«Μικρὰ ἐν πετεινοῖς μέλισσα, καὶ ἀρχὴ γλυκασμάτων ὁ καρπὸς αὐτῆς»

(Σοφ. Σειρὰχ ια´ 3)

.           Ποιός θὰ πρόσεχε πότε τὴν µέλισσα; Φαίνεται τόσο ἀσήµαντη µέσα στὸν κόσµο τῶν φτερωτῶν!
.           Μέσα στὶς χιλιάδες ποικιλίες τῶν ἐντόµων καὶ τῶν πτηνῶν εἶναι σχεδὸν ἕνα τίποτα. «Μικρὰ ἐν πετεινοῖς µελισσα», λέει ἁπλὰ ὁ σοφὸς Σειρὰχ (ια´ 3). Μπῆτε σ᾽ ἕνα κῆπο τώρα τὴν ἄνοιξη. Περπατῆστε σ᾽ ἕνα λειβάδι τὸ καλοκαίρι. Ἂν ὑπάρχουν ἔντοµα, ποὺ θὰ τραβήξουν τὴν προσοχή σας, αὐτὰ θὰ εἶναι οἱ πεταλοῦδες. Πολύχρωµες, πετοῦν ράθυµα, χαριτωµένα, ἔτσι ποὺ φαίνονται σὰν νὰ ἐπιδιώκουν νὰ προσελκύσουν τὸ βλέµµα. Ἐνῶ οἱ µέλισσες; Ἔρχονται καὶ φεύγουν βιαστικά. Οὔτε κὰν προφθαίνει κανεὶς νὰ τὶς κοιτάξει. Μικρά, ἄσχηµα, ἴσως, ἀσήµαντα ἔντοµα. Μικρά; Ἀσήµαντα; Καὶ ὅµως … «Μικρὰ ἐν πετεινοῖς µέλισσα». Ἀλλά: «ἀρχὴ γλυκασµάτων ὁ καρπὸς αὐτῆς», λέει ἡ Σοφία.
.           Καρπὸς αὐτοῦ τοῦ µικροῦ ἐντόµου, ποὺ «δὲν µᾶς γεµίζει τὸ µάτι» εἶναι τὸ µέλι. Γλυκύτατος καρπός, ἀρχὴ καὶ βάση γλυκισµάτων, φτιαγµένος ἀπὸ τὴν καρδιὰ τῶν ἀνθέων. Ἕνα ἀπὸ τὰ ὡραιότερα καὶ εὐγενικότερα προϊόντα τῆς Δηµιουργίας. Αὐτὸ τὸ ἑλκυστικότατο µὲ τὸ λεπτὸ ἄρωµα µέλι µᾶς τὸ δίνει πρόσχαρα, δουλεύοντας ἀκαταπόνητα, ἡ µικρή, ἡ ἀσήµαντη µέλισσα. Ποιός θὰ πρόσεχε ποτὲ µία µέλισσα; Δὲν διαθέτει προσόντα ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ κολακεύουν τὸ µάτι, ποὺ προσελκύουν τὸ βλέµµα …

