Παρασκευή 18 Απριλίου 2014

Διψά ό Χριστός!


«Μετά τούτο ειδώς ό Ιησούς ότι πάντα ήδη τετέλεσται, ίνα τελειωθή ή γραφή, λέγει Διψώ» (Ίωάν. 19,28)
Ο Κύριος μας σήμερα βρίσκεται πάνω στο σταυρό. Ή φύσις πάσχει. Ή γη βυθίζεται στο σκοτάδι, φορεί τα μαύρα. Τα βράχια σείονται, το καταπέτασμα του ναού σχίζεται. Οι άγγελοι πενθούν και λένε στους ανθρώπους. Κλάψτε κ' εσείς για το Χριστό.
Πέντε ώρες έμεινε πάνω στο ξύλο του σταυρού ό Κύριος. Απερίγραπτο το μαρτύριο του. Άλλα και την ώρα του πόνου δεν έχασε τη διαύγεια του. Φίλοι και εχθροί, όλοι πέρασαν από τη σκέψη του. Όλους τους θυμήθηκε με μια αγάπη άπειρη. Θυμήθηκε την Παναγία Μητέρα και την εμπιστεύθηκε στον Ιωάννη με το «Ιδού ή μήτηρ σου» (Ίωάν. 19,27). Θυμήθηκε και τους σταυρωτάς και είπε το «Πάτερ, άφες αυτοίς• ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ. 23,34).
Άλλ' ή ώρα του θανάτου πλησιάζει. Ή ζωή του Χριστού λειώνει σαν το κερί. Οι σταυρωτοί βλέπουν την αγωνία και με σαδισμό επιχαίρουν για τα παθήματα του. Τότε ό Χριστός ανοίγει τα χείλη και λέει• «Διψώ» (Ίωάν. 19,29).
Αυτό το λόγο θέλησα να λάβω ως θέμα. Ελάτε να τον μελετήσουμε. Ζητώ τη βοήθεια του Εσταυρωμένου και τη δική σας προσοχή. Χριστέ, βοήθησε με Χριστιανοί, προσέξτε με.
«Διψώ». Από την ώρα πού συνελήφθη στη Γεσθημανή μέχρι τη στιγμή πού είπε τη λέξη αυτή, ό Χριστός υπέφερε μύρια μαρτύρια. Για κανένα όμως δεν άνοιξε το στόμα του να παραπονεθεί• έμεινε άφωνος σαν άκακο αρνίο. Όταν του έβαλαν το ακάνθινο στεφάνι δεν είπε «Ώ ή κεφαλή μου!», όταν τον χτύπησαν με το φραγγέλιο δεν είπε «'Ώ τα νώτα μου!», όταν τον κάρφωναν δεν είπε «'Ώ τα πόδια, ω τα χέρια μου!». Τώρα όμως πού πλησιάζει το τέλος λέει «Διψώ». Είναι μια ανάγκη του σώματος, Είναι προπαντός ό πόνος της ψυχής του «Διψώ». Ποιος δίψα; Εκείνος πού δημιούργησε το νερό και τις δεξαμενές του. Υδρατμοί και νέφη, θάλασσες και ωκεανοί, πηγές και λίμνες, ποταμοί και ρυάκια, όλα Είναι έργα του. Αν δώσει μια διαταγή, ή θάλασσα θα γίνει ξηρά, οι ωκεανοί θα δείξουν το βυθό τους, οι πηγές θα στερέψουν, οί άνθρωποι θα πεθάνουν. και όμως ό δημιουργός του ύδατος διψά.
«Διψώ». Ποίος το λέει; Εκείνος πού βρέχει επί δικαίους και αδίκους, εκείνος πού ποτίζει και τον κακούργο. Εκείνος πού δροσίζει τα άνθη κ αϊ τη χλόη. Εκείνος πού σε όλους προσφέρει δωρεάν το νερό. Αυτός τώρα δίψα.
