθερία ενώ τα ζώα έχουν τυφλό ένστικτο. Ο άνθρωπος έχει και το δημιουργικόν (να φτιάχνει επιστήμες, πολιτισμούς...)

Το «κατ’ εικόνα Θεού» είναι το δεδομένο (κτίση, δημιουργία μας).
Το καθ’ ομοίωσιν είναι το ζητούμενο (είναι ο στόχος, ο σκοπός, ο προορισμός να μοιάσουμε στο Θεό). Το επιτυγχάνουμε με την προαίρεσή μας. Δίνεται «δυνάμει». Δύναται να το επιτύχει «ενεργεία». Να γίνει ένας μικρός Θεός, «Θεός κατά χάριν». Ο άνθρωπος είναι στολίδι της δημιουργίας. Του δίνει τη δυνατότητα μέσα του να γίνει καταπληκτικότερος. Τον βάζει σε μία δυναμική. Ο άγ. Ιωάννης Δαμασκηνός λέει: (ότι ο Θεός) μας έκανε ομοιωτικούς Θεούς». Ο Θεός μας έκανε «επ’ αφθαρσία» (και όχι άφθαρτους).

Γεννάται ένα ερώτημα: «Με την πτώση τι συμβαίνει το κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν»;
το κατ’ εικόνα δεν το χάνουμε (και ο κακοποιός και ο ανήθικος έχουν κάποιο τραύμα). Το «δυνάμει» καθ’ ομοίωσιν είναι αμαυρωμένο και εξασθενημένο και υφίσταται μία βλάβη.
Ο πρωτόπλαστος Αδάμ είχε ροπή προς το αγαθόν.
Είχε δυνατότητα να κάνει το κακό και ... το έκανε!!! Μετά την πτώση η θέληση του ανθρώπου παλεύει (να κάνει το καλό, οι τύψεις άμα πέσει σε κακό, ο νους εύκολα ζηλεύει, θυμώνει, κατακρίνει...)

ένα 2ο ερώτημα:
«ο άνθρωπος ομοιωτικός Θεού;» Ο Θεός είναι πανταχού παρών, πάνσοφος παντοδύναμος... Φυσικά ο άνθρωπος τίποτε από αυτά. Να μοιάσουμε κατά το δυνατόν στην πεπερασμένη φύση μας κατά το μέτρο της ενανθρώπησης, όσο το δυνατόν ως άνθρωποι. Ο Χριστός ενανθρωπήσας παίρνει τη φύση που είχε ο Αδάμ προ της πτώσεώς του. Ο Αδάμ πλάστηκε από το Θεό. Εμείς γεννηθήκαμε από τους γονείς μας. Ο νέος Αδάμ, ο Χριστός, σαρκώθηκε από το Άγιο Πνεύμα και από την Παρθένο Μαρία. Ο Χριστός έχει τα αδιάβλητα πάθη (πείνα, δίψα, κόπο, αγωνία, θάνατο). Εκεί είναι η συγκατάβασή Του. Να τα άρει.
Λέει ο άγ. Αθανάσιος «γιατί ενανθρώπησε ο Υιός του Θεού;... για να αναπλάσει τον τραυματισθέντα άνθρωπο».

Η θέωση του ανθρώπου είναι η κάθαρση της ψυχής.
«θεοί κατά χάριν» (ο καθαρός νους ξέρει να αγαπάει, να συμπονεί, να ταπεινοφρονεί...). Άγιος άνθρωπος= ο θεωμένος άνθρωπος.
Στο μέλλον ο άνθρωπος μπορεί να γίνει «αθάνατος». Θα αντανακλά το φως του Θεού πάνω μας. Οι άνθρωποι είναι θετοί υιοί του Θεού.

27/11/2013, 6ος κύκλος μελέτης Αγίας Γραφής, π. Αστέριος

Γέροντας Πορφύριος: Άγιος! Άγιος! Άγιος!

Σήμερα, Τετάρτη, 27 Νοεμβρίου 2013, έγινε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο η Αγιοκατάταξη του Γέροντος Πορφυρίου
Στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Πορφυρίου προχώρησε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατά την σημερινή συνεδρίασή της, υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.
Η Αγιοκατάταξη του Γέροντος τελέσθηκε σήμερα, Κυριακή, 1 Δεκεμβρίου 2013 στο Ιερόν Γυναικείον Ησυχαστήριον “Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος”

Αναρτήθηκε από

Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

Η Ονειροπόλα και η Ενεργός Αγάπη

«Εγώ, έλεγε, αγαπάω την ανθρωπότητα μα απορώ κι ο ίδιος με τον εαυτό μου: Όσο περισσότερο αγαπώ την ανθρωπότητα γενικά, τόσο λιγότερο αγαπάω τον κάθε άνθρωπο χωριστά.
.
Στις ονειροπολήσεις μου, έλεγε, φτάνω συχνά να λαχταράω μέχρι πάθος να εξυπηρετήσω την ανθρωπότητα και ίσως και στ'αλήθεια να δεχόμουνα να σταυρωθώ για τους ανθρώπους, αν παρουσιαζόταν ξαφνικά μια τέτοια ανάγκη. Κι όμως, παρ'όλα αυτά, δεν μπορώ ούτε δυό μέρες να ζήσω στο ίδιο δωμάτιο με άλλον άνθρωπο. Αυτό το ξέρω απο πείρα.
.
Μόλις βρεθεί κάποιος κοντά μου, νιώθω πως μου πληγώνει την ατομικότητα μου και μου περιορίζει την ελευθερία μου. Μπορώ μέσα σ'ενα εικοσιτετράωρο να μισήσω τον πιο καλό άνθρωπο. Άλλον γιατί τρώει αργά, άλλον γιατί έχει συνάχι και σκουπίζει συνεχώς τη μύτη του με το μαντήλι. Γίνομαι, έλεγε, εχθρός των ανθρώπων μόλις οι σχέσεις μας γίνουν κάπως στενότερες.
Μα γι'αυτό, όσο περισσότερο μισούσα ορισμένους ανθρώπους προσωπικά, τόσο πιο φλογερά αγαπούσα την ανθρωπότητα στο σύνολο της. [...] 
Η ονειροπόλα αγάπη διψάει για σύντομα κατορθώματα, ζητάει μια γρήγορη ικανοποίηση και τον γενικό θαυμασμό.
Στις τέτοιες περιπτώσεις μερικοί φτάνουν πραγματικά στο σημείο να θυσιάσουν και τη ζωή τους ακόμα, αρκεί να μην περιμένουν πολύ, μα να πραγματοποιηθεί γρήγορα το όνειρό τους.
Και να 'ναι σαν μια θεατρική παράσταση που να τη βλέπουν όλοι και να τη χειροκροτούν.
Μα η ενεργός αγάπη χρειάζεται δουλειά κι επίμονη αυτοκυριαρχία και για μερικούς είναι ίσως-ίσως ολόκληρη επιστήμη».