* * *

.           «Μικρὰ ἐν πετεινοῖς µέλισσα … » Πόσες φορὲς ἀντικρίζοντας τὸν α´ ἢ β´ ἄνθρωπο µέσα στὴν καθηµερινὴ ζωὴ δὲν περνᾶµε σηκώνοντας ἀδιάφορα τοὺς ὤµους! Γιατί αὐτὸς ὁ α´ ἢ β´ εἶναι «µικρὸς ἐν ἀνθρώποις». Εἶναι ἀσήµαντος, φτωχός, ἄσχηµος, ἄσηµος. Περνάει ἀπαρατήρητος, γιατί δὲν ἔχει τίποτα ποὺ νὰ αἰχµαλωτίζει τὴν προσοχή µας. Ἴσως ἴσως περνάει ὄχι ἁπλῶς ἀπαρατήρητος, ἀλλὰ προκαλεῖ καὶ τὴν περιφρόνηση ἢ τὴν δυσφορία µας.
.           Συµβαίνει συχνὰ δίπλα σ᾽ αὐτὸν τὸν ἀσήµαντο ἄνθρωπο νὰ εἶναι κάποιος σπουδαῖος, κάποιος ἀξιοπρόσεκτος. (Στὸν ἴδιο κῆπο δὲν πετοῦν οἱ ὄµορφες πεταλοῦδες καὶ οἱ µικρὲς µέλισσες;) Μᾶς σταµατοῦν τὰ ὄµορφα καλοπεριποιηµένα ροῦχα του. Ἡ κοµψότητά του, ἡ λάµψη του, τὸ στὺλ τοῦ ντυσίµατός του. Μᾶς µαγεύει ἡ ὡραιότητα τοῦ προσώπου του, οἱ χαριτωµένοι καὶ ἁβροὶ τρόποι του, ὁ ἀέρας τοῦ βαδίσµατος, τὸ χαµόγελό του. Μπροστὰ σ᾽ αὐτὸν τὸν τύπο, ποὺ µᾶς κάνει νὰ στεκόµαστε µἐ ἀνοιχτὸ τὸ στόµα ἀπὸ θαυµασµό, ὁ ἄλλος, ὁ «µικρὸς καὶ ἀσήµαντος ἐν ἀνθρώποις», µᾶς φαίνεται ἀκόµη πιὸ µικρός. Μᾶς φαίνεται ὄχι πιὰ σὰν κάποιος, ἀλλὰ σὰν κάτι, µἐ τὸ ὁποῖο δὲν ἀξίζει τὸν κόπο νὰ ἀσχοληθεῖ κανείς.

.              Σ᾽ αὐτή µας τὴν κατάσταση, σ᾽ αὐτὴ τὴν στάση, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ µᾶς λέει ξεκάθαρα: Κάνετε λάθος, διότι ἐµπιστευόσαστε µόνο στὰ µάτια σας. Κρίνετε µὲ βάση αὐτὸ ποὺ βλέπετε. Νὰ τὸ σφάλµα σας! Γι᾽ αὐτό, λέει ὁ Θεός, µὴ βιαστεῖτε νὰ ἐνθουσιαστεῖτε µὲ κάποιον ποὺ παρουσιάζει ὀµορφιὰ καὶ κάνει ἐντυπωσιακὴ ἐµφάνιση. Καὶ µὴ σπεύσετε νὰ ἐκδηλώσετε τὴν δυσφορία σας γιὰ τὸν ἄλλο, ποὺ φαίνεται µικρὸς καὶ ἀσήµαντος (Σοφία Σειρὰχ ια´ 2).

* * *

.         «Μικρὰ … µέλισσα». Μικρὸς καὶ ἀσήµαντος σοῦ φάνηκε, ὁ ἄνθρωπος ποὺ συνάντησες χθές. Ἔτσι σοῦ τὸν παρουσίασαν τὰ µάτια σου. Ὅµως ποιὸς ξέρει, ἂν αὐτὸς δὲν εἶναι ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ὑποφέρει γεµάτος ὑποµονή! Καὶ ἔτσι δίνει στὸ σπίτι του, στὴν γειτονιά του, στὸν κόσµο τὸ µέλι τῆς ὑποµονῆς καὶ τῆς καρτερίας, τῆς ἐλπίδας καὶ τῆς παρηγορίας! Ἐνῶ τὴν ἴδια ὥρα ἄλλοι φανταχτεροὶ κύριοι χύνουν παντοῦ ὅπου σταθοῦν τὸ φαρµάκι τῆς ἀπογοητεύσεως καὶ τῆς γκρίνιας.

