Κυριακή 26 Μαΐου 2013

Δεν είσαι μόνος - "Πήγαινε και γίνε αυτό που πίστεψες"

Η σειρά πραγματεύεται πανανθρώπινες αξίες που εκφράστηκαν σε κοινωνίες του παρελθόντος και στηρίζεται στα πατερικά κείμενα, στο Ευαγγέλιο, σε κείμενα θεωρητικά, φιλοσοφικά, δοξαστικά και - πολλές φορές - προφητικά. 
.
 .
Αυτά τα κλασικά κείμενα, που περιέχουν την πείρα και τη σοφία αιώνων από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, συνδέονται με τα σημερινά προβλήματα του ανθρώπου, ανοίγοντας έναν γόνιμο διάλογο.
Είναι ένας λόγος που γράφτηκε εδώ και δυόμιση χιλιετίες επίκαιρος; Σε ποια κοινωνία απευθυνόταν; Τι κοινό έχει με τη σημερινή; Μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο σε μια άλλη οπτική, έναν διαφορετικό προσανατολισμό και μια επαναξιολόγηση της πορείας του σήμερα;

Τα γυρίσματα της σειράς πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα, την Τουρκία (Καππαδοκία και Αντιόχεια), την Ιταλία, τη Γαλλία, τη Σκωτία, το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τη Συρία.

Δοξαστικόν - Doxastikon

Ο επίλογος στην Κυριακή Προσευχή, 
η επίκληση, το Δοξαστικό.

Το «Πάτερ ἡμῶν» - Η Κυριακή Προσευχή με σύντομη ερμηνεία

«Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα, τοῦ Πατρός, καὶ τοῦ Υἱοῦ, καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.»
.
Βοήθησε με Θεέ μου να καταφέρω αυτά πού εύχομαι,
Επειδή, δικά Σου είναι,
τα πάντα Θεέ μου, δικά Σου είναι (αιτολογία) - Ένας ο Θεός

Η Βασιλεία, η κτίση, η κυριαρχία - Ο Πατέρας, Άγιος ο Θεός
Η Δύναμη,  η ισχύς δια του Σταυρού, με την θυσία - Ο Υιός, Άγιος Ισχυρός
Η Δόξα, “δόξα Κυρίου περιέλαμψεν αυτούς” ( Λουκ. α΄, 8) - Το Άγιον Πνεύμα, Άγιος Αθάνατος

Οι τρεις Ιδιότητες: Βασιλεία, Δύναμη, Δόξα.
Τα τρία Πρόσωπα: Ο Πατέρας, Ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, Η Αγία Τριάδα.

Σάββατο 25 Μαΐου 2013

Ὁ Θεός καί τό αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου.Ἡ εὐγένεια τοῦ Θεοῦ

Ἄν ἔκανε τά ἔργα Του μέ τρόπο φανερό – ἐκκωφαντικό θά μᾶς ἀνάγκαζε νά Τόν ἀποδεχτοῦμε. Ἄν πάλι ἐπιδίωκε νά συμμορφώσει, θέλοντας καί μή, τόν καθέναν, παρατηροῦσε ὁ π. Πορφύριος, τότε ὁἼδιος θά ἔφευγε ἀπό τό δρόμο πού ἔχει χαράξει (δηλ. τό δρόμο τῆς ἐλευθερίας).
Ὁ Θεός καί τό αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου
Ὁ Χριστός γεμίζει τήν ψυχή, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀνοιχτεῖ σ’ Αὐτόν. Ποτέ ὅμως δέν τό κάνει αὐτοβούλως καί χωρίς τήν συγκατάθεση τοῦ ἀνθρώπου.

Εἶναι ὁ Χριστός Μας Ταπεινός, Ἀφανής, Διακριτικός. Ὁ Θεός, παρατηροῦσε ὁ Γέροντας, ἐργάζεται μυστικά, δέν θέλει νά ἐπηρεάσει τήν ἐλευθερία τοῦἀνθρώπου. Ὁ Πανάγαθος Κύριος γνωρίζει καί ρυθμίζει τά πάντα, ἀλλά δέν θέλει νά φαίνεται. Ἄν ἔκανε τά ἔργα Του μέ τρόπο φανερό – ἐκκωφαντικό θά μᾶς ἀνάγκαζε νά Τόν ἀποδεχτοῦμε. Ἄν πάλι ἐπιδίωκε νά συμμορφώσει, θέλοντας καί μή, τόν καθέναν, παρατηροῦσε ὁ π. Πορφύριος, τότε ὁἼδιος θά ἔφευγε ἀπό τό δρόμο πού ἔχει χαράξει (δηλ. τό δρόμο τῆς ἐλευθερίας).

Ὁ Θεός σέβεται τό αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου καί δέν τό ἀκυρώνει ποτέ· δέν μᾶς ἐξαναγκάζει νά γίνουμε καλοί, οὔτε μᾶς πειθαναγκάζει νά Τόν ὑπακούουμε.
«Ὁ ἄνθρωπος» δίδασκε ὁ π. Πορφύριος «εἶναι ἐλεύθερος νά διαλέξει τό ἕνα ἤ τό ἄλλο… Ὁ Θεός ἐργάζεται μυστικά. Δέ θέλει νά ἐπηρεάσει τοῦ ἀνθρώπου τήν ἐλευθερία. Τά φέρνει ἔτσι καί σιγά-σιγά-σιγά-σιγά πάει ὁἄνθρωπος ἐκεῖ πού πρέπει»1.
Διαλάμπει ἐδῶ ἡ ἔξοχη, ὀρθοδοξότατη ἀνθρωπολογία τοῦ Γέροντα, πού καταδεικνύει ὡς κύριο συστατικό τοῦ «κατ’ εἰκόνα» τό αὐτεξούσιο, τήν ἐλευθερία. Γι’ αὐτήν θά μιλήσουμε ἀναλυτικώτερα στό ἑπόμενο κεφάλαιο (Ἀνθρωπολογία-Σωτηριολογία).

Τοῦτο τό θεϊκό δῶρο τῆς προσωπικῆςἐλευθερίας τοῦ καθενός εἶναι ἀπαραβίαστο ὄχι μόνο ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους ἀλλά καί ἀπό Αὐτόν τόν Θεόν.

Ἡ εὐγένεια τοῦ Θεοῦ.

