Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

Εσύ ετοίμασες την Φάτνη σου;

Αναρωτηθήκαμε ποτέ, γιατί άραγε ο Χριστός διάλεξε να γεννηθεί μέσα στο σπήλαιο και να γείρει, μετά την ενανθρώπησή Του, μέσα στην φάτνη;
Γιατί δεν γεννήθηκε μέσα σε κάποιο σπίτι, φτωχικό και ταπεινό έστω;
Ο Θεός ως άνθρωπος στο πρόσωπο του Χριστού ήλθε και έζησε στην γη ταπεινά κι απαρατήρητα. Ποια όμως ανάγκη εξυπηρέτησε ο συγκεκριμένος τρόπος της Γέννησής Του;
Διότι, αν γεννιόταν σε κάποιο σπίτι, πάλι απαρατήρητος θα περνούσε και πάλι ταπεινός θα ήταν.
Χειρότερο μέρος από το σπήλαιο και την φάτνη δεν υπήρχε, για να δει το φως της ημέρας, ή μάλλον το λαμπύρισμα των άστρων, ο νεογέννητος Μεσσίας!
Για τον κάθε κοινό θνητό θα ήταν ντροπή να γεννηθεί σε στάβλο, πόσο μάλλον για τον ίδιο τον Θεό.
Αυτό ακριβώς ήθελε όμως να τονίσει ευθύς εξ αρχής ο Κύριος: ότι παρόλο που είναι Θεός, ταπεινώθηκε και έλαβε ανθρώπινη υπόσταση, και αυτή η Θεία ταπείνωση είναι πολύ μεγαλύτερη από το να γεννηθεί κάποιος απλός άνθρωπος μέσα σ΄ έναν κρύο στάβλο.
Διάλεξε να γεννηθεί μέσα στο σπήλαιο και όχι σε κανονικό στάβλο, για να μας δείξει ότι ο Θεός δεν κατοικεί μέσα σε χειροποίητους ναούς, αλλά μέσα στις καρδιές όσων αναγνωρίζουν στον εαυτό τους την αναξιότητα να Τον δεχθούν και ζουν ταπεινά, χωρίς κομπασμούς και αυτοπροβολές.
Διάλεξε να ανακλιθεί στην φάτνη των αλόγων, για να μας δείξει ότι ήλθε και κατοίκησε μέσα στην α-λογία του κόσμου, ενός κόσμου που κυριαρχούνταν (και μέχρι σήμερα, δυστυχώς, κυριαρχείται) από την αμαρτία, που είναι μωρία στα μάτια του Θεού.
Μέσα στην βαβούρα της απογραφής δεν βρέθηκε κατάλυμα για τον νεογέννητο Χριστό, παρά μόνο μια αχυρένια αγκάλη στην φάτνη των αλόγων.
Και μέσα στην παραζάλη της αμαρτίας και της υποκρισίας δεν τον αποδέχθηκε ο περιούσιος λαός Του, εκτός από μερικές ταπεινές και συντριμμένες καρδιές απλών ψαράδων, τελωνών και πορνών, που διέθεταν το άχυρο της ταπείνωσης και τον ενστερνίστηκαν ως Διδάσκαλο και σωτήρα.
Επέλεξε να γίνουν όλα έτσι, ώστε με την επίσκεψη των Μάγων να γίνει φανερό ποιος είναι ο Βασιλεύς.
Οι μακρινοί επισκέπτες παρακάμπτουν στο πρόσωπο του Ηρώδη κάθε επίγεια δόξα και αξίωμα και έρχονται, οι σοφοί του κόσμου, να προσφέρουν τα δώρα τους σ΄ Αυτόν που Του αξίζει κάθε δόξα, τιμή και προσκύνηση, στο άσημο Βρέφος, στον προ αιώνων Θεό.
Μέσα στην σύγχρονη βαβούρα, μέσα στην ζάλη της ετοιμασίας των φαγητών και των γλυκισμάτων, μέσα στην α-λογία των κοσμικών εκδηλώσεων, θα μείνει και πάλι έξω από τις δραστηριότητες των ανθρώπων.
Θα ψάξει ξανά για κάποιο σκοτεινό σπήλαιο αυτογνωσίας, που να διαθέτει μια φάτνη ταπείνωσης με λίγο άχυρο γνήσιας αγάπης, κι εκεί θα αναπαυθεί, στις καρδιές κάποιων ανθρώπων που θα ζήσουν και φέτος αυτό το μέγα Μυστήριο της Θείας Ενανθρωπήσεως και θα ψελλίσουν μυστικά, μαζί με τους Αγγέλους, το "Δόξα εν Υψίστοις Θεώ…".
Επί δύο χιλιάδες χρόνια κάνει ακριβώς το ίδιο, κάθε ημέρα και κάθε ώρα:
Ψάχνει για Φάτνη!