.         Νόµισες ὅτι δὲν εἶναι τίποτε ὁ α´ ἢ ὁ β´, ποὺ εἶδες σήµερα τὸ πρωὶ πηγαίνοντας στὴν δουλειά σου. Τὸ παρουσιαστικό τους ἦταν τόσο φτωχό! Ἆραγε ὅµως γνωρίζεις τί γίνεται παραπέρα; Ξέρεις ἂν ὁ α΄ ἢ ὁ β´ εἶναι ἄνθρωποι τίµιοι, ἂν εἶναι ἕνας πατέρας, ποὺ ἀποτελεῖ καύχηµα γιὰ τὴν οἰκογένειά του, µια µητέρα ἡρωική, ἕνας ἀδελφὸς ποὺ κρατάει τὸ βάρος µιᾶς ὁλόκληρης οἰκογένειας;

.           Καθὼς ἤσουν προχθὲς στὸ λεωφορεῖο, χωρὶς νὰ τὸ θέλεις, ἔριξες ἕνα βλέµµα στὸν ἄνθρωπο ποὺ καθόταν κοντά σου. Ἀδύνατος, µικροκαµωµένος, ἀσθενικός, ἀρκετὰ δειλὸς καὶ ἀδέξιος. «Ἀνθρωπάκι», ψιθύρισες µέσα σου. Ἔτσι σὲ πληροφοροῦσαν τὰ µάτια σου. Αὐτὸ τὸ ἀνθρωπάκι, ποὺ δὲν τὸ λογαριάζεις, µπορεῖ νὰ εἶναι µιὰ µέλισσα. Μπορεῖ νὰ εἶναι ἕνας παράγων καλοσύνης στὸ περιβάλλον του, µιὰ ψυχὴ ποὺ σκορπίζει τὸ ἄρωµα τοῦ καλοῦ Θεοῦ στοὺς κύκλους τῶν γνωστῶν της.
.           Σήµερα, αὔριο, ὅταν θὰ ἀνταµώσεις αὐτοὺς τοὺς ἀναρίθµητους ἀνθρώπους, ποὺ θὰ σοῦ φανοῦν µικροὶ καὶ ἀνάξιοι λόγου, µὴ στρέψεις ἀλλοῦ περιφρονητικὰ τὸ κεφάλι. Θυµήσου τὸν σοφὸ καὶ αἰώνιο λόγο: «Μικρὰ ἐν πετεινοῖς µέλισσα» καὶ ὄµως «ἀρχὴ γλυκασµάτων ὁ καρπὸς αὐτῆς». Θυµήσου καὶ προσευχήσου:

* * *

.           Κύριε, µὴ ἐπιτρέψεις στὰ µάτια µου νὰ µὲ ξεγελάσουν καὶ νὰ µὲ κάνουν νὰ θεωρῶ µικρὸ καὶ ἀσήµαντο ἔστω κι ἕναν ἄνθρωπο. Κύριε, κάνε µε νὰ σέβοµαι καὶ νὰ ἀγαπῶ βαθιὰ τοὺς ταπεινοὺς καὶ καταφρονεµένους.
.           Κύριε, ἀξίωσε τοὺς ταπεινοὺς καὶ ἀσήµους ἀνθρώπους νὰ εἶναι οἱ µέλισσες τῆς κοινωνίας µας. Νὰ τοὺς γλυκαίνεις µὲ τὴν ἐλπίδα, τὴν ὑποµονή, τὴν ἀγάπη, τὴν τιµιότητα. Ἀµήν.

περιοδ. «ΖΩΗ», ἀρ. τ. 4280, Ἰούν. 2014

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ»

Τι είναι η αρχή της Ινδίκτου. Γιατί «ξεκινάει» το εκκλησιαστικό έτος την 1η Σεπτεμβρίου;

Αρχή της Ινδίκτου. Τι είναι η αρχή της Ινδίκτου. 

Γιατί «ξεκινάει» το εκκλησιαστικό έτος την 1η Σεπτεμβρίου;Σοφία Ντρέκου

Περιεχόμενα
1. Ευχή: «Καλή κι Ευλογημένη Εκκλησιαστική Χρονιά»2. Τι είναι η αρχή της Ινδίκτου; Γιατί «ξεκινάει» το εκκλησιαστικό έτος την 1η/9ου;3. Επιλεγμένο οπτικοακουστικό υλικό για την Αρχή της Ινδίκτου
Πρωτ. Θεόδωρος Ζήσης - Ερμηνευτικά σχόλια στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα της Αρχής της Ινδίκτου (Video)Π. Θεόδωρος Ζήσης - Αρχή της Ινδίκτου (mp3-2013)Η Αρχή της Ινδίκτου (Οικουμενικό Πατριαρχείο)Αρχή της Ινδίκτου: Ψάλλει ο Ἄρχων Πρωτοψάλτης τῆς Μ.τ.Χ.Ἐ. Θρασύβουλος Στανίτσας 56:14'4. 
«Η Αρχή της Ινδίκτου, η Ινδικτιών και... ο ΕΝΦΙΑ» Γεράσιμος Α. Ρηγάτος, πανεπιστημιακός, ιατρός, συγγραφέας-λαογράφος. Μας αναλύει πως αποτελεί και την αρχή του εκκλησιαστικού έτους λαογραφικά.