«Διψώ». Και σε ποιους το λέει; Στους Ιουδαίους, πού μαζί με τους ξένους στρατιώτες κυκλώνουν το σταυρό. Αυτοί είχαν ιδιαίτερο λόγο να τον ευγνωμονούν. Δίψασαν κι αυτοί κάποτε, είπαν κι αυτοί «διψώ». Πού, πότε; Όταν διάβαιναν την έρημο της Αραβίας. Σταλαγματιά νερό δεν υπήρχε. Τρέχουν στο Μωϋσή «Διψούμε, δός μας νερό, χανόμαστε!». Ό Μωυσής παρακάλεσε το Θεό, κι ό Θεός τον διέταξε να χτυπήσει με το ραβδί του ένα βράχο. Κι ό βράχος έγινε βρύση. Τους πότισε με άφθονο νερό. Ποιος; Αυτός πού τώρα φωνάζει «Διψώ». Όταν φώναξαν εκείνοι «διψούμε», ό Χριστός τους έδωσε νερό, τώρα πού ό Χριστός λέει «Διψώ», δεν βρίσκεται ένας άπ' αυτούς να του προσφέρει λίγη δροσιά. Ώ της αχαριστίας σας, Ιουδαίοι! «αντί του μάννα χολήν, αντί του ύδατος όξος» (αντίφ. ι6' 1).
«Διψώ». Είναι φυσικό να δίψα ό Χριστός. Είναι τέλειος άνθρωπος, έχει τις ανάγκες πού έχουμε κ' εμείς. Το αίμα του έφυγε, ποτίζει τη γη του Γολγοθά. Σαν τραυματίας, σαν κουρασμένος οδοιπόρος φωνάζει «Διψώ». Άλλ' ή φωνή του «φωνή βοώντος εν τη έρήμω» (Ματθ. 3,3). Οι σταυρωτοί δεν εννοούν ν' ανακουφίσουν τον πόνο του. Αντιθέτως• νερό ζητεί, κι αυτοί του προσφέρουν ξίδι με χολή.
Άλλα ή λέξη «Διψώ» δεν εκφράζει ανάγκη σωματική μόνο. Δέ' διψά μόνο το σώμα του Χριστού έχει και δίψα ψυχική.
«Διψώ». τι διψά ή ψυχή του Χριστού μας; Διψά δικαιοσύνη. Εκείνος είπε «Μακάριοι οι διψώντες την δικαιοσύνην» (Ματθ. 5,6). Ποιος άλλος αγάπησε το δίκαιο όσο ό Χριστός; και όμως έπεσε πρώτο θύμα της αγριωτέρας αδικίας. Ή καταδίκη του μένει αιώνιο στίγμα της ανθρωπινής δικαιοσύνης. «Δικαιοσύνη μάθετε, οι ενοικούντες επί της γης»(Ήσ. 26,9). Άλλα που δικαιοσύνη; Πάνω απ' το σταυρό σήμερα ρίχνει το θείο βλέμμα στη γη της αδικίας κι ακούω τη φωνή του «Διψώ». Διψά δικαιοσύνη, άλλ' οί άρχοντες των λαών βουλώνουν τ' αυτιά τους χειρότερα από τους Ιουδαίους. Άγγλος πολιτικός είπε, ότι επικρατεί όχι ό νόμος της δικαιοσύνης, άλλ' ό νόμος της ζούγκλας, ό ισχυρός καταβροχθίζει τον αδύνατο. Το άνθος του δι καιου μαράθηκε από το λίβα της αδικίας.
«Διψώ». Διψά τι; Ειρήνη. Εκείνος είπε «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί» (Ματθ. 5,9) και διέταξε την Εκκλησία του να εύχεται «υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου». Ειρήνη διψά ή μεγάλη καρδιά του. Και αντί ειρήνης βρίσκει ταραχή, θόρυβο. Τα έθνη ετοιμάζονται για πόλεμο, τροχίζουν τα μαχαίρια τους πάνω στην ακονόπετρα του μίσους, τρέχουν ακάθεκτοι στο δρόμο του αίματος. Δέ' βρίσκει ό Χριστός αυτό πού ποθεί, κ' εξακολουθεί να φωνάζει στον μαινόμενο κόσμο• Διψώ την ειρήνη!
«Διψώ». τι διψά; Διψά αγάπη. Άλλα που αγάπη; Τα λουλούδια της αγάπης σπανίζουν πια στον εγωιστικό μας κόσμο. Το μίσος απλώνεται, ψυγείο κατήντησε ή γη, παγωνιά επικρατεί. Και ό Χριστός βλέπει τα παγόβουνα των καρδιών και φωνάζει• Κόσμε, διψώ αγάπη!