Όταν την εντοπίσει, εκεί μένει, και λυπάται όταν δει πως αυτή απουσιάζει.
Εδώ και αρκετά χρόνια, αυτή είναι η αγωνία μου, αν δηλαδή διαθέτω την απαιτούμενη φάτνη της ταπείνωσης μέσα στο σπήλαιο της καρδιάς μου και αν την έχω κοσμήσει αρκετά με το άχυρο της αληθινής αγάπης…
Αλήθεια, εσύ ετοίμασες την Φάτνη σου;

(Δημοσιεύτηκε το Δεκέμβριο του 2000)
π. Χερουβείμ Βελέτζας

Πηγή:
http://xerouveim.blogspot.gr
το βρήκαμε εδώ: theologosgr

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο

Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, Κεφάλαιο α', (14-18)
 
14 Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας. 15 Ἰωάννης μαρτυρεῖ περὶ αὐτοῦ καὶ κέκραγε λέγων· Οὗτος ἦν ὃν εἶπον, Ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἔμπροσθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτός μου ἦν. 16 Καὶ ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἡμεῖς πάντες ἐλάβομεν, καὶ χάριν ἀντὶ χάριτος· 17 ὅτι ὁ νόμος διὰ Μωϋσέως ἐδόθη, ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο. 18 Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακεν πώποτε· ὁ μονογενὴς υἱὸς ὁ ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ πατρὸς ἐκεῖνος ἐξηγήσατο. 

Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς: O Λόγος σὰρξ εγένετο
Ποιο είναι το βρέφος που γεννήθηκε στη Βηθλεέμ και τόσος πολύς κόσμος πηγαίνει εκεί να προσκυνήσει τον τόπο που γεννήθηκε;          
«παιδίον νέον...»

«ο Λόγος σαρξ εγένετο». Είπε ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: «η περίληψη των 4 ευαγγελίων είναι αυτές οι 4 λέξεις».

σαρξ =άνθρωπος (γλώσσα Αγίας Γραφής).
εγένετο = έγινε άνθρωπος. Ο προαιώνιος, ο αίδιος, ο υπερούσιος... Θεός παίρνει μία άλλη αρχή. Ενεδύθη την ανθρώπινη φύση χωρίς να παύσει να είναι Θεός. Ο άτρεπτος, πάνσοφος, παντέλειος, αναλλοίωτος Θεός δεν μπορεί να αλλάξει προς το χειρότερο. Και γίνεται και Θεός και Άνθρωπος. Έλαβε δούλου μορφή.
«ότι εν αυτώ (τω Χριστώ) κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς» (στ.9 α΄κεφ. προς Κολασσαείς επιστολής αποστ. Παύλου).
Ο Θεός σώζει την ανθρώπινη φύση στο πρόσωπο του Θεού Λόγου.

Μερικές ερμηνείες της λέξης «σαρξ»
«σαρξ» = ο άνθρωπος με την αδυναμία της ανθρώπινης φύσης.
Ο Θεός ανέλαβε τα αδιάβλητα πάθη (πείνα, δίψα, ιδρώτα...) και ανέστησε την ανθρώπινη φύση.
«σαρξ» = (σημαίνει) τη θνητή φύση.
Ο Θεός  φτιάχνει τον Αδάμ ούτε θνητό ούτε αθάνατο αλλά επ΄αφθαρσία. Ο Θεός  με την ταπείνωσή Του πάσχει στο Σταυρό, πεθαίνει και ανασταίνεται.
«και εσκήνωσεν εν ημίν» = εισήλθε μέσα στην ανθρώπινη φύση σαν σε άλλη σκηνή του. Δείχνει την οικειότητα προς ημάς τους ανθρώπους. Για να μας ακούει και να μας μιλάει.