1. Ευχή: «Καλή κι Ευλογημένη Εκκλησιαστική Χρονιά»
Καλή κι ευλογημένη Χρονιά αγαπητοί μου αναγνώστες της «Αέναης επΑνάστασης» και καλό Μήνα!!! 
Γιορτάζουμε σήμερα 1η Σεπτεμβρίου, ημέρα αρχής της Ινδίκτου, ημέρα αρχής του νέου Εκκλησιαστικού έτους. Ας είναι το νέο Εκκλησιαστικό έτος, αρχή για μια νέα Αναστάσιμη πορεία. 
Γιατί καλές μου φίλες και φίλοι... «Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος, να `ν’ ήμερος να `ναι άκακος, λίγο φαΐ λίγο κρασί, Χριστούγεννα κι Ανάσταση». 
Η εκκλησιαστική ακολουθία για το νέο έτος τελείται την 1η Σεπτεμβρίου, μια ακολουθία απαράμιλλου κάλλους ως προς το υμνογραφικό υλικό.

η συνέχεια εδώ: sophia-siglitiki

Μετά την Παναγιά δεν έχουμε να καυχώμαστε για τίποτα άλλο!!

Παναγία: Θεός ή Άνθρωπος;

π. Παντελεήμων Kρούσκος, θεολόγος

Επιμέλεια: Σοφία Ντρέκου

Η υπερβολική λατρεία πού τρέφει το γένος των Ελλήνων ορθοδόξων Χριστιανών για την Υπεραγία Θεοτόκο, γεννάει κάποιους προβληματισμούς και σκέψεις για την κύρια θέση της στην Εκκλησία. Αρχικά, απαξιούμε και να ασχοληθούμε με τις νεοπροτεσταντικές κακοδοξίες επανανηψάντων και αναγγενημένων homo sapiens των εκ της Βαβυλωνίας προερχομένων και υιοθετησάντων συν τοις δολλαρίοις και εκ των δολλαρίων την απόρριψη τιμής στην Θεοτόκο, ξεχνώντας την βαθιά αγάπη των αφελών προπατόρων τους στην Παναγιά των Ελλήνων.
Στην ορθόδοξη πίστη μας δεν έχουμε συστηματικό κλάδο μελέτης πού να λέγεται Μαριολογία, όπως οι Λατίνοι. Ακόμα και η ιερά μετάσταση της Θεοτόκου δεν είναι δόγμα, αλλά θεολογούμενο, πού πάει να πει ισχυρά και γενικά αποδεκτή παράδοση, πού απορρέει από το ξεκάθαρο και αποσαφηνισμένο δόγμα της Ανάστασης του Χριστού, της κοινής ανάστασης και της Ξεχωριστής θέσης της Θεοτόκου, πού αγιάστηκε από τον Θεανδρικό τόκο, έμεινε άφθορος και αειπάρθενος, κατέστη ναός του Πνεύματος και Νύμφη του Πατέρα. 
Γι αυτό και κάθε δυτικότροπη εικόνα της ενσώματης μετάστασης είναι σχεδόν απορριπτέα και μόνον αποδεκτή αν έχει περιγραφικό ιστορικό χαρακτήρα. Η στέψη ή η αποθέωση της Παναγίας, γέννημα του υπερουμανισμού και του φεουδαλιστικού μεσαίωνα, μας αφήνει αδιάφορους. Απορρίπτουμε επίσης την conceptio immaculata, την άμωμο σύλληψη δια της αγίας Άννας πού ενεφύη στους ειδωλολατρικούς κύκλους των σεντιμενταλιστών.