Ντοστογιέβσκη

Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013

Γιόγκα και Ορθόδοξος Χριστιανισμός: Είναι συμβατά;

Κέβιν Άλεν και Δρ. Χριστίνα Μανγκάλα
Πρωτότυπη απομαγνητοφώνηση της εκπομπής: Ancient Faith Radio
Η Δρ. Χριστίνα Μανγκάλα μεγάλωσε στην Ινδία και ανατράφηκε σαν πιστή Ινδουίστρια. Η οικογένειά της ήταν κοντά σε έναν από τους επιφανέστερους γκουρού και διδασκάλους της Ινδίας. Τώρα είναι Ορθόδοξη Χριστιανή και εργάζεται σαν συγγραφέας και δασκάλα. 
Add caption
H κ. Μαγκάλα και ο Κέβιν Άλεν, παρουσιαστής της εκπομπής The Illuminated Heart (Καρδία Πεφωτισμένη) στο AFR (Ancient Faith Radio – Ράδιο - Αρχαία Πίστη), μιλάνε για διάφορες πτυχές της Ινδουιστικής Γιόγκα και εξετάζουν εάν είναι συμβατές με την Χριστιανική πίστη και πρακτική, ή εάν θα έπρεπε να αποφεύγουμε την Γιόγκα εντελώς.
  
Κέβιν Άλεν (ΚΑ): Καλωσορίσατε στην εκπομπή 'Καρδία Πεφωτισμένη' στο AFR (Ancient Faith Radio – Ράδιο - Αρχαία Πίστη). Όπως πολλοί από εσάς τους ακροατές μας ξέρετε, πολύ συχνά έχουμε αναφερθεί σε αυτήν την εκπομπή στην επίδραση που έχουν στην κουλτούρα μας διάφορες ανατολικές, μη Χριστιανικές, πνευματικές ιδέες και μεταφυσικές κοσμοθεωρίες. Αυτό είναι το πνευματικό υπόβαθρο από το οποίο προέρχομαι, και το οποίο εξακολουθεί να με ενδιαφέρει, ελπίζω και εσάς το ίδιο.
Πρόσφατα, στην ενορία μου στην νότια Καλιφόρνια πολλοί άνθρωποι προερχόμενοι από διάφορες ανατολικές παραδόσεις, κυρίως αυτή του Ινδουισμού, ξεκίνησαν να έρχονται και να κάνουν ερωτήσεις. Έτσι λοιπόν, θα προσπαθήσουμε να φωτίσουμε το θέμα με την σημερινή μας συζήτηση "Γιόγκα και Ορθόδοξος Χριστιανισμός: είναι συμβατά;". Πέραν από τους ανθρώπους που προέρχονται από ανατολικές πνευματικές παραδόσεις, υπάρχουν και πολλοί Χριστιανοί οι οποίοι ασκούνται με διάφορες 'ασάνα' της γιόγκα. Οι 'ασάνα' είναι ειδικές στάσεις του σώματος ο οποίες μαζί με κάποιες μορφές διαλογισμού με ινδουιστικές επιρροές έχουν γίνει πολύ δημοφιλείς στην Βορειοαμερικανική και Ευρωπαϊκή ζωή. Έτσι στην σημερινή εκπομπή, θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα της συμβατότητας μεταξύ του Ανατολικού Ορθοδόξου Χριστιανισμού και της γιόγκα, με την μορφή του διαλογισμού και ιδίως των ειδικών στάσεων του σώματος.
Η καλεσμένη μου σήμερα, και είμαι πολύ ενθουσιασμένος που μου δίνεται η ευκαιρία να μιλήσω μαζί της, γεννήθηκε Ινδουίστρια και συγκεκριμένα στην ανώτατη και ιερή κάστα των Βραχμάνων. Μεγάλωσε με τις παραδόσεις της γιόγκα. Ο παππούς της, για την ακρίβεια, ήταν προσωπικός φίλος ενός από τους σπουδαίους ερμηνευτές και διαδότες της σύγχρονης γιόγκα και της φιλοσοφίας Βεντάντα, του Σβάμι Σιβανάντα, ο οποίος είναι και ο ιδρυτής της Εταιρίας Θεϊκής Ζωής (στμ. Divine Life Society: θρησκευτικός οργανισμός που ιδρύθηκε από τον Σβάμι Σιβανάντα το 1936 στο Μούνι-Κι-Ρέτι της Ινδίας. Σήμερα έχει παραρτήματα σε πολλές χώρες του κόσμου.).
Η δόκτωρ Χριστίνα Μανγκάλα έγινε Χριστιανή στα 22 της χρόνια, και στην συνέχεια μεταστράφηκε στην Ορθοδοξία. Πήρε το διδακτορικό της από το πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ στην Αγγλική λογοτεχνία, και έκτοτε έχει εκδώσει πολλά άρθρα πάνω στην λογοτεχνία του φανταστικού. Επίσης έχει γράψει πολλά μυθιστορήματα και βιβλία για διάφορα πνευματικά θέματα που περιλαμβάνουν τόσο την γιόγκα όσο και τον Χριστιανισμό. Είναι παντρεμένη με τον Δρ. Ντέιβιντ Φροστ, διευθυντή του Ινστιτούτου Ορθόδοξων Μελετών στο Κέιμπριτζ -ένα εξαιρετικό ινστιτούτο παρεμπιπτόντως-, με τον οποίο έχουν τέσσερα παιδιά, και εκκλησιάζονται στην Ρώσικη Ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Εφραίμ στο Κέμπριτζ της Αγγλίας.
Το εξαιρετικό της άρθρο, "Γιόγκα και η Χριστιανική Πίστη" (http://www.oodegr.com/english/empeiries/yoga_christian_faith.htm) μου έδωσε το κίνητρο για την σημερινή εκπομπή. Θα μιλήσουμε με την καλεσμένη μου μέσω τηλεφώνου από το Κέμπριτζ της Αγγλίας ..
ΚΑ: Δρ. Χριστίνα Μανγκάλα, καλωσορίσατε στο AFR και στην εκπομπή 'Καρδία Πεφωτισμένη'. Είναι τιμή μου να είστε καλεσμένη μου.

