«Ο Χριστός είναι χαρά»

«... είναι μεγάλο πράγμα να έχεις χαρά στη ζωή σου, παρ’ όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις.

Έχει χαρά ο χριστιανός, αναρωτήθηκε. Και απαντώντας σημείωσε ότι ο Χριστός μας, αν τον ρωτούσαμε «γιατί ήρθες στον κόσμο αυτό Κύριε, τι θέλεις να μας δώσεις με όλα αυτά που έκανες και είπες, το καταστάλαγμα, το συμπέρασμα, γιατί, τι θέλεις από μας;», θα μας έλεγε «όλα αυτά τα είπα, τα έκανα για να σας δω χαρούμενους στο τέλος. Στο τέλος θέλω να σας βλέπω να γελάτε, να αναπαύεστε, να χαίρεστε. Για να σας βλέπω ευτυχισμένους, να απολαμβάνετε τη ζωή σας. Έτσι θα τιμήσετε τον Θεό.»

Μπορεί να χαίρεται ο άνθρωπος παντού, συνέχισε. Σε όλες τις συνθήκες, η χαρά είναι κατάλληλη απάντηση. Ότι κι αν του συμβεί, επιτρέπεται η ψυχή του να χαίρεται.
Οι θλίψεις είναι εξωτερικές πιέσεις. Η ψυχή του ανθρώπου δεν θλίβεται, αν αυτός δεν θέλει. Εκείνος δίνει δικαίωμα να μπει ο εξωτερικός παράγοντας της δυσκολίας μέσα του. Μπορεί αν θέλει, παρ’ όλα τα προβλήματα του να χαμογελάει.

«Είναι ωραίο να είσαι καλά. Και είναι στο χέρι σου να είσαι καλά. Το να είμαστε καλά είναι ο πυρήνας μας. Η βασική μας κατάσταση στον ψυχισμό μας, εφόσον βαπτιστήκαμε, είναι η χαρά. Στο βάθος μας υπάρχει μια χαρά.

Στην ψυχή υπάρχει το Άγιο Πνεύμα που είναι χαρά, αγαλλίαση, δύναμη. Όταν μας έπλασε ο Θεός είχε χαρά. Όταν οι γονείς μας έσμιξαν για να γεννηθούμε, είχαν χαρά. Είμαστε καρπός του έρωτα, που είναι χαρά.
Πάρε την ευθύνη της χαράς επάνω σου. Γιατί πήγαινε ο κόσμος κοντά στον Χριστό μας; Γιατί ο ίδιος ήταν η ένσαρκη χαρά. Όποιος έχει το Άγιο Πνεύμα έχει χαρά. Βλέπει τη ζωή αισιόδοξα.»
Ό Χριστός όταν αναστήθηκε και είδε τους μαθητές Του και τις Μυροφόρες, είπε «χαίρετε» και αλλού «ειρήνη υμίν». Σας δίνω ειρήνη και χαρά. Αυτό σας αφήνω σαν κληρονομιά τώρα που αναστήθηκα.
Συνεχίζοντας, αναφέρθηκε στους γονείς. Βοηθείστε τα παιδιά σας πως μεγαλώνουν, τόνισε. Δώστε στο κλίμα του σπιτιού σας, τη νότα της πνευματικής ατμόσφαιρας του Χριστού. Να σε βλέπει το παιδί σου να βιώνεις στην πράξη τον Χριστό.
Χαρούμενοι είναι οι άνθρωποι που βλέπουν τη ζωή πνευματικά, είπε ο π. Ανδρέας. Είναι κρίμα να αφήνεις τη ζωή σου χρόνια, να περνάει μέσα στην μελαγχολία, τη μιζέρια και το παράπονο. 
Να βρεις από πού ξεκινάει το πρόβλημα σου. Τι σου φταίει.

Όταν ο Χριστός λέει κάποιες εντολές, δεν τις λέει για να μας βασανίσει αλλά για να χαρούμε.

Και, όπως συμβούλευσε χαρακτηριστικά:
«Σκεφτείτε τα δώρα που έχετε ως τώρα στη ζωή σας για να χαρείτε. Έχετε πολλά πάρει από τον Θεό. Όταν ευχαριστείς τον Θεό, χαίρεσαι. Αν θες να χαρείς, να κοιμάσαι με ευγνωμοσύνη στον Θεό. Αν ευχαριστήσεις γι’ αυτά που έχεις ήδη, έχεις πολλούς λόγους να χαμογελάς και να χαίρεσαι.
Ζήστε επίσης το παρόν. Το παρόν βοηθάει πάρα πολύ να χαίρεσαι, το τώρα. Γιατί άμα πάτε στο παρελθόν θα γεμίσετε ενοχές. Αν πάτε στο μέλλον θα γεμίσετε άγχος.
Ζήσε το τώρα. Αν μετά από δυο ώρες γίνει κάτι θα το αντιμετωπίσουμε. Τα παιδιά δεν έχουν στο μυαλό τους πολύ μέλλον και πολύ παρελθόν. Ζούνε το τώρα. Γι’ αυτό τσακώνονται και μετά από δυο λεπτά αγκαλιάζονται. Δεν θυμούνται τι έγινε.»
Σταχυολογώντας κάποια σημεία της ομιλίας του, σημειώνουμε κάποιες χαρακτηριστικές παραινέσεις του, πριν ολοκληρώσει την ομιλία του:
☦ Όποιος βγάλει από την ψυχή του το βάρος του, χαίρεται. Να πιστέψετε ότι δικαιούστε την χαρά. Ο Χριστός δεν μας έφερε στη γη για να τιμωρηθούμε. Ο Θεός αγαπάει χωρίς όρους και χωρίς όρια. Και αγαπάει και τους αμαρτωλούς πάρα πολύ.
☦ Η αμαρτία σου να γίνεται αφορμή μετάνοιας, αλλά όχι αφορμή κατάθλιψης και απελπισίας. Ποτέ ο Θεός δεν έρχεται δίπλα σου για να σου δώσει μία ώθηση στην απελπισία.
☦ Ο Θεός θέλει να σε βλέπει να χαμογελάς. Και στην πτώση σου να προσπαθείς φιλότιμα, αλλά χωρίς απόγνωση.
☦ Χαρά έχουν επίσης οι άνθρωποι που δεν έχουν προσκολλήσεις. Όταν κολλάς, ελαττώνεις τις πιθανότητες της χαράς.
☦ Όπως λένε οι Άγιοι. Γενηθήτω το θέλημα σου. Κύριε πάω όπου με πας για να χαρώ.
Τελειώνοντας επεσήμανε:
«Η χαρά είναι ωκεανός που καλύπτει το ποταμάκι της θλίψης. Μέσα μας υπάρχει μια τεράστια χαρά στον πυρήνα μας, εκεί που είναι η «βαθεία καρδία». Στο βάθος της καρδιάς υπάρχει ο Χριστός. Εκεί, ησυχία. Όπως στον ωκεανό, στο βυθό επικρατεί ησυχία, ομορφιά και γαλήνη, ενώ στην επιφάνεια έχει φουρτούνα.»

π. Ανδρέας Κονάνος