Η Θεοτόκος από την ορθόδοξη δογματική θεωρείται ΜΟΝΟΝ μέσω της Χριστολογίας και της Σωτηριολογίας. Δεν μπορείς να θεολογήσεις για την Υπεραγία Μαρία εκτός του Χριστού και δεν μπορείς να κάνεις χριστολογία αν δεν αναφερθείς στην συμβολή της Θεοτόκου, της επάξιας εκπροσώπου της ανθρωπότητος.

Γι αυτό και στην ορθόδοξη απεικόνιση της η Θεοτόκος σπάνια εμφανίζεται χωρίς τον Χριστό. Είναι η κλείδα και η θύρα της κατανόησης του μυστηρίου του Θεανθρώπου!

Και παρόλο πού δεν καταφεύγουμε σε υπερβολές και κακοδοξίες για το πρόσωπο της, κατασκευάζοντας στην ουσία μια αγία Τετράδα και καλύπτοντας το θρησκειολογικό κενό της γυναίκας θεότητας, όπως κάνουν οι λατίνοι, ομολογούμε και λέμε πώς Αυτή κατέχει τα δευτερεία της Τριάδος. Είναι πάνω απ' όλους και κάτω μόνον από τον Θεό. Είναι το προσφιλέστερο και καθαρότερο πρόσωπο, είναι η κλίμακα πού ενώνει γη και Ουρανό. Και άλλωστε είναι η πρώτη επάξια να φέρει τον τίτλο του κατά χάριν θεού, διότι όχι μόνον προκάλεσε την θέωση, αλλά και αγιάστηκε σαν πρώτο πρότυπο του Υιού της και δεύτερον πρότυπο για τους ανθρώπους μετά τον Χριστό.

Η θεώρηση της Θεοτόκου αποκλειστικά και μόνον δια της Θεωρήσεως του Χριστού, δεν την μειώνει διόλου. Αντίθετα την εξυψώνει και την συνδέει άμεσα με τον Θεό και Υιό της. Και δια της ομολογίας του σχεδίου του Υιού της για τον άνθρωπο, στην κάθε φορά πού γίνεται λόγος για σάρκωση και ενανθρώπηση του Θεού, μεγαλύνεται και μακαρίζεται η ίδια. Εκ των αγνών σου αιμάτων-ψάλλουμε- ο Θεός εσαρκώθη Θεοτόκε! Και αυτό είναι το μέγιστο και κύριο πού μπορεί να της αποδοθεί!

Τέλος, χαιρόμαστε για την ανθρώπινη της φύση. Είναι αυτή- το ομολογούμε ξανά και ξανά- πού συνέβαλε για λογαριασμό του ανθρωπίνου γένους στο σχέδιο της θεϊκής οικονομίας. Αποθεώνοντας την Θεοτόκο, εξοβελίζουμε τον άνθρωπο από τούτο το σχέδιο και ακυρώνουμε κάθε δόγμα χριστολογικό και σωτηριολογικό. Τιμή και καύχημα και καμάρι μας πού αυτή ο Ναός του Αχωρήτου Θεού, είναι γέννημα δικό μας, γέννημα των ανθρώπων. Μετά την Παναγιά δεν έχουμε να καυχώμαστε για τίποτα άλλο.

Δεκαπενταύγουστος 2013
π. Παντελεήμων Kρούσκος 
sophia-siglitiki-Αέναη ΕπΑνάσταση

Η Τράπεζα που μπορείς χωρίς φόβο να εμπιστευτείς τις καταθέσεις σου ...