Περιμένει νά Τοῦ ἀνοίξουμε µόνοι µας τήν πόρτα
Ὁ π. Πορφύριος τό διδάσκει μ’ ἕναν πολύ ὄμορφο λεκτικά τρόπο: «Ὁ Χριστός εἶναι εὐγενής» παρατηρεῖ. Σέβεται τό αὐτεξούσιο τοῦ δημιουργήματος. Στέκεται ἔξω ἀπ’ τή θύρα τῆς ψυχῆς μας καί κρούει γιά νά Τοῦ ἀνοίξουμε, μά δέν μπαίνει μέσα.
Νά πῶς μᾶς τό δηλώνει στήν Ἀποκάλυψη: «Ἰδού ἔστηκα ἐπί τήν θύραν καί κρούω· ἐάν τίς ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καί ἀνοίξῃ τήν θύραν, εἰσελεύσομαι πρός αὐτόν καί δειπνήσω μετ’ αὐτοῦ καί αὐτός μετ’ ἐμοῦ»2. Ἄν Τοῦ ἀνοίξουμε θά ἔλθει μέσα καί θά μᾶς δώσει τόν Ἑαυτό Του, θά μᾶς διακονήσει. Ὁ φιλοξενούμενος θά γίνει ὁ φιλοξενῶν. Θά ζωστεῖ τό λέντιον γιά νά μᾶς ὑπηρετήσει, νά μᾶς καθαρίσει. Θά τό κάνει δέ, μυστικά καί ἀθόρυβα.
Ὁ Γέροντας θεολογεῖ μέ μιά καταπληκτική δογματική συνέπεια, ἁπλᾶ καί ἀλάνθαστα, τριαδοκεντρικά, ἀλλά καί μέ λέξεις κατανοητές, ἀπό τούς σημερινούς ἀνθρώπους.

«Καί τώρα τό Ἅγιο Πνεῦμα θέλει νά μπεῖ στίς ψυχές µας», παρατηροῦσε, «ὅπως καί τότε, ἀλλά σέβεται τήν ἐλευθερία µας, δέ θέλει νά τήν παραβιάσει. Περιμένει νά Τοῦ ἀνοίξουμε µόνοι µας τήν πόρτα· τότε θά μπεῖ στήν ψυχή µας καί θά τήν µεταµορφώσει. Ὅταν ἔρθει καί κατοικήσει σ’ ὅλο τό χῶρο τῆς ψυχῆς µας ὁ Χριστός, τότε φεύγουν ὅλα τά προβλήματα, ὅλες οἱ πλάνες, ὅλες οἱ στενοχώριες. Τότε φεύγει καί ἡ ἁµαρτία»3.

Ἄλλοτε πάλι ἔλεγε, ὅτι ἡ Θεία Χάρη κρούει συνεχῶς τήν πόρτα τῆς ψυχῆς μας καί περιμένει νά Τῆς ἀνοίξουμε. Ἄν τό κάνουμε, τότε ἡ ψυχή μας θά «γεμίσει». Ἐκεῖνος, πού μπορεῖ νά μᾶς χαρίσει αὐτό τό πλήρωμα, αὐτό τό γέμισμα τῆς ψυχῆς εἶναι μόνο ὁ Χριστός, ἡ Παναγία Μας, ἡ Ἁγία Τριάς.

Ἄς ἀποτολμηθεῖ ἕνα δογματικό σχόλιο στά ἀνωτέρω τρία ἀποσπάσματα τῶν λόγων του. Στό πρῶτο λέγει «ὁ Χριστός κρούει», στό δεύτερο ὅτι «τό Ἅγιον Πνεῦμα κρούει» καί στό τρίτο ὅτι ἡ «Θεία Χάρη» εἶναι αὐτή, πού «κρούει». Φαίνεται καθαρά ἀπό αὐτά ὅτι ὁ Γέροντας διακρίνει σαφῶς οὐσία καί ἐνέργειες στό Θεό. Οὐσία ἀμέθεκτη καί ἐνέργειες μεθεκτές ἀπο τούς ἀνθρώπους.

Πράγματι ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία στή Ἁγ. Γραφή λέγεται καί Ἅγιον Πνεῦμα (ὡς θεία ἐνέργεια καί ὄχι ὡς πρόσωπον, ἤ ὡς οὐσία), εἶναι Αὐτή, πού κρούει στήν ψυχή τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Αὐτή ἡ Θεία Χάρις εἶναι ἡ κοινή ἐνέργεια τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ἄκτιστη θεοποιός Χάρις, στήν Ὁποία, ὅποιος μετέχει γίνεται κατά Χάριν Θεός. Σ΄ αὐτήν μετέχει κάθε ἄνθρωπος πού θέλει, κάθε ἄνθρωπος, πού μετανοεῖ, βαπτίζεται καί τηρεῖ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.
Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο: Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς κατά τόν Γέροντα Πορφύριο.Β΄ ΕΚΔΟΣΗ ΕΠΗΥΞΗΜΕΝΗ (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου).
1 Τό πνεῦμα τό ὀρθόδοξον εἶναι τό ἀληθές.
2 Ἀποκ. 3,20.
3 ἀπό τό βιβλίο τοῦΚ. Γιαννιτσιώτη: Κοντά στό γέροντα Πορφύριο.

Η καταχώρηση δημοσιεύτηκε από το hristospanagia5

Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

Από το 1978 μέχρι σήμερα έχει αποφυλακίσει 15.382 κρατούμενους! Αυτό θα πεί Ορθοδοξία!

Ένα απίστευτο ρεκόρ ανθρωπιάς έχει κάνει ο αρχιμανδρίτης Γερβάσιος Ραπτόπουλος. Πλήρωσε, με συνδρομές πιστών, αλλά και με δικά του χρήματα, 2.023.160 ευρώ και... αποφυλάκισε 15.382 άπορους κρατούμενους. 
.
Ιερέας πλήρωσε 2.023.160 ευρώ
και αποφυλάκισε 15.382 κρατούμενους!  
Από φυλακές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, από αστυνομικά τμήματα και από τμήματα ασφαλείας. 
Ξεκίνησε το 1978, έφτασε στο 2013 και... συνεχίζει. Τεράστια προσφορά. Μεγαλειώδης προσφορά. 
.
Από έναν κληρικό, που κινητοποίησε χιλιάδες πιστούς και συμπαραστάθηκε σε χιλιάδες φυλακισμένους. 

Αυτό θα πεί Ορθοδοξία! 
Αυτό θα πει Ορθοπραξία... 
Ο π. Γερβάσιος συγκλονίζεται κάθε φορά από τα λόγια του απ. Παύλου:  
"Να θυμάσθε τους φυλακισμένους, σαν να είσθε και σεις μαζί τους στη φυλακή"... 