Άλλες 4 έννοιες για το εσκήνωσεν
α) γεννήθηκε σε ένα σπήλαιο σαν ένας φτωχός και έγινε πρόσφυγας. Δεν είχε ''πού την κεφαλήν κλίναι'' ο πλουτίζων τα σύμπαντα.
β) σαν στρατιώτης στη σκηνή (σκληραγωγία με πόλεμο και αγωνία).
γ) πρόσκαιρα να ζήσει εδώ
δ) όπως στη σκηνή του μαρτυρίου έτσι και στην ανθρώπινη φανερώνεται πώς  είναι ο  Θεός.

«εθεασάμεθα την δόξαν αυτού» Είναι κάτι που το απολαμβάνεις. Δεν το είδαν ούτε ο Ηρώδης ούτε ο Πιλάτος ούτε... Έγιναν τόσα θαύματα (τυφλών, χωλών, παραλυτικών, αναστάσεις νεκρών). Κανένας δεν έζησε σαν το Θεό  που ήταν αναμάρτητος!
«πλήρης χάριτος και αληθείας»  
«Ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως».
Στίχος 16 «ημείς πάντες  ελάβομεν, και χάριν αντί χάριτος». Παίρνουμε τη δωρεά πάνω στην άλλη. Μας έκανε παιδιά Του, μας έδωσε την αθάνατη ζωή, τη μετοχή μας στη δόξα Του.
Στην Π.Δ. η περίοδος του Νόμου ήταν τιμωρία. Με τη γέννησή Του γεννιέται η Χάρις.
«Στην Αγία Γραφή λύνονται όλες οι απορίες μας και όλες οι ερωτήσεις μας» (άγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)
 
Τα Χριστούγεννα να λουστούμε το φως της αλήθειας. Πρέπει να ενωθούμε με τον αναμάρτητο Θεό μαζί Του (μελέτη, Θεία Κοινωνία ...)

18/12/2013, 9ος κύκλος μελέτης Αγίας Γραφής, π. Αστέριος

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013

Ένα πανέμορφο video για την Ορθοδοξία μας


Με μια υπέροχη μουσική και εικόνες από τη μοναστική ζωή στο ορθόδοξο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη της Σαγκάης και του Σαν Φρανσίσκο, το βίντεο αυτό μας δείχνει την κατάνυξη που υπάρχει στη ζωή των μοναχών

Orthodox life at the monastery
of saint John of Shanghai and San Francisco.

Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

Δωρεάν Ορθόδοξα Εκκλησιαστικά e-books!!!

Από το Διακόνημα


Το δεύτερο βιβλίο της σειράς «Θεολογία στον κόσμο»
έχει ως σκοπό να παρουσιάσει την προσωπικότητα
του Μ. Βασιλείου μέσα από τον επιτάφιο λόγο
του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου…

Πατήστε στον παρακάτω σύνδεσμο
και θα τα βρήτε όλα 

http://www.free-ebooks.gr/gre/tag/270

Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2013

Ο οίκος ανοχής και ο Άγιος Πορφύριος

Μια καταπληκτική ιστορία από τα χείλη του θαυματουργού αγιορείτη γέροντα για την επίσκεψη του σε ένα οίκο ανοχής κάπου κοντά στην Ομόνοια.

Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...».

Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο.
Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία.



Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...».
Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια.

«Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής», είπα μέσα μου.
Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει.

Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ.
Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω:

Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω.
Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές.
Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: «Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου».
Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο.
Της λέω λοιπόν:

Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...», διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό.
Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα:

Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και «βρέχει επί δικαίους και αδίκους». Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε.
Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη.

Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά!
Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα.

το βρήκαμε εδώ: e-theologia