Στην Τράπεζα της Αγάπης του Χριστού, ή μόνη κατάθεση που μπορεί κάποιος να κάνει, είναι Αγάπη.
Μια πολύ ιδιόμορφη τράπεζα.
Καταθέτεις αγάπη, και την ίδια στιγμή, νοιώθεις ότι παίρνεις πίσω την αγάπη που κατέθεσες, ενώ αυτή όμως εξακολουθεί να υπάρχει σαν κατάθεση στον λογαριασμό σου.
Είναι σαν να καταθέτεις 100 ευρώ σε μια απλή τράπεζα και την ίδια στιγμή να σου δίνουν πίσω τα 100 ευρώ και να έχεις ακόμα 100 στον λογαριασμό σου. 
Απίστευτα πράγματα.
Μόνο στην Τράπεζα Αγάπης του Χριστού γίνονται. Και όχι μόνο αυτό.
Που να δείτε τα επιτόκια που δίνει στις καταθέσεις σας.
Μια απλή κατάθεση αγάπης κάνεις και σου δίνουν ευλογία, υγεία, χαρά, ευτυχία, γαλήνη, και το κυριότερο….
Αν οι καταθέσεις σου είναι συχνές και το νόμισμα της αγάπης σου πάντα γνήσιο, φαντάσου, φαντάσου, έχεις τελικό επιτόκιο όταν κάνεις ολική ανάληψη των καταθέσεων σου, την αιώνια ζωή.
Αυτή μάλιστα, αυτή είναι Τράπεζα. 
Μια Τράπεζα που μπορείς χωρίς φόβο να εμπιστευτείς τις καταθέσεις σου χωρίς να υπάρχει λόγος να ανησυχείς. 
Γιατί αυτή η Τράπεζα, παιδιά μου, δεν θα χρεοκοπήσει ποτέ. 
Η αγάπη του Χριστού μας είναι ατελείωτη. Ας τρέξουμε να καταθέσουμε λοιπόν, κάθε ημέρα και κάθε στιγμή.
Πατήρ Ιωάννης

Πατήρ Ιωάννης

Ντοστογιέφσκι: «Η Ομορφιά θα σώσει τον κόσμο»

    Η ομορφιά του κόσμου, ως έκφραση της ομορφιάς του Θεού, διαχέεται στα μικρά και μεγάλα, στα απλά και σύνθετα της δημιουργίας, στα εγγύς των αισθήσεών μας και στα απόμακρα του σύμπαντος.     

    Όλα μιλούν με τη σιωπή, την παρουσία και την ύπαρξή τους για χρόνια πολλά. «Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω». Όλα δείχνουν την ομορφιά που δεν ψηλαφείται με τις αισθήσεις, αλλά με την υπέρ αισθησιν αίσθηση που εγγυάται η πίστη, ως «πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων».

    Ο λόγος αποκαλύπτει την εμπειρία, συγκεκριμενοποιεί τα αισθήματα, γίνεται γέφυρα επικοινωνίας, κοινοποιεί τη γνώση. Ως γνώρισμα του λογικού ανθρώπου - εικόνας του Λόγου του Θεού -  ο λόγος μπορεί να γίνει σημείο μιας άλλης ομορφιάς: της ομορφιάς του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου, που κάποτε κρύβεται ή αλλοιώνεται, όμως υπάρχει!

    Έτσι η ομορφιά της δημιουργίας μαζί με την ομορφιά του λόγου του δημιουργήματος, αποκαλύπτουν την ομορφιά του Δημιουργού ως Θεού ζώντος. Την αποκαλύπτουν σε όσους έχουν ανοιχτή την καρδιά να δεχτούν ταπεινά τα μηνύματα που δίνονται αθόρυβα και αγαπητικά. Αλλά και σ’ όσους μπορούν να υποψιαστούν πως κάτι ωραίο και ουσιαστικό μπορεί ο θεός και ο κόσμος Του να τους δώσουν, γι’ αυτό και το ψάχνουν.

    Ωστόσο, υπάρχει και μια άλλη ομορφιά που την γνωρίζουν όσοι την γεύονται: είναι αυτή που βγαίνει από την χωρίς όρια αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο, ώστε «τον Υιόν Του τον μονογενή δούναι» «υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας». Από την αγία τράπεζα, σε κάθε θεία Λειτουργία, διαχέεται η ομορφιά της θυσιαστικής αγάπης του Θεού μας «προς βρώσιν και πόσιν τοις πιστοίς».         