Δρ. Χριστίνα Μαγκάλα (ΧΜ): Ευχαριστώ πολύ Κέβιν, είναι δική μου χαρά και τιμή να είμαι σε αυτή την εκπομπή.
ΚΑ: Ευχαριστώ πολύ, είναι θαυμάσιο να σε έχουμε μαζί μας. Πιστεύω θα το ευχαριστηθούμε, ήδη έχω καλό προαίσθημα. Χριστίνα, αν μου επιτρέπεις, ας ξεκινήσουμε με μια πρώτη ερώτηση. Μιλώντας για την γιόγκα, όχι με την μοντέρνα εκλαϊκευμένη εκδοχή της, αλλά με την κλασσική της έννοια, αυτή την οποία πιθανότατα εσύ διδάχτηκες, είναι η γιόγκα λοιπόν στην αυτόχθονα ινδική παράδοση μια πνευματική άσκηση, ή είναι μονάχα μια μορφή χαλάρωσης και φυσικής άσκησης ή και τα δύο μαζί;
ΧΜ: Μάλλον θα έλεγα ότι η γιόγκα στην κλασσική της έννοια είναι μια διττή πρακτική. Στον πυρήνα της υπάρχει ο πνευματικός στόχος, και συνεπώς έχει βάση να πούμε ότι κατά την κλασσική της έννοια είναι μια πνευματική πρακτική. Όμως από τον 19ο αιώνα κι έπειτα υπήρξε μεγάλη διεργασία...

Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2013

«Δόξα τῷ Θεῷ»


Κάποτε υπήρχε μια φτωχή γυναίκα που για ότι καλό της συνέβαινε, με το παραμικρό έλεγε «Δόξα τῷ Θεῷ».

Κοντά της όμως ζούσε ένας πλούσιος ο οποίος κάθε φορά που περνούσε μπροστά από το σπίτι της την άκουγε να λέει «Δόξα τῷ Θεῷ, ευχαριστώ Κύρ
ιε» και κάθε φορά τον εκνεύριζε.

Ώσπου μια μέρα λέει στο υπηρέτη του:

«Πήγαινε στην αγορά πάρε δυο καρότσια τροφές και πήγαινε την σ’ αυτήν την γυναίκα. Και όταν σε ρωτήσει ποιος τα έφερε να της πεις ο Διάβολος τα έφερε».
Πράγματι λοιπόν την άλλη μέρα χτυπάει το κουδούνι της γυναίκας και καθώς ανοίγει βλέπει τα δυο καρότσια με τα τρόφιμα και τον υπηρέτη από πίσω. «Δόξα τῷ Θεῷ, ευχαριστώ Κύριε» λέει εκείνη λάμποντας από χαρά. «Δεν θέλετε να μάθετε ποιος σας έφερε τα καρότσια;» ρώτησε ανυπόμονα ο υπηρέτης…

«Όχι παιδί μου, δεν έχει σημασία, όταν ο Θεός θέλει, ακόμη και ο διάβολος τον υπηρετεί!» είπε η γυναίκα και μπήκε μέσα χαρούμενη με τα καρότσια. 


http://agiosharalabos.blogspot.com/

ΑΝΕΜΩΝ ΠΝΟΗ

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός

I Have Come to Save the World
«Ἦλθον ἵνα σώσω τὸν κόσμον»
Μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός, γνῶτε ἔθνη καὶ ἡττᾶσθε.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.

Ἐπακούσατε ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς,
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.
Ἰσχυκότες ἡττᾶσθε.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.
Ἐὰν γὰρ πάλιν ἰσχύσητε, καὶ πάλιν ἡττηθήσεσθε.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.
Καὶ ἣν ἂν βουλὴν βουλεύσησθε, διασκεδάσει Κύριος.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός,
Καὶ λόγον, ὃν ἐὰν λαλήσητε, οὐ μὴ ἐμμείνῃ ἐν ὑμῖν,

Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.

Τὸν δὲ φόβον ὑμῶν οὐ μὴ φοβηθῶμεν, ουδ' οὐ μὴ ταραχθῶμεν.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.
Κύριον δὲ τὸν Θεὸν ἡμῶν, αὐτὸν ἁγιάσωμεν, καὶ αὐτὸς ἔσται ἡμῖν φόβος.

Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.
Καὶ ἐὰν ἐπ' αὐτῷ πεποιθὼς ᾧ ἔσται μοι εἰς ἁγιασμόν.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.
Καὶ πεποιθὼς ἔσομαι ἐπ' αὐτῷ, καὶ σωθήσομαι δι' αὐτοῦ.

Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.

Ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία, ἃ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός,
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.
Ὁ λαὸς ὁ πορευόμενος ἐν σκότει, ἴδε φῶς μέγα.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.
Οἱ κατοικοῦντες ἐν χώρᾳ, καὶ σκιᾷ θανάτου, φῶς λάμψει ἐφ' ἡμᾶς.
Ὅτι μεθ΄ ἡμῶν ὁ Θεός.
Ὅτι Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, Υἱός, καὶ ἐδόθη ἡμῖν,
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.
Οὗ ἡ ἀρχὴ ἐγενήθη ἐπὶ τοῦ ὤμου αὐτοῦ.

Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.

Καὶ τῆς εἰρήνης αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ὅριον,
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.
Καὶ καλεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ, Μεγάλης Βουλῆς Ἄγγελος.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.
Θαυμαστὸς σύμβουλος.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.
Θεὸς ἰσχυρός, Ἐξουσιαστής, Ἄρχων εἰρήνης.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.
Πατὴρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.

Δόξα...

Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.
Καὶ νῦν...

Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.

 

Ἡσαΐας Κεφ. 08 κατά τη Μετάφραση Ο'

 Greek Orthodox Christian Byzantine Music Kabarnos
Καβαρνός Νικόδημος εκκλησιαστικοι υμνοι 
Στη διάρκεια του Μεγάλου Αποδείπνου ψάλλουμε: Μεθ ημών ο Θεός γνώτε έθνη και ηττάσθε ότι μεθ ημών ο Θεός, προέρχεται από την ωδή του Ησαΐα, που βρίσκεται στο Η'
κεφάλαιο της Παλαιάς Διαθήκης.