πηγές: 
panagiaalexiotissa
katoci.com 

tro-ma-ktiko.
ellpalmos

Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

Αγία Λυδία: Η πρώτη Ευρωπαία Χριστιανή των Φιλίππων
Lydia of Thyatira “The Woman of Purple”

Δίπλα στον ποταμό Ζυγάκτη στην Καβάλα, 
η πρώτη χριστιανή της Ευρώπης, η Λυδία, έλαβε το βάπτισμα 
από τον Απόστολο Παύλο.
.
Η πρώτη Ευρωπαία Χριστιανή των Φιλίππων

Η Εκκλησία μας τιμά την Λυδία ως Αγία και Ισαπόστολο και εορτάζει την μνήμη της κάθε χρόνο στις 20 Μαϊου.
Ο συνοδοιπόρος του Παύλου και οικείος των Φιλιππησίων Ευαγγελιστής Λουκάς καταγράφει στο βιβλίο των πράξεων των Αποστόλων για την πρώτη επίσκεψή τους στους Φιλίππους και το βάπτισμα της πορφυροπώλιδος Λυδίας: 
.
"Όταν είδε το όραμα, εζητήσαμεν αμέσως να φέρωμεν εις αυτούς το χαρμόσυνον άγγελμα. Αφού λοιπόν ξεκινήσαμε από την Τρωάδα, επλεύσαμεν κατ'ευθείαν εις την Σαμοθράκην, την δε επομένην εις την Νεάπολιν (την σημερινή Καβάλα) και από εκεί εις τους Φιλίππους, η οποία είναι η πρώτη πόλις της περιοχής εκείνης της Μακεδονίας, μια αποικία Ρωμαϊκή, και εμείναμεν εις την πόλιν σε μέρος κοντά εις τον ποταμόν, όπου ενομίζαμεν ότι υπήρχε τόπος προσευχής και εκαθίσαμε και εμιλούσαμε στις γυναίκες που είχαν μαζευθεί εκεί.
Κάποια γυναίκα, από την πόλιν των Θυατείρων, ονομαζόμενη Λυδία, η οποία επωλούσε πορφύραν, γυναίκα θεοσεβής, άκουε και ο Κύριος της άνοιξε την καρδιά, δια να προσέχει εις όσα έλεγε ο Παύλος.
.
«Διαβᾶς εἰς Μακεδονίαν βοήθησον ημίν»
Όταν εβαπτίστηκε αυτή και οι οικιακοί της μας είπε, "Εάν με εκρίνατε ότι είμαι πιστή εις τον Κύριον, ελάτε να μείνετε εις το σπίτι μου, και μας επίεζε..." (Πραξ. 16,10-15).
Στην όχθη του ποταμού Ζυγάκτη, έξω από τα τείχη των Φιλίππων, η θεοσεβής Λυδία μαζί με άλλες γυναίκες ακούει προσεκτικά την χριστοκεντρική διδασκαλία του Παύλου και με ανοικτή τη φωτισμένη καρδιά της αποδέχεται τη σωτήρια διδασκαλία. 
Αμέσως κατεβαίνει στα τρεχούμενα νερά του νέου Ιορδάνη και βαπτίζεται μαζί με όλα τα μέλη της οικογενείας της. 
Πανηγυρικά και έμπρακτα ομολογεί την πίστη της στο Χριστό και η ομολογία επιβραβεύεται με την αποστολική πράξη της βαπτίσεως και της επιθέσεως των χειρών επάνω στους βαπτισθέντες για να μεταδοθούν οι δωρεές του Αγίου Πνεύματος και να ξεκινήσει η εφαρμογή στο βίο τους, όλων εκείνων που είναι αληθινά, σεμνά, δίκαια, αγνά, αγαπητά και επιδίωξη οποιασδήποτε αρετής και οποιουδήποτε επαίνου (Φιλ. 4,8).
Η μετάβαση όλων στο σπίτι της Λυδίας επισφράγισε το πασχάλιο μυστήριο του Χριστού, την ολοκλήρωση της πνευματικής ευωχίας της ευλογημένης εκείνης μέρας, κατά την οποία στο σώμα της Εκκλησίας εντάχθηκε με το βάπτισμα η πρώτη Ευρωπαία Χριστιανή των Φιλίππων.

