Αναστηλώνουν το κελί του «Άξιον Εστί»

ΤΟ ΤΑΜΑ ΔΥΟ ΜΟΝΑΧΩΝ

«Ανασταίνουν» το πιο ιστορικό κελί
του Αγίου Ορους

Δύο νεαροί μοναχοί αναστηλώνουν το ιστορικότερο κελί του Αγίου Oρους, το Aξιον Εστί, στην Καψάλα, μια περιοχή ανάμεσα στις Καρυές και τις Ιερές Μονές Παντοκράτορος και Σταυρονικήτα.

To κελί μέσα στο οποίο ακούστηκε για πρώτη φορά ο ύμνος Aξιον Εστί και εκεί φιλοξενήθηκε αρχικά η θαυματουργή εικόνα, που τώρα βρίσκεται ενθρονισμένη στον Ναό του Πρωτάτου, μέσα στα χρόνια ερειπώθηκε και έγινε ετοιμόρροπο.
Ενας 36χρονος πρώην παιδαγωγός από την Μανωλάδα, ο πατέρας Φιλούμενος, και ένας 34χρονος πρώην νοσηλευτής από το Αγρίνιο, ο πατέρας Λουκιανός, που έφτασαν εκεί από ένα μικρό μοναστήρι, αυτό του Τιμίου Προδρόμου στη Λιβαδειά, εκάρησαν μοναχοί πριν από έναν χρόνο στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος και με προτροπή του ηγούμενου Γαβριήλ μετοίκησαν στο ιστορικό κελί του Αξιον Εστί, το οποίο? αναστηλώνουν, με βοήθεια ακόμη και μέσα από το Διαδίκτυο.
«Βρήκαμε εδώ το απάγκιο μας. Το σπίτι μας, το ησυχαστήριό μας. Με τη χάρη της Παναγίας και τη βοήθεια των πιστών και της Μονής Παντοκράτορος το φτιάχνουμε σιγά σιγά, με στόχο να γίνει κατοικήσιμο και φιλόξενο», λέει στο «Εθνος» ο π. Φιλούμενος.

Με τη βοήθεια δύο δόκιμων μοναχών, καθάρισαν το παλιό μονοπάτι που για χρόνια δεν το χρησιμοποιούσε κανείς, ενώ με τα χέρια και με κουβάδες έβγαλαν τα νερά από τα θεμέλια και τα υπόγεια. Σοβάντισαν και έβαψαν δύο κελιά για να μπορούν να μένουν και έστησαν ένα σύστημα φωτοβολταϊκών για να μπορούν να έχουν ηλεκτρικό ρεύμα για τις στοιχειώδεις ανάγκες τους.
«Είμαστε εφτά μήνες εδώ και το κελί παίρνει ζωή. Οι άσχημες καιρικές συνθήκες μάς καθυστερούν λίγο, αλλά ελπίζουμε σύντομα να είναι αγνώριστος ο χώρος. Θέλουμε να ''αναστήσουμε'' 7-8 κελιά και 4 μικρότερα, λίγο παρακάτω, έτσι ώστε να μπορούμε να φιλοξενούμε κι άλλους μοναχούς και προσκυνητές», αναφέρει ο π. Φιλούμενος.

Με τα χέρια και με κουβάδες έβγαλαν οι μοναχοί τα νερά από τα θεμέλια και τα υπόγεια. Σοβάντισαν και έβαψαν δύο κελιά, ενώ στόχος τους είναι να αποκαταστήσουν άλλα δέκα

Σταδιακά οι χώροι καθαρίζονται, τα κουφώματα αλλάζουν, οι πόρτες γίνονται πιο ασφαλείς, οι τοίχοι βάφονται εσωτερικά και εξωτερικά, τα χόρτα απομακρύνονται από τις αυλές. Η εκκλησία που είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου φτιάχτηκε σχεδόν από την αρχή και όλες οι εικόνες συντηρήθηκαν.