Η ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου
Κάθε απόγευμα των ημερών Δευτέρας, Τρίτης, Τετάρτης και Πέμπτης, ολόκληρης της Τεσσαρακοστής μέχρι και την Μεγάλη Τρίτη, τελείται στους Ιερούς Ναούς η Ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου. Λέγεται Απόδειπνο, διότι είναι ακολουθία που γίνεται (κανονικά) μετά το δείπνο, δηλ. είναι ή βραδινή προσευχή του Χριστιανού και Μέγα, λόγω της εκτάσεως του και για να διακρίνεται από το Μικρό Απόδειπνο.

Συνάντηση Ορθοδοξίας και Ελληνισμού

«Πραγματική τομή στην παγκόσμια ιστορία υπήρξε η συνάντηση του Χριστιανισμού, ως νέας δυνάμεως, που έμμελε να μεταστοιχειώσει πνευματικά και πολιτιστικά, αλλά και πολιτικά ακόμη, τον κόσμο, και του Ελληνισμού, ως τρόπου ζωής και σκέψεως. 

Αναζητώντας την καθολική αλήθεια ο Έλλην άνθρωπος
ψηλαφούσε την θεία παρουσία στον κόσμο
Η μεταφορά του Χριστιανισμού από το Ιουδαϊκό στο "ελληνικό" ή "εθνικό" περιβάλλον και η κατ'αυτόν τον τρόπο οικουμενικοποίηση του ευαγγελικού κηρύγματος συνετέλεσε στην εκ θεμελίων αναδόμηση και μεταμόρφωση ενός πολιτισμού, που υπήρξε η κορύφωση της πανανθρώπινης προόδου, που είχε συντελεσθεί από την πτώση μέχρι την Σάρκωση. Ο απέραντος ελληνι(στι)κός κόσμος μέσα στη γλωσσική και πολιτιστική ενότητα του (καρπό του έργου του Μ.Αλεξάνδρου) και την πολιτική του συνοχή (αποτέλεσμα της επεκτάσεως της Ρώμης), διέθετε το πρωταρχικό στοιχείο της ελληνικότητας, που είναι η "ζήτησις της αληθείας". Η αναζήτηση αυτή, ουσιαστικό γνώρισμα της ελληνικής συνειδήσεως, εκτείνεται σε όλους τους χώρους της γνώσεως (θρησκεία-φιλοσοφία-επιστήμη-τέχνη) και σε όλο το φάσμα των ανθρωπίνων πραγμάτων. Είναι η καθολική ζήτηση της αληθείας για την καθολική τελείωση συνόλου της ανθρωπίνης υπάρξεως και ανάλογη δόμηση του κοινωνικού χώρου, ως ευνομούμενης πολιτείας. Από τα βάθη της συνειδήσεως, ως εσωτερικότητα και αυτοενδοσκόπηση (γνώθι σαυτόν), προχωρεί η ελληνική ζήτηση στην πρώτη αιτία του κόσμου (οντολογία) και εκδιπλώνεται ως συνεχής αγώνας γι αγνώση των όντων και του Όντος (γνωσιολογία). Αναζητώντας έτσι την καθολική αλήθεια ο Έλλην άνθρωπος ψηλαφούσε την θεία παρουσία στον κόσμο (Πράξ.17.27), ερευνώντας τον άνθρωπο και τον κόσμο και προσανατολίζοντας Θεοκεντρικά την πορεία του πρός τις κορυφές της τελειότητας (όσιο-αληθές-ωραίο-δίκαιο) και ανεπίγνωστα πρός την πηγή κάθε τελειότητας, τον τρισυπόστατο Θεό.


Αυτό το θεμελιώδη χαρακτήρα της Ελληνικότητας θα εξάρει ιδιαίτερα ο Αθηναίος (;) Κλήμης Αλεξανδρεύς: «Φαμέν τοίνυν ενθένδε [...] την φιλοσοφίαν ζήτησιν έχειν περί αληθείας και της των όντων φύσεως, αλήθεια δε αύτη, περί ης ο Κύριος αυτός είπεν "εγώ είμη η αλήθεια"...». Η ελληνική δηλαδή αναζήτηση, θεοκεντρική στην αυτοέκφραση της, όχι μόνο στον χώρο της διανοήσεως, αλλά και στην καθημερινή πρακτική των λαϊκών στρωμάτων, ήταν κατ'ουσίαν Χριστοκεντρική. Είναι δε σημαντικό, ότι ο Κλήμης εδώ δεν πρωτοτυπεί στην διακρίβωση του, διότι η ζήτηση του Ελληνισμού καταξιώθηκε και αγιοπνευματικά στο κήρυγμα του φωτιστού των Ελλήνων Παύλου, όταν γράφει στους Έλληνες Κορινθίους της εποχής του: «Έλληνες σοφίαν  ζητούσιν», αντιπαραβάλλοντας την ελληνική ζήτηση της σοφίας-αληθείας στην ιουδαϊκή "οιονεί" επαιτείαν («Ιουδαίοι σημείον αιτούσιν»). 
Η ελληνική αναζήτηση-έστω και αποπροσανατολισμένη λόγω της πτώσεως- συνιστά για τον Απόστολο Παύλο στοιχείο της ελληνικής ταυτότητας, την ελληνικότητα καθ' εαυτήν. Η εμπειρία άλλωστε του Αποστόλου είχε αποδείξει, ότι η ζήτηση αυτή συνοδεύεται και από τη διάθεση αποδοχής της αλήθειας, όπου ευρεθεί, τουλάχιστον στον Ελληνισμό εκείνο, που διασώζει την αυθεντικότητα του. Γιατί ο ίδιος ο Παύλος θα διαπιστώσει, ότι υπάρχει και ο αλλοτριωμένος Ελληνισμός, που απορρίπτει την αλήθεια-σοφία και μένει στην αναλήθεια και αλογία, αποδεικνύοντας ότι η ζήτηση του είναι απλή επικάλυψη της αλλοτριώσεως του. 


