Γρηγόριος Ναζιανζηνός
|
Σὲ τὸν ἄφθιτον μονάρχην Δὸς ἀνυμνεῖν, δὸς ἀείδειν, Τὸν ἄνακτα τὸν δεσπότην· Δι᾽ ὃν ὕμνος, δι᾽ ὃν αἶνος, |
Εσένα τον αθάνατο μονάρχη. Τη δύναμη δώσε μου ν’ ανυμνώ και να ψάλλω, το βασιλιά, τον κυρίαρχο. |
|
Δι᾽ ὃν Ἀγγέλων χορεία, 5 Δι᾽ ὃν αἰῶνες ἄπαυστοι, Δι᾽ ὃν ἥλιος προλάμπει, Δι᾽ ὃν ὁ δρόμος σελήνης, Δι᾽ ὃν ἄστρων μέγα κάλλος, |
… |
|
Δι᾽ ὃν ἄνθρωπος ὁ σεμνὸς 10 Ἔλαχε νοεῖν τὸ θεῖον, Λογικὸν ζῶον ὑπάρχων. Σὺ γὰρ ἔκτισας τὰ πάντα Παρέχων τάξιν ἑκάστωι, |
Συ έκτισες τα πάντα, ορίζοντας την τάξη και τον νόμο στο καθένα, |
|
Συνέχων τε τῆι προνοίαι. 15 Λόγον εἶπας, πέλεν ἔργον. Ὁ Λόγος σου Θεὸς Υἱός· Ὁμοούσιος γάρ ἐστιν, Ὁμότιμος τῶι τεκόντι, |
και τα συγκρατείς με τη θεία σου πρόνοια. Λόγο είπες κι’ ευθύς έγινε έργο. Ο Λόγος σου είναι Θεός Υιός, Ομοούσιός σου, Ομότιμος με σένα, που τον γέννησες. |
|
Ὃς ἐφήρμοσεν τὰ πάντα, 20 Ἵνα πάντων βασιλεύσηι. Περιλάμβανον δὲ πάντα Ἅγιον Πνεῦμα τὸ θεῖον Προνοούμενον φυλάσσει. |
Ο Λόγος σου ταίριαξε αρμονικά το ένα μετά το άλλο, για να βασιλέψει Αυτός σ’ όλα. Κι’ ολόγυρα γυρνώντας το Άγιο Πνεύμα το θείο, προνοώντας, τα φυλάγει. |
|
Τριάδα ζῶσαν ἐρῶ σε, 25 Ἕνα καὶ μόνον μονάρχην, Φύσιν ἄτρεπτον, ἄναρχον, Φύσιν οὐσίας ἀφράστου, Σοφίας νοῦν ἀνέφικτον, |
Τριάδα ζωντανή θα σε αποκαλώ, έναν και μόνο κύριο, φύση αμετάτρεπτη, χωρίς αρχή, φύση άρρητης ουσίας, νου με σοφία ασύλληπτη, |
|
Κράτος οὐρανῶν ἄπταιστον, 30 Ἄτερ ἀρχῆς, ἀπέραντον, Ἀκατασκόπητον αὐγὴν, Ἐφορῶσαν δὲ τὰ πάντα, Βάθος οὐδὲν ἀγνοοῦσαν |
ουράνια εξουσία που δεν σφάλλει, με δίχως αρχή, απέραντη, αθέατη λάμψη, που από ψηλά τα πάντα βλέπει και δεν αγνοεί κανένα βάθος, |
|
Ἀπὸ γῆς μέχρις ἀβύσσου. 35 Πάτερ, ἵλεως γενοῦ μοι. Διὰ παντὸς θεραπεύειν Τὸ σέβασμα τοῦτο, δός μοι Τὰ δ᾽ ἁμαρτήματα ῥίψον, |
απ’ όσα υπάρχουν στη γη, μέχρι αυτά που φτάνουν στην άβυσσο. Πάτερ γίνε σπλαχνικός σε μένα. Δος μου τη δύναμη να υπηρετώ παντοτινά την αξιοσέβαστη θεότητα. Τις αμαρτίες μου πέταξε μακριά μου' |
|
Τὸ συνειδὸς ἐκκαθαίρων 40 Ἀπὸ πάσης κακονοίας, Ἵνα δοξάσω τὸ θεῖον Ὁσίας χεῖρας ἐπαίρων Ἵνα Χριστὸν εὐλογήσω, |
καθαρίζοντας τη συνείδηση από κάθε κακή σκέψη, ώστε να δοξάζω το θείο υψώνοντας όσια χέρια, για να δοξολογήσω τον Χριστό. |
|
Γόνυ κάμπτων ἱκετεύσω 45 Τότε προσλαβεῖν με δοῦλον, Ὅτ᾽ ἂν ἔλθηι βασιλεύων. Πάτερ, ἵλεως γενοῦ μοι, Ἔλεον καὶ χάριν εὕρω· |
|
|
Ὅτι δόξα καὶ χάρις σοι 50 Ἄχρις αἰῶνος ἀμέτρου. |
|
Patrologicae cursus completus. Series graeca. PG 37: Gregorii Theologi opera quae exstant omnia. Pars 3. ed. J. P. Migne, Paris 1862