Κυριακή 19 Μαΐου 2013

Αγία Μαρία Μαγδαληνή, ἱστορικότητα καὶ πλάνες

Ἡ ἐκδοχὴ ὅτι πρόκειται γιὰ μετανοημένη πόρνη, θεωρία ἄγνωστη στὰ Εὐαγγέλια, παρέμεινε καὶ παραμένει μέχρι σήμερα ἄγνωστη καὶ στὴν ὀρθόδοξη παράδοση, μέχρι τὶς μέρες μας, ποὺ τὴν υἱοθετήσαμε ἐκ δυσμῶν λόγω ἄγνοιας τῆς δικῆς μας παράδοσης.
.Η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή ήταν άρρωστη αλλά όχι αμαρτωλή! 
.
Ὅσον ἀφορᾶ στὴν ἁγία Μαρία τὴ Μαγδαληνή, πρέπει νὰ ποῦμε ὅτι ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει μία ἐντελῶς διαφορετικὴ παράδοση γιὰ τὸ σεβαστὸ πρόσωπό της ἀπ᾿ αὐτὴν ποὺ ἐπικαλοῦνται (ἐσχάτως ἐπικερδῶς) οἱ συγγραφεῖς τῆς δύσης. 
.
Μὲ τὴ βιογραφία της (γιὰ τὴν ὁποία δὲν ὑπάρχουν οὐσιαστικὲς πληροφορίες οὔτε στὴν Καινὴ Διαθήκη οὔτε στὰ ἀπόκρυφα) δὲν ἀσχολοῦνται οἱ ἱστορικοὶ καὶ οἱ Πατέρες τῶν πρώτων αἰώνων, οἱ ὁποῖοι ὡστόσο τὴν ἐκτιμοῦν βαθύτατα (ἀπὸ τὸ Χρυσόστομο π.χ., στὸ λόγο 40, χαρακτηρίζεται «σπουδαιοτάτη», «τέτραθλος καὶ ἀνδρεία γυνή»), ἀλλὰ πολὺ μεταγενέστερα οἱ βυζαντινοὶ ἱστορικοὶ Γεώργιος Κεδρηνός, Νικηφόρος Κάλλιστος Ξανθόπουλος καὶ Μόδεστος Ἱεροσολύμων συγκεντρώνοντας τὶς σχετικὲς παραδόσεις (βλ. τὰ ἔργα τους στὴν Patrologia Graeca). Ἀναφέρουν ὅτι ταξίδεψε στὴ Ρώμη, ὅπου ζήτησε καὶ πέτυχε (μὲ ἀπευθείας εἰσήγηση στὸν αὐτοκράτορα Τιβέριο) τὴ θανατικὴ καταδίκη τῶν τριῶν βασικῶν ἐνόχων τῆς σταύρωσης τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Πιλάτου καὶ τῶν ἀρχιερέων Ἄννα καὶ Καϊάφα. Κατόπιν ἐπέστρεψε στὴν Παλαιστίνη, ἔζησε λίγα χρόνια κοντὰ στὴν Παναγία, καταδιώχθηκε ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους καὶ ἐξορίστηκε στὴ Μασσαλία μαζὶ μὲ τὸν ἀπόστολο Μάξιμο (ἀπὸ τοὺς 70), συνεργάστηκε μὲ τὸν ἀπόστολο Πέτρο, ἔδρασε ὡς ἀπόστολος στὴν Αἴγυπτο, τὴ Συρία καὶ τὴ Φοινίκη καὶ ὁλοκλήρωσε τὴ ζωή της στὴν Ἔφεσο, κοντὰ στὸν εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη, ὅπου καὶ ὑπῆρχε ὁ τάφος μὲ τὸ λείψανό της, ποὺ μεταφέρθηκε ἄφθαρτο στὴν Κωνσταντινούπολη τὸ 890 μ.Χ. ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Λέοντα Στ´ τὸ Σοφό, ὅπως καὶ τὸ λείψανο τοῦ ἁγίου Λαζάρου ἀπὸ τὴν Κύπρο.
Ἡ ἐκδοχὴ ὅτι πρόκειται γιὰ μετανοημένη πόρνη, θεωρία ἄγνωστη στὰ εὐαγγέλια, παρέμεινε καὶ παραμένει μέχρι σήμερα ἄγνωστη καὶ στὴν ὀρθόδοξη παράδοση, μέχρι τὶς μέρες μας, ποὺ τὴν υἱοθετήσαμε ἐκ δυσμῶν λόγω ἄγνοιας τῆς δικῆς μας παράδοσης.
Ὁμοίως ἡ ὑπόθεση γιὰ τὴν καταδίκη του Πιλάτου κ.λ.π. δὲ φαίνεται πιθανή, γιατί ἕνα τέτοιο γεγονὸς θὰ προκαλοῦσε σάλο καὶ θυελλώδεις ἀντιδράσεις τῶν Ἰουδαίων τῆς Ρώμης, ποὺ θὰ ἦταν γνωστὰ καὶ ἀπὸ ρωμαϊκὲς πηγὲς καὶ πιθανὸν νὰ ἐπηρέαζαν τὴ στάση τοῦ ρωμαϊκοῦ κράτους κατὰ τοὺς διωγμοὺς ἐναντίον τῶν χριστιανῶν ποῦ ἐπακολούθησαν (ἢ μήπως τὴν ἐπηρέασαν ἀρνητικά;). 
Ἄλλωστε, κατὰ τὸν ἱστορικὸ τοῦ 4ου αἰῶνα Εὐσέβιο Καισαρείας, ὁ Πιλάτος ἐξορίστηκε ἀπὸ τὸν Καλιγούλα καὶ αὐτοκτόνησε στὴν ἐξορία. Τὰ πράγματα ὅμως συγκλίνουν στὴν ἱστορικότητα...

Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας:
Λόγος εις την Κυριακή των Μυροφόρων

Ο Κύριος ζητά από τις γυναίκες να εκτιμούν και να σέβονται
το δικό τους γυναικείο φύλο, τις ιδι­ότητες
της ψυχολογικής τους σύνθεσης που τις χά­ρισε ο Θεός.
Στα τριάμιση τελευταία χρόνια της επίγειας ζω­ής του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, όταν Αυτός κήρυττε το Ευαγγέλιο της δικαιοσύνης και έκανε αμέ­τρητα θαύματα, μαζί Του βρίσκονταν συνεχώς οι άγι­οι απόστολοι και οι μυροφόρες γυναίκες. Οι από­στολοι τους οποίους ο ίδιος διάλεξε ήταν περισσό­τεροι από τις μυροφόρες. Και μόνο τους αποστόλους έστελνε ο Κύριος να κηρύττουν το Ευαγγέλιο. Μό­νο στους αποστόλους έδωσε την εξουσία να διώ­χνουν τα δαιμόνια και να θεραπεύουν τους ασθενείς. Οι μυροφόρες, αν και δεν τις αγαπούσε ο Κύριος λι­γότερο από τους αποστόλους, δεν έλαβαν απ' Αυτόν τέτοια χαρίσματα.