Μήπως αυτό δεν συνέβη σε μια κοσμοϊστορική στιγμή του Ελληνισμού στην ίδια τη Μητρόπολη του; Ο Απόστολος του ελληνικού κόσμου έφερε και κήρυξε στην φιλόσοφο Αθήνα την αναζητούμενη αλήθεια ως «Χριστόν εσταυρωμένον» και αναστάντα. Αυτό σημαίνει, ότι ο Παύλος έφερε στον ελληνισμό την απάντηση του Θεού στη ζήτηση του (Πράξ.17.2,3.31). Η παρουσία δε του Παύλου στην Πνύκα ήταν το κριτήριο της γνησιότητας, αλλά και του αλλοτριώσεως του Ελληνισμού. «Επί της καθέδρας» των μεγάλων Φιλοσόφων, ως άλλοι Φαρισαίοι, βρέθηκαν να κάθονται ψευδείς αναζητηταί, ενώ οι διασώζοντες το ελληνικό φιλάληθες-φιλόσοφο πνεύμα σχημάτισαν τη μικρή εκείνη ομάδα των λιγότερο ή και καθόλου επισήμων, οι οποίοι «κολληθέντες αυτώ επίστευσαν» (Πράξ.17.34). Η κρίσμη για την ανθρωπότητα συνάντηση του Αρείου Πάγου αποβαίνει η λυδία λίθος για την επακρίβωση των αυθεντικών φορέων της ελληνικότητας. Ο Ελληνισμός, που αναζητεί αληθινά τον Χριστό και γι'αυτό Τον αναζητά εντασσόμενος στην Εκκλησία του. Οι Φιλόσοφοι, που εικονίζονται συχνά στους Νάρθηκες των Ναών μας, είναι ένας τρόπος καταξιώσεως της γνήσιας ελληνικής αναζητήσεως, αφου φέρονται «ως προειπόντες την ενσάρκωσιν του Χριστού». Αποδεικνύεται έτσι, ότι ο Ελληνικός κόσμος της εποχής του Παύλου «ήταν κατά κάποια έννοια ώριμος ή προπαρασκευασμένος» για την στροφή αυτή. Κατά την εύστοχη διατύπωση του αείμνηστου συναδέλφου μας Βασίλειου Μουστάκη, «η Ελλάς προετοιμαζομένη και αναζητούσα την Χάριν, είναι ήδη έργον της Χάριτος». Ο Χριστιανισμός ως Ορθοδοξία θα εξαγιάσει την ζήτηση του Ελληνικού κόσμου, ανανοηματοδοτώντας το τελικό νόημα της υπάρξεως του και μεταστοιχειώνοντας την ύπαρξη του».


«Ελληνισμός και Ορθοδοξία»

Πρωτοπρεσβύτερου Γεώργιου Μεταλληνού

Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

Πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν, Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα

Πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν, Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα

Η Θεία Λειτουργία περιλαμβάνει τρία μέρη:

  • Η Προσκομιδή η Πρόθεση, η οποία τώρα περιέχεται στην ακολουθία του Όρθρου.
  • Η Λειτουργία των Κατηχουμένων
  • Η Λειτουργία των Πιστών
Η Λειτουργία των Κατηχουμένων αφορούσε τους κατηχούμενους και αρχίζει με την δοξολογία της Αγίας Τριάδος: «Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν». Ακολουθούν τα «Ειρηνικά» ή «Μεγάλη Συναπτή». Λέγεται Μεγάλη Συναπτή γιατί είναι μία σειρά από μικρές αλλά πολύ περιεκτικές αιτήσεις προς τον Θεό, που η μία «συνάπτεται» κοντά στην άλλη και όλες μαζί αποτελούν μία ενότητα. «Ειρηνικά» λέγονται επειδή οι τρεις πρώτες αιτήσεις αναφέρονται στην ειρήνη. Τα επόμενα πέντε αιτήματα της Μεγάλης Συναπτής αναφέρονται στους πιστούς που είναι παρόντες στον συγκεκριμένο Ναό, αλλά και στους πιστούς όλου του κόσμου, στους εκκλησιαστικούς άρχοντας, στους πολιτικούς άρχοντας και τον στρατό και γενικά σ’ όλο τον λαό.
Η Μεγάλη Συναπτή γενικά είναι ένας υπέροχος διάλογος ανάμεσα στον ιερέα και τον λαό, όπου ο ιερέας εκφράζει τα αιτήματα (ευχές) και ο λαός άπαντα σε όλα με την γνωστή φράση «Κύριε ελέησον». Στο τέλος της Μεγάλης Συναπτής έχομε δέηση προς την Παναγία και τους αγίους.
Η Μεγάλη Συναπτή ολοκληρώνεται με την υπέροχη φράση: «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα».
Όλη η ουσία είναι αυτό το «παραθώμεθα». Είναι από το ρήμα τίθημι, παρατίθημι, παραθέτω, είναι η παράθεση της ζωής μας στα χέρια του Χριστού. Δεν είναι η λέξη από το παραδίνω, δεν λέει Σου παραδίνω τη ζωή μου. Που πάει να πει, δεν παραδίνω τη ζωή μου στο Θεό και ότι βρέξει ας κατεβάσει. 
Σημαίνει, ότι εμπιστεύομαι τη ζωή μου στο Χριστό και Θεό μου αλλά πορεύομαι, ακολουθώ τον δρόμο μου, συνεχίζω να προσπαθώ, να εργάζομαι, να βελτιώνομαι, να προσφέρω. Έχω εμπιστοσύνη στον Πατέρα μου, γνωρίζω ότι θα με φροντίσει στα δύσκολα, ότι θα μου προσφέρει διέξοδο στα αδιέξοδα της ζωής, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι παραιτούμαι, ότι δεν κάνω τίποτε, ότι είμαι άεργος και ακαμάτης.
Παραθέτω τη ζωή μου σε Σένα, θα πει, ότι ζω σύμφωνα με το Λόγο Σου, είμαι στο δικό Σου δρόμο, αλλά εγώ προσπαθώ, εγώ επιλέγω τις ευκαιρίες που μου παρέχονται.
Κάθε παιδί, γνωρίζει καλά, ότι αν προκύψει κάτι στη ζωή του, μπορεί να καταφύγει στον πατέρα του να ζητήσει βοήθεια. Δεν χρειάζεται να του το πει ο πατέρας του ότι μπορεί να προστρέξει σ’ αυτόν σε ώρα ανάγκης. Εννοείται. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Πατέρα μας Θεό. 
Η δήλωση «Πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν, Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα», είναι πράξη εμπιστοσύνης, είναι ομολογία Πίστεως.
Επ’ ουδενί, δεν σημαίνει, ότι άσε, θα την αράξω και όλα θα τα φροντίσει ο Θεός. «Συν Αθηνά και χείρα κίνει» έλεγαν οι προ-πρόγονοι μας, που θα πει: άμα πνίγεσαι, παρακάλα την Αθηνά να σε σώσει, αλλά κούνα και τα χέρια σου.
Τα ίδια λένε και οι πρόγονοι μας Πατέρες που τα έγραψαν αυτά.
Τα τελευταία λόγια του Μεγάλου Βασιλείου, ήταν τα ίδια με αυτά που είπε ο Χριστός στο σταυρό «Πάτερ, εις χείρα Σου παρατίθεμαι το πνεύμα μου». Αυτός που αφιέρωσε τη ζωή του στο Χριστό και το έργο του στους ανθρώπους, επειδή μόνο άεργος δεν ήταν.