«Διψώ». τι διψά; Αγιότητα ψυχών  και σωμάτων. Είναι εκείνος πού είπε «Μακάριοι οί καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεό όψονται» (Ματθ. 5,8). Άλλα που ή αγιότης, πού ή παρθενία, πού ή καθαρότης των ηθών; Παντού υψώνονται ναοί της Αφροδίτης και βωμοί του Βάκχου. Τη σάρκα  και όχι το πνεύμα λατρεύει ό κόσμος. «Πάντες εξέκλιναν, άμα ηχρειώθησαν, ουκ εστί ποιών χρηστότητα, ουκ εστίν έως ενός» (Ψαλμ. 13,3). Ή νεότης σαπίζει μέσα στη διαφθορά, το πνεύμα τυραννείται, ή σάρκα θριαμβεύει. Και ό Χριστός, πού βλέπει άπ' το σταυρό αυτό το βούρκο, φωνάζει• Κόσμε, διψώ αγιότητα  και καθαρότητα!
«Διψώ». τι διψά; Αλήθεια και ειλικρίνεια στους λόγους  και τα αισθήματα μας. «Εγώ ειμί... ή αλήθεια»  και «ή αλήθεια ελευθερώσει υμάς», είπε (Ίωάν. 14,6• 8,32). Άλλα πού αυτά! Όλοι σήμερα φορούμε τη μάσκα της υποκρισίας. Βλέπω γυναίκες πού διαβάζουν θρησκευτικά βιβλία, κάνουν μεγάλους σταυρούς, μιλούν ή μάλλον φλυαρούν περί Θεού, αλλά μένουν μόνο στα λόγια. Έργα μηδέν άκαρπες συκιές. Λησμόνησαν τα λόγια του Χριστού «Ου πάς ό λέγων μοι Κύριε, Κύριε, είσελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών» (Ματθ. 7,21). Το ίδιο ισχύει  και για τους άντρες.  και ό Χριστός βλέπει τις μάσκες της υποκρισίας  και φωνάζει• Κόσμε, διψώ για αλήθεια  και ειλικρίνεια!
«Διψώ». τι διψά; Τη σωτηρία της ψυχής σου. Χρόνια σε περιμένει ό Χριστός μας. Άλλα συ συνεχίζεις το δρομολόγιο της αμαρτίας. Στάσου λοιπόν μια στιγμή, άκουσε τον. Σόι φωνάζει• Αμαρτωλέ, διψώ τη σωτηρία σου• γι' αυτήν φόρεσα τον ακάνθινο στέφανο, γι' αυτήν ανέβηκα στο σταυρό.
Αδελφέ συναμαρτωλέ! Αν βρισκόσουν κάτω από το σταυρό  και άκουγες το Χριστό να φωνάζει «Διψώ», είμαι βέβαιος ότι θα έτρεχες να του φέρεις ένα ποτήρι νερό. Άλλα  και σήμερα το ίδιο φωνάζει• «Διψώ». Διψά δικαιοσύνη, ειρήνη, αγάπη, αγιότητα, άλήθεια-ειλικρίνεια, σωτηρία ψυχών. Μη μείνουμε ασυγκίνητοι στη φωνή του. Όποιος αδικεί, όποιος μισεί  και φθονεί, όποιος κυλιέται στη λάσπη της ακολασίας, όποιος ζει στην υποκρισία  και το ψέμα, όποιος μένει αμετανόητος στην αμαρτία, ας του προσφέρει σήμερα ένα δάκρυ μετανοίας• αυτό προ παντός περιμένει ό Χριστός, αυτό θα Είναι ή καλύτερη δροσιά του.
Ω εσταυρωμένε Λυτρωτά! Δίψασες,  και οί σταυρωτέ σου έδωσαν χολή  και όξος• διψάς  και σήμερα, αλλά στη γη μας έχουν στερέψει οί πηγές του κάλου. Μόνο μικρά ποταμάκια καλοσύνης  και αρετής υπάρχουν μέσα στη Σαχάρα του κόσμου. Δός μας τη χάρη σου, ώστε τα ποταμάκια αυτά να γίνουν μεγάλοι ποταμοί, ή Σαχάρα να γίνει κήπος της Εδέμ, να βασιλεύσει παντού ή αγάπη ή δικαιοσύνη ή ειρήνη ή αγιότης ή παρθενία. Κάνε τη σημαία του σταυρού να κυματίζει παντού. Κάνε να σβήσουν μέσα μας όλες οι δίψες της αμαρτίας,  και ν' ανάψει στην καρδιά μας ή δίψα εκείνη της αγιότητας, πού αισθάνθηκες εσύ όταν από το σταυρό σου φώναξες «Διψώ».
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία , η οποία έγινε σε Ιερό ναό των Αθηνών. Μ. Παρασκευή πρωί των ετών 1958-1967.
...

Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Πάντες ὑμεῖς σκανδαλισθήσεσθε …

clip_image002
30 Καὶ ὑμνήσαντες ἐξῆλθον εἰς τὸ Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν.
31 Τότε λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, Πάντες ὑμεῖς σκανδαλισθήσεσθε ἐν ἐμοὶ ἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ, γέγραπται γάρ, Πατάξω τὸν ποιμένα, καὶ διασκορπισθήσονται τὰ πρόβατα τῆς ποίμνης·
32 μετὰ δὲ τὸ ἐγερθῆναί με προάξω ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν.
33 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ, Εἰ πάντες σκανδαλισθήσονται ἐν σοί, ἐγὼ οὐδέποτε σκανδαλισθήσομαι.
34 ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, Ἀμὴν λέγω σοι ὅτι ἐν ταύτῃ τῇ νυκτὶ πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶς ἀπαρνήσῃ με.
35 λέγει αὐτῷ ὁ Πέτρος, Κἂν δέῃ με σὺν σοὶ ἀποθανεῖν, οὐ μή σε ἀπαρνήσομαι. ὁμοίως καὶ πάντες οἱ μαθηταὶ εἶπαν.
στ. 30 - 35 του κστ΄ κεφαλαίου του Ευαγγελίου του Ματθαίου.

Στους προηγούμενους στίχους γίνεται αναφορά του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας από τον Κύριο. Τελευταία ημέρα της ζωής του Κυρίου στη γη (Μεγ. Πέμπτη βράδυ). Αφού έψαλαν ύμνους βγήκε ο Κύριος με τους μαθητές Του στο όρος των ελαιών (στ.30). Οι ευαγγ. Λουκάς και Ιωάννης  αναφέρουν ότι αυτή η συζήτηση έγινε στο υπερώο. Ο ευαγγ. Μάρκος λέει τα ίδια με τον ευαγγ. Ματθαίο. Στους στίχους 31 - 34 του ευαγγ. Λουκά στο υπερώο υπάρχει μία λεπτομέρεια που αναφέρεται.
«πάντες υμείς σκανδαλισθήσεσθε εν εμοί εν τη νυκτί ταύτη» (στ. 31 Ματθ.) Ο Ιησούς δεν κρύβεται αλλά πηγαίνει στο όρος των ελαιών, που γνώριζαν οι Ιουδαίοι ότι πήγαινε.
«ιδού ο σατανάς εξητήσατο υμάς του σινιάσαι ως τον σίτον» (στ.31 Λουκά) = θα σας κοσκινίσει ο διάβολος σαν το σιτάρι. Ζητάει την άδεια από τον Θεό, όπως την πήρε και με τον Ιώβ (Π.Δ.).
«γέγραπται γαρ, πατάξω τον ποιμένα, και διασκορπισθήσονται τα πρόβατα της ποίμνης» (στ. 31 Ματθ.) Αιώνες πριν τα λόγια αυτά είχε πει ο προφήτης Ζαχαρίας. Όλα είναι κανονισμένα και προφητευμένα. Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τι θα γίνει, ο Θεός τα γνωρίζει αιώνες πριν.
«μετά δε το εγερθήναι με προάξω υμάς εις την Γαλιλαίαν» (στ. 32 Ματθ.) Μεγάλο πειρασμό θα συναντήσετε αλλά.... θα σας συναντήσω στη Γαλιλαία.