Και ιστοσελίδα
Οι δύο μοναχοί σκέφτηκαν έναν πολύ έξυπνο τρόπο για να ενημερώσουν τον κόσμο και να κινητοποιήσουν τους πιστούς. Εφτιαξαν μια ιστοσελίδα, www.keliaxionesti.com, και μέσα σε αυτήν, σαν σε ημερολόγιο, καταγράφουν τις καθημερινές τους εργασίες, ενώ δίνουν και τον τραπεζικό λογαριασμό της Ιεράς Μονής Παντοκράτορος για όσους πιστούς και φίλους του Αγίου Ορους θέλουν να βοηθήσουν.

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΥΜΝΟΥ
Μια ιστορία 1.100 ετών
Το κελί Αξιον Εστί έχει μια ιστορία σχεδόν 1.100 χρόνιων, αφού ιδρύθηκε το 930 μ.Χ., ενώ καθοριστικό είναι το θαύμα που έγινε εκεί το 982 μ.Χ. Ενα χειμωνιάτικο βράδυ, άγνωστος μοναχός χτύπησε την πόρτα και ζήτησε καταφύγιο. Ο γέροντας και ο υποτακτικός του τον φιλοξένησαν, και τα μεσάνυχτα που σηκώθηκαν για να κάνουν την ακολουθία, ο μοναχός έψαλε τον ύμνο Αξιον Εστί. Ο γέροντας και ο υποτακτικός του τα έχασαν. Δεν τον είχαν ξανακούσει και ο μοναχός τούς ζήτησε χαρτί για να γράψει τον ύμνο. Δεν έβρισκαν όμως χαρτί και μελάνι και πήρε μια πλάκα από το δάπεδο του ναού πάνω στην οποία τα δάχτυλά του σκάλισαν σαν σε κερί τον ύμνο. «Είμαι ο αρχάγγελος Γαβριήλ. Και από δω και πέρα να ψάλλετε το Αξιον Εστί στην Παναγία», τους είπε, σύμφωνα με την παράδοση.

Πόλος έλξης
Λίγο μετά, με εντολή του Πατριάρχη Νικόλαου Β' του επονομαζόμενου Χρυσοβέργη, η εικόνα της Θεοτόκου που βρισκόταν στο κελί μεταφέρθηκε στο Ναό του Πρωτάτου και στο Αγιο Βήμα, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα. Το κελί ονομάστηκε από τότε Αξιον Εστί, ενώ η γύρω περιοχή ονομάστηκε «Κοιλάδα του Αδειν», από το ρήμα άδω (υμνώ, ψάλλω).
Εκτοτε το κελί ήταν σε συνεχή χρήση και μάλιστα συνέρρεαν σε αυτό μοναχοί από όλο τον κόσμο, Βούλγαροι, Ρουμάνοι, Τσέχοι, Ρώσοι -μάλιστα πριν από δύο χρόνια διεκδικήθηκε από Βούλγαρους εθνικιστές-, ενώ περιμετρικά υπήρχαν πάνω από 50 καλύβες. Με τα χρόνια όμως ερήμωσε, εμφανίστηκαν τα πρώτα προβλήματα στατικότητας, οι υποδομές του άρχισαν να καταρρέουν. Ο τελευταίος μοναχός, ο π. Ιωάννης, κοιμήθηκε πριν από πέντε χρόνια και τότε εγκαταλείφθηκε οριστικά. Ηδη όμως ήταν ετοιμόρροπο και η Μονή Παντοκράτορος το κλείδωσε και απαγόρευε την είσοδο για λόγους ασφαλείας.
Μέχρι που στις αρχές του χρόνου οι δύο μοναχοί εκδήλωσαν την επιθυμία να το ανοίξουν πάλι, να το κάνουν επισκέψιμο και να μείνουν σε αυτό για το υπόλοιπο της ζωής τους.

ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ
ΕΘΝΟΣ