Το χαμομηλάκι

Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013

Διάλογος του π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου
με έναν φοιτητή της Ιατρικής!

Dialogos-toy-p.Epifanioy-Theodoropoyloy-m-enan-foittiti«Aenai-EpAnastasi..
Ο μακαριστός γέροντας π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος (1930-1989)

Φοιτητής: Εσείς οι Χριστιανοί αδιαφορείτε λίγο-πολύ για τα προβλήματα αυτής της ζωής. Συνέχεια μιλάτε για την αιώνια βασιλεία. Αιώνια βασιλεία εδώ, αιώνια βασιλεία εκεί, ενώ ο κόσμος έχει τόσα προβλήματα.

Ο γέροντας τον κοίταξε με το διαπεραστικό του βλέμμα και είπε:

Γέροντας: Παιδί μου, για να μη μιλάμε αφηρημένα, για πες μου ένα πρόβλημα αυτής της ζωής, για το οποίο δεν έχει δώσει απάντηση η Εκκλησία του Χριστού;

Φοιτητής: Ναι να σας πω. Η φτώχεια. Εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο πεινούν, είναι γυμνοί κι εσείς τους μιλάτε για τη αιώνια βασιλεία. Λες και μπορεί κανείς να χορτάσει ή να ντυθεί με την αιώνια βασιλεία.

Γέροντας: Καλό μου παιδί, και σ'αυτό έχει απαντήσει η Εκκλησία. Αν οι άνθρωποι τηρούσαν τις εντολές της «ο έχων δύο χιτώνας μεταδότω τω μη έχοντι» (Λουκ. 3, 11) και «εάν μη περισσεύση η δικαιοσύνη υμών πλείον των γραμματέων και φαρισαίων, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών» (Ματθ. 5, 20), δεν θα μιλούσαμε αυτή τη στιγμή για φτώχεια! Φαντάσου ότι η δικαιοσύνη των Ιουδαίων έδινε στους φτωχούς το 1/10 από τα εισοδήματα τους. Αν λοιπόν οι άνθρωποι, τηρούσαν τις εντολές της Εκκλησίας και έδιναν περισσότερα από το 1/10 δεν θα υπήρχε ούτε φτώχεια, ούτε πείνα ούτε γύμνια στον κόσμο.

Φοιτητής: Πάτερ, κοιτάξτε. Αυτά είναι ευχόλογα. Τα έχουν πει κι' άλλοι.

Γέροντας: Το ξέρω παιδί μου, ότι τα έχουν πει κι' άλλοι. Αλλά υπάρχει μία διαφορά. Μίλησαν για δικαιοσύνη, για αγάπη, για ελευθερία, απευθυνόμενοι στην απρόσωπη μάζα που λέγεται ανθρωπότητα. Ενώ ο Χριστός μίλησε γι' αυτά απευθυνόμενος στα πρόσωπα. Στον Βασίλη, στον Κώστα, στον Δημήτρη, στην Μαρία. Γι'αυτό, ενώ τα διάφορα κοινωνικά συστήματα δεν κατάφεραν να πείσουν κανέναν, ο Χριστός έπεισε χιλιάδες ανθρώπους να μοιράσουν τις περιουσίες τους στους φτωχούς, να εφαρμόσουν κοινωνική δικαιοσύνη, να συμπαρασταθούν στον ανθρώπινο πόνο, να θυσιάσουν και τη ζωή τους για την αγάπη των άλλων. Κατάφερε και τελώνες και πόρνες και ληστές και φονιάδες να τους αλλάξει τελείως και να τους κάνει αγίους. Και μια και αναφέρεσαι στα προβλήματα της ζωής, να σε ρωτήσω και γω κάτι: Ο θάνατος είναι ή δεν είναι πρόβλημα αυτής της ζωής;

Φοιτητής: - Δεν ξέρω.

Γέροντας: Ε, πως δεν ξέρεις; Ο θάνατος είναι πρόβλημα της ζωής και μάλιστα από τα οξύτερα. Τι έχεις να πεις εσύ ή κάποιος άλλος στη χαροκαμένη μάνα που κατεβάζει στον τάφο το παιδί της; Τι έχεις να πεις εσύ στο παιδί που κατευοδώνει στην τελευταία του κατοικία τον πατέρα του;

Φοιτητής: Εσείς τι έχετε να πείτε;

Γέροντας: Όχι εγώ. Η Εκκλησία. Η Εκκλησία παιδί μου, γεμίζει την ψυχή αυτών με την ελπίδα ότι ο χωρισμός αυτός είναι τελείως προσωρινός. Μετά από λίγο καιρό θα ξανασυναντηθούν. Γι'αυτό και τους φέρνει στα χείλη το: «Καλό ταξίδι παιδί μου», «Καλή αντάμωση πατέρα'». Το έχεις λίγο αυτό;

Φοιτητής: Πάτερ, εγώ σας μιλάω για την ζωή, εσείς με πάτε στον θάνατο.

Γέροντας: Παιδί μου, αν έχεις απάντηση σ'αυτό, απάντησε μου.

Σε ρώτησα αν ο θάνατος είναι πρόβλημα της ζωής αυτής. Δεν μου απάντησες. Και επειδή δεν έχεις απάντηση, προσπαθείς να ξεφύγεις. Ας επανέλθουμε σ'εκείνα που απασχολούν εσένα ως «προβλήματα αυτής της ζωής».