Θα επικεντρωθούμε στο πρόσωπο του Πέτρου
«ει πάντες σκανδαλισθήσονται εν σοί, εγώ ουδέποτε σκανδαλισθήσομαι» (στ. 33 Ματθ.) Ο πρωτοκορυφαίος Απόστολος είχε ως ανθρώπινη αδυναμία την αυτοπεποίθηση. Κάνει 4 λάθη:
α)δε λαμβάνει υπόψη τη διαβεβαίωση του Κυρίου, ότι όλοι θα σκανδαλισθούν αυτή τη νύχτα
β) δε λαμβάνει υπόψη του τη διαβεβαίωση του προφήτη Ζαχαρία
γ) ξεχωρίζει τον εαυτό του από τους άλλους μαθητές (εγωισμός) και
δ) το στηρίζει στη δύναμή του. Δε λέει :''με τη βοήθειά σου Κύριε''.
Tρεις φορές θα Τον αρνηθεί τον Κύριο, πριν λαλήσει ο πετεινός. Όλα αυτά ο Πέτρος τα λέει με απλή διάθεση. Είναι ειλικρινής και φλογερός μαθητής (έβγαλε και μαχαίρι στο όρος των ελαιών).Έχει όμως ένοχη αυτοπεποίθηση. Παιδαγωγικά θα τον αφήσει λίγο ο Κύριος, για να δει ότι δεν μπορεί να τα κάνει μόνος του. «..Ομοίως δε και πάντες οι μαθηταί είπον» (στ.35 Ματθ.) Όλοι Τον διαβεβαίωναν ότι δεν θα Τον αρνηθούν. Ο ένας παρασέρνει και τους άλλους. Όλοι υπολόγιζαν στις δυνάμεις τους. Θα έπρεπε να πέσουν στα γόνατα και να Τον παρακαλέσουν να τους δώσει δύναμη, να προσευχηθούν. «Τί θα συμβεί το βράδυ; Δος μας δύναμη! Μην επιτρέψεις να συμβεί κάτι!». Τον προσφωνεί «Σίμων, Σίμων» (όχι Πέτρο), με το παλιό του όνομα (στ. 31 Λουκά). «Γιατί θα πέσεις» Το λέει με αγάπη και πατρική τρυφερότητα. Όπως η μάνα λέει «παιδί μου, παιδί μου». Και συνεχίζει «εγώ δε εδεήθην περί σού ίνα μη εκλίπη η πίστις σου και σύ ποτε επιστρέψας στήριξον τους αδελφούς σου» (στ.32 Λουκά) = και με το λόγο σου και με το παράδειγμά σου.
Ο Χριστός κάνει το παν, πολλές προσπάθειες για να κρατήσει και τον Ιούδα. Ο Ιούδας δεν κάνει τίποτε. 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
1. Όλοι δοκιμαζόμαστε και πολεμούμεθα (όπως και οι μαθητές Του). Και όταν κοινωνούμε, όπως και εκείνοι που είχαν κοινωνήσει. Έρχεται ο πειρασμός, να αγωνιζόμαστε να νικήσουμε. Κανένας δεν είναι απολέμητος!
2. Πολεμούμεθα όσο επιτρέπει ο Θεός. Ένας άνθρωπος που θεραπεύθηκε και 2.000 χοίροι που πνίγηκαν στη λίμνη των Γαδαρηνών (πρ. δαιμονισμένος).
3. Ο Κύριος είναι κοντά μας με την προσευχή Του, με το βλέμμα Του, με την αγάπη Του. Ο Κύριος (τον Πέτρο) και πριν την πτώση, και την ώρα της πτώσης, και την ώρα της δίκης(τον σκέπτεται) και αργότερα στη λίμνη τον αποκαθιστά.

Να στηριζόμαστε στην παντοδυναμία του Θεού.
Αυτά μάθαμε σήμερα: 
α) πόλεμος δαιμόνων 
β) αδυναμία μας 
γ) βοήθεια του Κυρίου μας

Λέει ο άγ. Ιωάννης Χρυσόστομος: «πονηρόν το θηρίον, αν δεν το χαλιναγωγούσε (ο Θεός) θα έκανε τα πάντα, αλλά ο Θεός τον κρατάει»
Υπομονή στον Ιώβ και μετάνοια στον Πέτρο.
Επιτείνει τον πόνο του Κυρίου η άρνηση του Πέτρου και η προδοσία του Ιούδα. Πόνος για την παναγία ψυχή Του !!!

Ωφέλιμοι οι στίχοι 2, 3, 4 της καθολικής επιστολής Ιακώβου «Πάσαν χαράν ηγήσασθε, αδελφοί μου, όταν πειρασμοίς περιπέσητε ποικίλοις, γινώσκοντες ότι το δοκίμιον υμών της πίστεως κατεργάζεται υπομονήν΄ η δε υπομονή έργον τέλειον εχέτω, ίνα ήτε τέλειοι και ολόκληροι, εν μηδενί λειπόμενοι»

12ος κύκλος μελέτης Αγίας Γραφής με τον π. Αστέριο (02/04/2014).