Πρέπει να σκεφτούμε ποιοι είναι οι λόγοι που ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός άλλη στάση κρατούσε απέναντι στους άνδρες και άλλη απέναντι στις γυ­ναίκες, τα δύο αυτά φύλα του ανθρωπίνου γένους. Δεν μπορούμε βέβαια να δώσουμε μία εξαντλητική απά­ντηση σ' αυτό το ερώτημα.
Μπορούμε όμως με βάση όχι τη δική μας λογική αλλά την αγία Γραφή να βρούμε κάποια στοιχεία που θα βοηθήσουν τη σκέ­ψη μας να πάρει σωστή κατεύθυνση.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να σκεφτούμε, αν μπορούσαν ή όχι οι γυναίκες με τις ασθενείς δυνά­μεις τους να σηκώσουν το βάρος του αποστολικού έργου, των διωγμών και των βασάνων που υπέφεραν οι απόστολοι του Χριστού. Υπάρχουν γι' αυτό το θέμα πολλές μαρτυρίες και στην Αγία Γραφή και στους βίους των αποστόλων. Ας ακούσουμε τι λέει ο Πρωτοκορυφαίος και μεγάλος απόστολος Παύλος για τα βάσανα που υπέφερε για τον Χριστό και τους διω­γμούς που υπέστη για το όνομά Του κατά τη διάρκεια του αποστολικού του έργου:
«Υπό Ιουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρά μί­αν έλαβον, τρις ερραβδίσθην, άπαξ ελιθάσθην, τρις εναυάγησα, νυχθημερόν εν τω βυθώ πεποίηκα· οδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμών, κινδύνοις ληστών, κινδύνοις εκ γένους, κινδύνοις εξ εθνών, κινδύνοις εν πόλει, κινδύνοις εν ερημία, κινδύνοις εν θαλάσση, κινδύνοις εν ψευδαδέλφοις· εν κόπω και μόχθω, εν αγρυπνίαις πολλάκις, εν λιμώ και δίψει, εν νηστείαις πολλάκις, εν ψύχει και γυμνότητι» (Β' Κορ. 11, 24-27).
Αυτά υπέφερε ο απόστολος Παύλος.
Ας θυμηθούμε τώρα το βίο του Πρωτοκλήτου αποστόλου Ανδρέα. Ήταν πολύ δύσκολη η ζωή του. Στην αρχή κήρυττε το Ευαγγέλιο στην Ιουδαία. Με­τά πήγε στην περιοχή της Μαύρης θάλασσας, επι­σκέφτηκε όλες τις σημαντικότερες παραθαλάσσιες πόλεις και κήρυττε εκεί τον Χριστό. Στη Σινώπη οι ειδωλολάτρες τον χτύπησαν με αγριότητα και τον άφησαν μισοπεθαμένο έξω από την πύλη της πόλε­ως. Εδώ του φανερώθηκε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, τον θεράπευσε και του είπε να μην φοβάται κανέ­ναν. Έτσι ο απόστολος Ανδρέας συνέχισε το δρόμο και αφού πέρασε την Αμπχαζία και τον Καύκασο έ­φτασε στην Κριμαία.
Ναι, και εδώ κήρυττε ο απόστολος Ανδρέας το Ευαγγέλιο. Όμως δεν σταμάτησε εδώ αλλά συνέχι­σε την πορεία του. Ακολουθώντας τον ποταμό Δνεί­περο έφτασε στον τόπο όπου σήμερα βρίσκεται η μεγάλη και η αγία πόλη του Κιέβου. Εκεί στους λό­φους του Κιέβου ύψωσε τον Τίμιο Σταυρό και είπε: «Πιστέψτε με, εδώ σ' αυτούς τους λόφους θα λάμψει η χάρη του Θεού. Μεγάλη πόλη θα είναι εδώ, θα κτί­σει ο Κύριος στον τόπο αυτό πολλές εκκλησίες και θα φωτίσει με το θείο Βάπτισμα όλη την Ρωσική γη».
Δεν τελείωσε όμως στο Κίεβο η περιοδεία του. Ο απόστολος του Χριστού προχώρησε στο βάθος της ρωσικής γης και έφτασε μέχρι την βόρεια πόλη Νόβγκορον. Φανταστείτε τώρα πόσο δύσκολος ήταν ο δρόμος του. Από δω γύρισε στην Ελλάδα, όπου τελείωσε τη ζωή του πάνω στο σταυρό. Δεν κάρφω­σαν με τα καρφιά τα χέρια και τα πόδια του αλλά τα έδεσαν με σχοινί για να υποφέρει πιο πολύ. Επάνω στο σταυρό ο απόστολος βρισκόταν τέσσερεις μέρες και τέσσερεις νύχτες, υποφέροντας πολλά βάσανα και δοξάζοντας τον Θεό.
Σκεφτείτε τώρα, αν θα μπορούσαν οι μυροφόρες γυναίκες να αντέξουν τέτοιους κόπους, πόνους και διωγμούς που υπέφεραν οι απόστολοι. Σας έχω πει ότι εκτός από τον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο όλοι οι άλλοι απόστολοι είχαν μαρτυρικό θάνατο και πολ­λοί απ' αυτούς τελείωσαν την ζωή τους πάνω στο σταυρό. Θα μπορούσαν οι γυναίκες να αντέξουν τέ­τοιους κόπους; Τέτοιους διωγμούς και καταδιώξεις που υφίσταντο οι απόστολοι; Μπορούν να συγκρι­θούν οι ασθενείς δυνάμεις μιας γυναίκας με την δύ­ναμη που είχε για παράδειγμα ο άγιος απόστολος Ανδρέας; Ασφαλώς όχι. Οι γυναίκες είναι πιο αδύναμες από τους άνδρες, γι' αυτό και ο Κύριος Ιη­σούς Χριστός αλλιώς φερόταν στους άνδρες και αλ­λιώς στις γυναίκες. Δεν θέλησε να επιφορτίσει τις μυροφόρες γυναίκες με το βάρος του αποστολικού έργου.
Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Υπάρχει όμως και μία άλλη, η οποία και αυτή έχει μεγάλη σημασία. Ακούστε τι είπε...

περισσότερα στην πηγή: impantokratoros

Σάββατο 18 Μαΐου 2013

Ψυχή – προσευχή (π. Πορφύριος)

Γιατί να κυνηγάμε τα σκοτάδια; 
Να, θα ανάψουμε το φως και τα σκοτάδια θα φύγουν μόνα τους. 
.
Ο Πατέρας Πορφύριος
* Όταν η ψυχή είναι ταραγμένη, θολώνει το λογικό και δε βλέπει καθαρά. Μόνο, όταν η ψυχή είναι ήρεμη, φωτίζει το λογικό, για να βλέπει καθαρά την αιτία κάθε πράγματος.
* Η ψυχή είναι πολύ βαθιά και μόνο ο Θεός τη γνωρίζει. Γιατί να κυνηγάμε τα σκοτάδια; Να, θα ανάψουμε το φως και τα σκοτάδια θα φύγουν μόνα τους. Θα αφήσουμε να κατοικήσει σ’ όλη την ψυχή μας ο Χριστός και τα δαιμόνια θα φύγουν μόνα τους.
* Όταν έρθει μέσα μας ο Χριστός, τότε ζούμε μόνο το καλό, την αγάπη για όλο τον κόσμο. Το κακό, η αμαρτία, το μίσος εξαφανίζονται μόνα τους, δεν μπορούν, δεν έχουν θέση, να μείνουν.
* Να μην ενδιαφέρεσαι αν σε αγαπούν, αλλά αν εσύ αγαπάς το Χριστό και τους ανθρώπους. Μόνο  έτσι  γεμίζει η ψυχή. Στην ψυχή, που όλος ο χώρος της είναι κατειλημμένος από το Χριστό, δεν μπορεί να μπει και να κατοικήσει ο διάβολος, όσο κι αν προσπαθήσει, διότι δεν χωράει, δεν υπάρχει κενή θέση γι’ αυτόν.
* Ο σκοπός μας δεν είναι να καταδικάζουμε το κακό, αλλά να το διορθώνουμε. Με την καταδίκη ο άνθρωπος μπορεί να χαθεί, με την κατανόηση και βοήθεια θα σωθεί
* Το κακό αρχίζει από τις κακές σκέψεις. ΄Oταν πικραίνεσαι και αγανακτείς, έστω μόνο με τη σκέψη, χαλάς την πνευματική ατμόσφαιρα.
* Εμποδίζεις το Άγιο Πνεύμα να ενεργήσει και επιτρέπεις στο διάβολο να μεγαλώσει το κακό.
* Εσύ πάντοτε να προσεύχεσαι, να αγαπάς και να συγχωρείς, διώχνοντας από μέσα σου κάθε κακό λογισμό.





Το «Πάτερ ἡμῶν» - Η Κυριακή Προσευχή με σύντομη ερμηνεία

Η Κυριακή προσευχή, είναι μία από τιs ομορφότερες προσευχές που δόθηκαν στην ανθρωπότητα. Σύμφωνα με τον ευαγγελιστή Λουκά, διδάχθηκε από τον Κύριο Ιησού Χριστό στους μαθητές του, όταν του ζήτησαν να τους υποδείξει με ποιο τρόπο θα έπρεπε να προσεύχονται.
«οὕτως οὖν προσεύχεσθε ὑμεῖς»
Σεις λοιπόν έτσι να προσεύχεσθε·

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς· ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου·
                        Πατερ ημών, που είσαι πανταχού παρών, αλλά εξαιρετικά στους ουρανούς κάνεις αισθητήν την παρουσίαν σου, ας αναγνωρισθή η αγιότης σου και ας δοξασθή και ας λατρευθή άξίως το όνομά σου απ' όλα τα λογικά όντα του ουρανού και της γης.