Δε μου λες παιδί μου, ακόμα κι αν απαριθμήσεις όλα τα προβλήματα αυτής της ζωής ένα προς ένα, πως μπορείς να τα εξηγήσεις χωρίς, την μετά θάνατο, προοπτική; Τις αδικίες, τις συκοφαντίες, το φθόνο, τη φτώχεια, τις αρρώστιες... Τι νόημα έχει να τα υπομένει κανείς όλα αυτά και στο τέλος να φθάνει να καλύπτει δύο μέτρα γης και να φθάνει στην ανυπαρξία; Τι νόημα έχει; Κανονικά θα'πρεπε, λογικά σκεπτόμενος να αυτοκτονήσει!

Ενώ με τον Χριστό όλα αυτά αποκτούν ένα νόημα.

Όλα! Και ο πόνος και τα δάκρυα και οι αρρώστιες και ο θάνατος. Όλα αποτελούν προετοιμασία για το ταξίδι προς την αιωνιότητα.

Φοιτητής: Πάτερ, συνέχεια στα μνήματα με φέρνετε.

Γέροντας: Δε σε φέρνω στα μνήματα. Σου μίλησα για τη ζωή. Ή δεν είναι αυτά προβλήματα που αφορούν όλους τους ανθρώπους; Να σε ρωτήσω και κάτι άλλο αφού θέλεις να «σου μιλήσω για την ζωή». Το αν θα γίνεις εσύ αύριο καρδιολόγος, μικροβιολόγος ή χειρούργος, το αν θα νυμφευθείς ή όχι, το αν θα πετύχεις στο γάμο σου ή όχι, αυτό είναι ένα ενδεχόμενο. Μπορεί να συμβεί, μπορεί όχι.

Εκείνο όμως που είναι απόλυτα σίγουρο είναι ότι κι εγώ και εσύ κάποια μέρα θα πεθάνουμε. Ο θάνατος είναι το πιο σίγουρο γεγονός της ζωής μας. Δεν μπορείς να μένεις αδιάφορος στο πιο σίγουρο γεγονός της ζωής σου. Δεν μπορείς....

Φοιτητής: Πάτερ, δεν μ'ενδιαφέρει!

Γέροντας: Δεν μπορείς να λές ότι δεν σ'ενδιαφέρει.

Φοιτητής: Τι σχέση έχει τώρα αυτό με τη ζωή;

Γέροντας: Πως δεν έχει σχέση με την ζωή; Απάντησε μου στο ερώτημα: Ανάμεσα σε μένα και σένα είναι το μνήμα σου. Κοίταξε το και πες μου: Αρχίζεις ή τελειώνεις;

Φοιτητής: Μα, πάτερ. Τι σχέση έχει αυτό μ'εκείνο που συζητάμε;

Γέροντας: Πως δεν έχει σχέση; Από την απάντηση που θα δώσεις σ'αυτό το ερώτημα, θα εξαρτηθεί η ζωή σου. Αν πεις ότι στο μνήμα σου θα αρχίσεις, θα πρέπει να προετοιμαστείς γι'αυτό το ταξίδι. Αν πεις ότι τελειώνεις, τότε δεν μπορείς να βρεις νόημα στην ζωή σου.

Φοιτητής: Ε, πάτερ, πως δεν έχει νόημα; Εγώ τη γλεντάω τη ζωή μου.

Γέροντας: Καημένο παιδί! Έχεις την εντύπωση ότι όλη σου η ζωή θα είναι μία διαρκής χαρά και ευφροσύνη; Έχεις την εντύπωση ότι υπάρχουν άνθρωποι σ'αυτό τον κόσμο που πέρασαν όλη τη ζωή τους γλεντώντας; Αν ξέρεις τέτοιους ανθρώπους, φέρε μου έναν να τον γνωρίσω κι' εγώ. Εγώ δεν ξέρω κανέναν! Και σε διαβεβαιώ ότι στα τριάντα χρόνια της ιερατικής μου διακονίας, πέρασαν εκατοντάδες άνθρωποι από το εξομολογητήριο μου, άλλα δεν γνώρισα ούτε έναν που να μην κουβαλούσε κάποιο σταυρό. Όλοι κουβαλούσαν τον σταυρό τους. Άλλος μικρότερο, άλλος μεγαλύτερο. Άλλος βαρύτερο, άλλος ελαφρύτερο. Δεν ήταν όμως κανένας που να μην είχε τον σταυρό του. Πως λοιπόν εσύ πιστεύεις ότι θα περάσεις όλη σου τη ζωή με γλέντια και ευτυχία;

Φοιτητής: Πάτερ, έχετε τα επιχειρήματα σας, αλλά εμένα δεν με απασχολεί το θέμα.

Γέροντας: Όταν παιδί μου σ' απασχολήσει, έλα να σε βοηθήσω όσο μπορώ.

Και πραγματικά κάποτε ήλθε η στιγμή που τον απασχόλησε....

Dialogos-toy-p.Epifanioy-Theodoropoyloy-m-enan-foittiti«Aenai-EpAnastasi..
πληκτρολόγηση κειμένου: Κυριάκος. Δ. (Kyriakos Blues)
επιμέλεια: Sophia Siglitiki Drekou

 .·٠•●.۩۩.●•٠· . .

Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

«Το απαίσιο πρόσωπο του Ναζισμού»

Ο Ναζισμός δεν έχει φίλους, έχει μόνον θύματα. 
Μεγαλύτερη απόγνωση από το Ναζισμό δεν υπάρχει.
Αλλιώς ετοιμασθείτε να κλάψετε και το δικό σας το παιδί!
Του Σεβ. Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλου 

Όταν την «Χρυσή Αυγή» την χαρακτήριζα «μαύρη νύκτα», 
δεν έψαχνα να βρω δύο λέξεις για να εντυπωσιάσω. 

Χρησιμοποίησα δύο λέξεις με στόχο να αποδώσω με την μέγιστη δυνατή ακρίβεια αυτό που έβλεπα τότε με βάση την ιδεολογία, τις πρακτικές καθώς και την συνολική εμφάνιση του νεοναζιστικού μορφώματος, όσον αφορά την πραγματική ταυτότητα του και στάθηκα ιδιαίτερα απόλυτος και αυστηρός, όσον αφορά κάθε εναγκαλισμό της Χ.Α από χριστιανό η ιερωμένο.
Τότε κάποιοι θεώρησαν υπερβολικούς τους χαρακτηρισμούς μου, νομίζω πλέον ότι κανείς δεν αμφιβάλλει για την ακρίβεια των λέξεων.
Πιθανώς όμως και αυτές ακόμη οι λέξεις σήμερα να υπολείπονται πλέον της αληθείας γιατί η δολοφονία, πρώτον εν ψυχρώ και δεύτερον κατόπιν εντολής, δεν παραπέμπει μόνο στην νύκτα, αλλά κυρίως στην κόλαση.
Υπάρχει κάτι που με τρομάζει πιο πολύ από το έγκλημα. Είναι ο τρόπος του εγκλήματος. Η ψυχρότητα της εκτέλεσης. Ούτε ένα δάγκωμα της ψυχής, ούτε ένας προβληματισμός της τελευταίας στιγμής, ούτε η παραμικρή νύξη της συνείδησης, ενός υποτιθέμενου φιλήσυχου πολίτη;
Ποιά λοιπόν είναι η οργάνωση και πόσο κολασμένη είναι, που μπορεί να κάνει έναν «φιλήσυχο πολίτη» σε αδίστακτο εγκληματία;
Το έγκλημα ήταν αποτέλεσμα μιας λεηλατημένης από κάθε αξία και ισοπεδωμένης ψυχής ή ήταν καρπός ενός φόβου απέναντι σε εκείνους που τον διέταξαν να σκοτώσει;
Με την ύπαρξη τόσων ντοκουμέντων και μαρτυριών για τη σχέση του με την εγκληματική οργάνωση η προσπάθεια να παρουσιασθεί ότι έχει χαλαρή σχέση μήπως και αυτή είναι αποτέλεσμα μιας εντολής η και ενός φόβου για την δική του την ζωή;
Αλλά και η γελοία προσπάθεια των βουλευτών της Χ.Α να αποτινάξουν από πάνω τους και τον άνθρωπο και το έγκλημα δεν οδηγεί τον ταλαίπωρο και δυστυχή εγκληματία να καταλάβει ποιά τύχη τον περιμένει και τον ίδιο;
Και τα ερωτήματα συνεχίζονται: 
Άργησε η πολιτική ηγεσία να αντιληφθεί τι είναι η Χρυσή Αυγή η σιώπησε εν γνώσει της, έχοντας άλλες σκέψεις στο πίσω μέρος του εγκεφάλου της;
Αν άργησε, τότε είναι επικίνδυνη για τον τόπο λόγω αδυναμίας και ανικανότητος να συλάβει την κρισιμότητα των στιγμών και να αξιολογήσει τα δεδομένα.
Αν σιώπησε ένοχα, γιατί νόμιζε ότι μπορεί να διαχειρισθεί το πρόβλημα, τότε θυσιάζει την πατρίδα στα πολιτικά της παιγνίδια.
Έπρεπε να φθάσουμε στο αίμα για να καταθέσει ο Υπουργός όσα κατέθεσε στον Εισαγγελέα του Αρείου; 
Αυτά δεν ήταν γνωστά; Δεν ήταν δεδομένα; 
Καθ’ εαυτά δεν συνιστούσαν αδικήματα; 
Είχαν αντιμετωπισθεί σαν αδικήματα;
Αυτά δεν έδειχναν ότι πρόκειται για εγκληματική οργάνωση; 
Τις ορδές των βαρβάρων δεν τις έβλεπαν; 
Τις εικόνες των σύγχρονων ΕΣ-ΕΣ που γυρνούσαν στους δρόμους για να τρομάξουν τους Έλληνες δεν τις είχαν δει;
Αυτές οι εμφανίσεις οι ομαδικές και ο τρόπος τους, δεν πιστοποιούσαν ότι πρόκειται για παραστρατιωτική οργάνωση;
Η διαφαινομένη αποφασιστικότητα του Υπουργού και της Πολιτείας θα έχει συνέχεια και συνέπεια η είναι ένα πυροτέχνημα λόγω του εκτάκτου των γεγονότων;
Βλέπετε δεν μας έχει πείσει η πολιτική ηγεσία ότι μπορούμε να της έχουμε εμπιστοσύνη.
Πόσες φορές ακούσαμε από υπεύθυνα, υποτίθεται, πολιτικά χείλη ότι  «το μαχαίρι θα φθάσει στο κόκκαλο», αλλά αυτό δεν ακούμπησε ούτε το δέρμα;
Το ακόμη θλιβερότερο. 
Η διχοστασία της πολιτικής ηγεσίας και η απουσία καθαρού πολιτικού λόγου, η αδυναμία συνεννόησης σε μια τόσο κρίσιμη ώρα, δείχνει μια πολιτική ηγεσία ανάξια της πατρίδος και των περιστάσεων.
Ευρισκόμενος αυτές τις ημέρες εις την πατρικήν οικίαν λόγω ασθενείας άκουσα τον αρχηγίσκο του ναζιστικού μορφώματος να μιλάει με τόση αηδία για το Κοινοβούλιο και για το πολίτευμα, με το γνωστό του χιτλερικό παραλήρημα.
Διερωτώμαι: 
Δεν τον άκουσε κανένας εισαγγελικός λειτουργός;
Δεν συνιστούν οι λόγοι του προσβολή του δημοκρατικού πολιτεύματος; 
Ποιά αγωγή δίνει στα νέα παιδιά, τα οποία στερημένα ουσιαστικής παιδείας και από το σχολείο και από την οικογένεια γίνονται μα άμορφη μάζα από την οποία θα επιλέγονται οι αυριανοί εκτελεστές;
Δυό λόγια ακόμη γι’αυτούς που ψήφισαν τον Ναζισμό. 
Ίσως δεν ξέρατε. Ίσως παρασυρθήκατε; 
Τώρα καταλάβατε; 
Τώρα ξυπνήσατε; 
Τώρα δεν μπορείτε να επικαλείσθε ούτε την άγνοια, ούτε την διαμαρτυρία, ούτε την απόγνωση.
Μεγαλύτερη απόγνωση από το Ναζισμό δεν υπάρχει. Αλλιώς ετοιμασθείτε να κλάψετε και το δικό σας το παιδί!
Γιατί ο Ναζισμός δεν έχει φίλους, έχει μόνον θύματα.
το βρήκαμε στη romfea