Ματθ. 6,10      ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς·

Ματθ. 6,10      Ας έλθη η βασιλεία σου εις τας καρδίας όλων των ανθρώπων, ώστε όλοι να υποτάσσωνται με προθυμίαν και με αφοσίωσιν εις σε. Δώσε να εκτελήται το θέλημά σου και εις την γην από τους ανθρώπους, με όσην προθυμίαν και ακρίβειαν εκτελείται τούτο στον ουρανόν από τους αγγέλους και αγίους.

Ματθ. 6,11      τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον·

Ματθ. 6,11      Δώσε μας σήμερα τον άρτον τον καθημερινόν και απαραίτητον δια την συντήρησίν μας.

Ματθ. 6,12      καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν·

Ματθ. 6,12      Και συγχώρησε τα βαρύτατα χρέη μας, δηλαδή τας αναριθμήτους αμαρτίας μας, όπως και ημείς συγχωρούμεν εκείνους, οι οποίοι είναι οφειλέται απέναντί μας εξ αιτίας των αδικημάτων που μας έκαμαν.

Ματθ. 6,13      καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

Ματθ. 6,13      Και μη επιτρέψεις να περιπέσωμεν εις πειρασμόν, αλλά γλύτωσέ μας από τον πονηρόν. Ζητούμεν δε αυτά από Σε, διότι ιδική σου είναι η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα στους ατελείωτους αιώνας. Αμήν.

«Πάτερ»

Ο Θεός, ο Θεός μας, ο οποίος ευδόκησες από το μηδέν να μας δημιουργήσεις και να μας προικίσεις με τα χαρίσματα της νόησης και της ελευθερίας, Εσύ, ο οποίος μας προόρισες να γίνουμε παιδιά σου και κληρονόμοι των επουράνιων αγαθών, Εσύ, Θεέ πανοικτίρμονα, ο οποίος δεν μας αποστράφηκες μετά την αμαρτίας μας, αλλά και πάλι μας αγάπησες και από αγάπη έστειλες στον κόσμο ως θυσία και ιλασμό για τις αμαρτίες μας τον μονογενή σου Υιό, τον Ιησού Χριστό, διά του οποίου λαμβάνουμε τη χάρη του Παναγίου σου Πνεύματος και αναγεννιόμαστε και  διά του οποίου αποκτήσαμε εκ νέου το χάρισμα της υιοθεσίας και σε ονομάζουμε Πατέρα μας και σε επικαλούμαστε·

«Ἡμῶν»

Ο Θεός, ο Θεός μας, Εσύ, ο οποίος υιοθετώντας τους ανθρώπους διά του Ιησού Χριστού καθιστάς αυτούς και αδελφούς μεταξύ τους, Εσύ, ο οποίος θέλεις όλοι να προσευχόμαστε ως αδελφοί στο όνομα του Χριστού, ο ένας για τον άλλο, και να ζητούμε και για τους άλλους ό,τι ζητούμε και για τον εαυτό μας, Εσύ, Επουράνιε Πατέρα, ο οποίος θέλεις όλοι ως αδελφοί να δείχνουμε ο ένας προς τον άλλο κυρίως με τα έργα εγκάρδια και αγία αγάπη·

«Ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς»

Ο Θεός, ο Θεός μας, Εσύ, ο οποίος ως άπειρο Πνεύμα είσαι μεν πανταχού παρών και δεν υπάρχει κτίση αφανής απέναντί σου, φανερώνεις όμως όλη τη δόξα και το μεγαλείο σου στους ουρανούς, όπου λατρεύεσαι χωρίς παύση από τους αγίους αγγέλους και τα πνεύματα των δικαίων, ευδόκησε, Εσύ Πατέρας μας Επουράνιε, να εισακούσεις την προσευχή μας.

«Ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου»

Ευχόμαστε και παρακαλούμε να γίνει το άγιο όνομά σου γνωστό και λατρευτό μεταξύ όλων των ανθρώπων. Ευχόμαστε όλοι οι άνθρωποι να γνωρίσουν, ότι Εσύ είσαι ο αληθινός Τριαδικός Θεός, ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, και παρακαλούμε να ευδοκήσεις ώστε όλοι να λατρεύσουν με τα έργα και τους λόγους τους το άγιο και υπερύμνητο Όνομά σου και να δοξάζεσαι έτσι Εσύ, ο αληθινός και αιώνιος Τριαδικός Θεός.

«Ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου»

Ευχόμαστε και παρακαλούμε να έλθει πάνω στη γη η πνευματική Σου βασιλεία, για να βασιλεύσεις Εσύ, Επουράνιε Πατέρα, στις καρδιές των ανθρώπων. Ευχόμαστε όλοι οι άνθρωποι να πιστεύσουν στον μονογενή σου Υιό που έγινε άνθρωπος, τον Ιησού Χριστό, για να αναγνωρίσουν αυτόν ως αιώνιο πνευματικό Άρχοντα και Βασιλιά, να πειθαρχήσουν εξ ολοκλήρου στο άγιο Ευαγγέλιό σου. Ευχόμαστε να εκλείψει γρήγορα από τη γη κάθε ανομία και αμαρτία και έτσι να βασιλεύσει και να επικρατήσει μεταξύ όλων των ανθρώπων η αλήθεια, η δικαιοσύνη και η αγάπη, που φανερώθηκε στον κόσμο δια του Ιησού Χριστού, του Υιού σου.

«Γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς»

Ευχόμαστε και παρακαλούμε να ευδοκήσεις να εκτελείται και πάνω στη γη το άγιο θέλημά σου από τους ανθρώπους, όπως αυτό εκτελείται και από τα ουράνια πνεύματα [τους αγγέλους]. Ευχόμαστε και παρακαλούμε, ουράνιε Πατέρα, πάντοτε όλες τις μέρες της επίγειας ζωής μας να υποτασσόμαστε στο πανάγιο θέλημά σου. Ας γίνεται πάντοτε ό,τι θέλεις Εσύ και ποτέ ό,τι θέλουμε εμείς. Επιθυμούμε να ταυτιστεί το θέλημά μας και όλων των ανθρώπων με το δικό σου θέλημα, ώστε και εμείς πάντοτε να θέλουμε, να ενεργούμε και να κάνουμε το δικό σου θέλημα.

«Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον»

Και τώρα, επειδή από σένα εξαρτώνται τα μέσα για τη συντήρηση και πρόοδο της σωματικής και της πνευματικής ζωής μας, καταφεύγουμε σε σένα, Πατέρα μας Επουράνιε, και σε παρακαλούμε να ευδοκήσεις πάντοτε να μας χορηγείς τον άρτο μας, τον αναγκαίο για τη συντήρηση της σωματικής ζωής μας. Δώσε, Κύριε, να έχουμε πάντοτε σταθερή πίστη στην πανάγαθη Πρόνοιά σου και να θυμόμαστε διαρκώς, ότι όπως οι γονείς ποτέ δεν παραβλέπουν τις ανάγκες των παιδιών τους, έτσι και ασύγκριτα περισσότερα και Εσύ, ο αληθινός και πανάγαθος Πατέρας, δεν παραβλέπεις τις ανάγκες μας, των παιδιών σου. Δώσε, Κύριε, να μένουμε ευχαριστημένοι με ό,τι η ευλογία σου μας παρέχει και φύλαττέ μας, ώστε ποτέ να μη γίνουμε δούλοι της κοιλιάς και του λάρυγγά μας.
Σε παρακαλούμε ακόμη, να ευδοκήσεις να μας χορηγείς και τον πνευματικό άρτο, με τον οποίο τρέφεται και προάγεται η ψυχική και πνευματική μας ζωή, να μας χορηγείς τον άρτο της ζωής, Επουράνιε Πατέρα, που κατέβηκε από τον ουρανό, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, και να μας αξιώνεις κάθε φορά να μετέχουμε στο πανάγιο Σώμα του και στο τίμιο Αίμα του ακατακρίτως. Γνωρίζουμε, Κύριε, ότι χωρίς τη μετάληψη του άρτου αυτού κινδυνεύουμε να πεθάνουμε πνευματικά και να νεκρωθούμε. Γι΄ αυτό εκτενώς παρακαλούμε να μας φωτίζεις και να μας ενισχύεις ώστε να διατηρούμε την καθαρότητα του σώματος και της ψυχής μας και έτσι, όποτε κοινωνούμε, να κοινωνούμε εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον.

«Καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν»

Σε παρακαλούμε να συγχωρήσεις με το άπειρο έλεός σου το αμέτρητο πλήθος των αμαρτιών μας, οι οποίες μας βαρύνουν και μας καθιστούν χρεώστες απέναντί σου. Ομολογούμε ακόμα και εμείς ότι συγχωρούμε από την καρδιά μας όλους όσους μας έφταιξαν με οποιοδήποτε τρόπο, αφού γνωρίζουμε, ότι διαφορετικά, εάν δεν συγχωρήσουμε, δεν θα συγχωρεθούμε. Δίνε μας λοιπόν κάθε φορά, Πατέρα Ουράνιε, ευσπλαχνική καρδιά, συμπαθή, επιεική, αμνησίκακη, για να δίνουμε πρόθυμα την συγγνώμη σε όλους τους αδελφούς μας, όσοι συνέβη να μας βλάψουν ή να μας αδικήσουν.

«Καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ»

Σε παρακαλούμε ακόμη να μας προστατεύεις και να μας διαφυλάττεις από κάθε περίσταση της αμαρτίας. Μην επιτρέψεις ποτέ, Κύριε, να πέσουμε σε πειρασμό, διότι είμαστε ασθενείς και αδύνατοι. Εάν όμως για λόγους, που μόνο η πανσοφία σου γνωρίζει, επιτρέψεις να μας συμβούν πειρασμοί και δοκιμασίες, δίνει μας τότε, σε παρακαλούμε, και την ανάλογη δύναμη για να μην νικιόμαστε και γινόμαστε ένοχοι απέναντι στη δικαιοσύνη σου. Λύτρωνέ μας επίσης πάντοτε, Επουράνιε Πατέρα, και από τους πειρασμούς και τις επιβουλές του ανθρωποκτόνου πονηρού και μην αφήσεις να πέσουμε ποτέ στα χέρια και την εξουσία του. Δίνει μας κάθε φορά φρόνηση για να διακρίνουμε τις μεθοδείες του και ενίσχυε τη θέλησή μας για να αντιστεκόμαστε και να τον αποκρούουμε και να είμαστε έτσι υποταγμένοι μέχρι θανάτου στο πανάγιο θέλημά σου.

«Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.»

Ζητούμε όλα αυτά από σένα, Πατέρα μας Επουράνιε, διότι αναγνωρίζουμε και ομολογούμε, ότι Εσύ είσαι ο πανίσχυρος Βασιλιάς του σύμπαντος και σε Σένα είναι δίκαιο και πρέπον να υποτασσόμαστε και να πειθαρχούμε όλοι οι άνθρωποι.
Εσύ είσαι ο απόλυτος άρχοντας και ο παντοδύναμος Κύριος, ο οποίος εξουσιάζεις και διευθύνσεις όλα και όλους και στη θέληση του οποίου κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί.
Εσύ είσαι αληθινά και σίγουρα, Εσύ είσαι εκείνος, ο οποίος έχει από πάντα τη δόξα και στον οποίο αρμόζει κάθε έπαινος και ύμνος· και σε σένα αξίζει κάθε δόξα, τιμή και προσκύνηση, τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, το Ενιαίο και Τριαδικό Φως της τρισηλίου Θεότητος, τώρα και πάντοτε και στους απέραντους αιώνες των αιώνων. 
Αμήν.

πηγή: agonistes

Παρασκευή 10 Μαΐου 2013

Η "Νιά Παρασκευή" της Ζωοδόχου Πηγής και οι Βογόμιλοι στη Νέα Χαλκηδόνα Θεσσαλονίκης

Τη Νιά-Παρασκευή ή «Παρασκευή του Πάσχα»
πάλι γιορτή της Παναγιάς, της «Ζωοδόχου Πηγής»
.
Κέντρο της λατρείας αυτής είναι η Κωνσταντινούπολη, όπου από πολύ παλιά (5ος αιώνας) υπήρχε αγίασμα και εκκλησία. 
Ήταν το περίφημο ιστορικό αγίασμα του Βαλουκλή, που έδωσε τη γνωστή παράδοση για τα τηγανισμένα ψάρια του Μοναστηριού του που «πήδησαν στο νερό», όταν οι Τούρκοι πήραν την Πόλη, το 1453. (Πολίτου, Παραδόσεις, αρ.31,32). 
Πάνω από τον ερειπωμένο χώρο του Αγιάσματος, ξαναϊδρύθηκε, τον περασμένο αιώνα (1833) - με άδεια του Σουλτάνου Μαχμούτ Β'- μεγάλος ναός (και παρεκκλήσι στο αγίασμα) και καθιερώθηκε από τότε (Πατριάρχης Κωνστάντιος), η γιορτή της «Ζωοδόχου πηγής».
Οἱ ῥῶσιν ζητοῦντες, προσδράμετε ἐν τῇ Πηγῇ· ἡ γὰρ Κόρη Παρθένος, ἐνοικεῖ τῷ ὕδατι. ... Της Ζωοδόχου Πηγής

Ένας Ιερός Τόπος είναι και η Εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής στη Χαλκηδόνα της Θεσσαλονίκης που  λειτουργεί σίγουρα μία φορά τον χρόνο, την Παρασκευή της Διακαινησίμου.
η Εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής
στη
Χαλκηδόνα της Θεσσαλονίκης
Ιστορία:
Μνημείο 1000 χρόνων - Νεκροταφείο Βογόμιλων στη Ν. Χαλκηδόνα Θεσσαλονίκης. Η κωμόπολη της Νέας Χαλκηδόνος βρίσκεται στο δρόμο από Θεσσαλονίκη για Έδεσσα.

Στο ρεύμα από Θεσσαλονίκη προς Χαλκηδόνα, 500 μέτρα περίπου πριν την είσοδο της πόλης στο δεξί μας χέρι και σε απόσταση 250 μέτρων από τον κεντρικό δρόμο, βρίσκεται μια μικρή πέτρινη εκκλησία, της Ζωοδόχου Πηγής. Φαίνεται σχετικά καθαρά από το δρόμο και η πρόσβαση είναι πανεύκολη μέσω ενός χωματόδρομου που ξεκινάει από τον κεντρικό δρόμο.

Στον περίβολο της εκκλησίας, όσο κι αν σας φαίνεται απίστευτο, βρίσκεται ένα πολύ «περίεργο» νεκροταφείο... 
Κέλτικοι σταυροί από πέτρα, ύψους μέχρι και 2 μέτρα
Κέλτικοι σταυροί από πέτρα, ύψους μέχρι και 2 μέτρα, διάσπαρτοι εδώ κι εκεί στον περίβολο της εκκλησίας, μικρότεροι πέτρινοι σταυροί μισοθαμμένοι στο μαλακό έδαφος, και παντού τρύπες ... και, όπου κι αν πατήσεις, νομίζεις ότι το όλο μέρος είναι φρεσκοσκαμμένο... αν και 1000 χρόνων παλιό όμως...

Οι τεράστιοι σταυροί έχουν πάνω τους πολύ περίεργα σχέδια σκαλισμένα. Το νεκροταφείο αυτό ανήκει στους Βογόμιλους ... ποιοι είναι αυτοί; ... αίρεση που άκμασε στο Βυζάντιο τον 9ο - 12ο αιώνα, στα εδάφη που στη σημερινή εποχή βρίσκονται η ΠΓΔΜ, η Νότια Σερβία, η Βοσνία η Βουλγαρία και η κεντρική Μακεδονία. Για περισσότερες πληροφορίες για τους Βογόμιλους στη Βικιπαίδεια.
Και για να σας κάνω πιο ενδιαφέρουσα την ιστορία, οι Βογόμιλοι θεωρούνται οι «προπάτορες» των Καθαρών. Η "αίρεση" που αναφέρεται εκτεταμένα στο «Da Vinci Code» του Dan Brown. Οι Σταυροφόροι που περνούσαν από τα μέρη μας, επηρεάζονταν από τους Βογόμιλους και όταν γυρνούσαν στην πατρίδα τους, μετέδιδαν τα πιστεύω και τις δοξασίες τους.
Το συγκεκριμένο νεκροταφείο έχει περίπου 17 τάφους που φαίνονται, και σίγουρα ακόμη περισσότερους από κάτω, διότι η βλάστηση είναι πολύ πυκνή και οι άνθρωποι της παρακείμενης εκκλησίας (όλως τυχαίως) έχουν εντελώς παρατημένο το μέρος.
Ακόμη και η παρακείμενη εκκλησία, έχει κτιστεί από χαλάσματα μιας πολύ παλαιότερης, της Αγίας Ελεούσας, που υπήρχε εκεί τουλάχιστον μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Αν παρατηρήσετε γύρω γύρω την εκκλησία, θα βρείτε πάρα πολλές περίεργες επιγραφές και σύμβολα στον εξωτερικό τοίχο.
Από όσο έχω μάθει, το Μουσείο Βυζαντινής Ιστορίας της Θεσσαλονίκης έχει ανακηρύξει το μέρος μνημείο, αλλά αμφιβάλλω αν κάποιος σήμερα γνωρίζει κάτι για το αν θα καθαριστεί, προβληθεί και θα μελετηθεί το νεκροταφείο όπως πρέπει...

Αξίζει πάντως να το επισκεφθείτε, στο κάτω κάτω, όσοι μένουν Βόρειο Ελλάδα, η Χαλκηδόνα είναι 20-30 λεπτά από Θεσσαλονίκη.

Σε εισήγησή του, στο 8ο Συμπόσιο Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής Αρχαιολογίας και Τέχνης (1988), ο εκλιπών βυζαντινολόγος Νικόλαος Οικονομίδης είχε επισημάνει την ομοιότητα αυτών των μνημείων με αντίστοιχες δισκοειδείς στήλες της Νότιας Γαλλίας, της Βουλγαρίας και της Βοσνίας, που αποδίδονται στους Βογόμιλους και τη «θυγατρική» τους δυτικοευρωπαϊκή μεσαιωνική αίρεση των Καθαρών.  
Με αντίστοιχο προφανώς σκεπτικό, το υπουργείο Πολιτισμού επί Μελίνας Μερκούρη κήρυξε διατηρητέο το παλαιό νεκροταφείο της Χαλκηδόνος, όπου συναντάμε άλλους 53 τέτοιους σταυρούς (απόφαση αρ. Β2/Φ34/29280/756 της 4.8.88). 

Παντελώς άγνωστο στον πολύ κόσμο, στην Ν.Χαλκηδόνα, στην πεδιάδα της Θεσσαλονίκης, ανάμεσα στις εντατικές καλλιέργειες και τις μάντρες με γεωργικά μηχανήματα και αποθήκες λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων, υπάρχει ένας χώρος-όαση (γύρω στα 15 στρέμματα) όπου συνυπάρχουν τρία μνημεία διαφορετικών πολιτισμών, οι οποίοι είχαν αντιπαρατεθεί η μια στην άλλη:   Ένας μισό-κατεστραμμένος μιναρές, μια παλιά ορθόδοξη εκκλησία και ένα μεσαιωνικό νεκροταφείο Βογομίλων με μεγάλους πέτρινους κέλτικους σταυρούς.
.