    Μυστικά, ουσιαστικά, ελεύθερα και αβίαστα, καλούνται τα μέλη της εκκλησίας να γευτούν, ψυχή τε και σώματι, την ουράνια τροφή, ώστε να βεβαιωθούν για την υπερβάλλουσα αγάπη του Κυρίου τους, και στη συνεχεία να το μεταφέρουν εκεί όπου ζουν και εργάζονται, για να την ποθήσει και ο κόσμος.
Ομορφιά της δημιουργίας.
Ομορφιά του Λόγου.
Ομορφιά της Λειτουργίας.
    Πορεία από τα πρόσκαιρα στα αιώνια, από τα φθαρτά στα άφθαρτα, από την ομορφιά του κόσμου στην ομορφιά της Βασιλείας του Θεού.
«Μνήσθητι ημών, Κύριε, όταν έλθεις εν τη Βασιλεία Σου».

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

 * Η φράση αυτή ανήκει στον Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι και είναι παρμένη από τον «Ηλίθιο», έναν ήρωα που το χαρακτηριστικό του είναι ότι βλέπει τα πράγματα σα να είναι πρώτη φορά, όπως ένα αθώο παιδί.

Ὅταν περάσουν οἱ δοκιμασίες ...

«Ὅταν περάσουν οἱ δοκιμασίες,
τότε θά δεῖς πῶς ἡ θαυμαστή Πρόνοια τοῦ Θεοῦ
σέ φύλαγε προσεκτικά» 

Γέροντας Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ

orthodox therapy

Παρέμβαση της Ι.Μ. Κουτλουμουσίου για το Δημοψήφισμα

Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αρχιμανδρίτης Χριστόδουλος και οι αδελφοί της μονής με αφορμή τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις υπογράφουν την ακόλουθη ανακοίνωση, στην οποία μιλούν για πονηρούς καιρούς, Εφιάλτες, δοσίλογους, δύο Ευρώπες και χωρίς να παίρνουν ευθέως θέση, εκ του νοήματος φαίνεται να προτιμούν το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα:

«Οι καιροί είναι πονηροί, αλλά οι Έλληνες, με πείρα και πάθη αιώνων, πρέπει να έχουν πάντα ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής.
Πέρα από ρητορείες και ιδεολογήματα δημόσιας κατανάλωσης, η Ελληνική φιλοσοφία αναζητούσε πρωτίστως την αλήθεια, κι αυτός ο πόθος διέπλαθε ελεύθερους ανθρώπους. Ανθρώπους που μπορούσαν να αγωνισθούν, να υπομείνουν, να αγαπήσουν, να πεθάνουν και να αναστηθούν.
Στις κορυφαίες στιγμές της ιστορίας αρνήθηκαν τον άρτο της εξάρτησης και του εξευτελισμού, και προτίμησαν το ψωμί του ιδρώτα τους. Δεν υπήκουσαν στον φόβο, γιατί είχαν λόγο για την αιωνιότητα, λόγο που δεν τον χωρούσαν οι εχθροί τους—Πέρσες, Άβαροι, Οθωμανοί, Ιταλο-γερμανικός άξονας. Δεν φοβήθηκαν ούτε τους κάθε λογής Εφιάλτες και δοσίλογους που ξεφύτρωναν ανάμεσά τους.
Δεν ήταν κλεισμένοι στον εαυτό τους, αλλά αληθινοί κοσμοπολίτες, για τους οποίους «εθνικό» είναι το αληθινό.
Έτσι έγιναν φως και έδωσαν φως, ώστε να εμπνέεται η Ευρώπη και ο κόσμος όλος την αυταπάρνηση και την πίστη, την αρετή και την τόλμη που θέλει η ελευθερία.
Όμως, υπάρχουν δύο Ευρώπες: η Ευρώπη των ελεύθερων και δημιουργικών πνευμάτων, και η Ευρώπη των κερδοσκόπων και τοκογλύφων, το κακότεχνο αυτό μόρφωμα του μαμωνά της αδικίας, που έρχεται σήμερα να χειραγωγήσει και να αφαιμάξει λαούς και τόπους.
Σ’ αυτό πιεζόμαστε εδώ και πολλά χρόνια να υποταχθούμε πλήρως και άνευ όρων. Ώστε να χτισθεί μια νέα Ελλάδα, τραγικά εκποιημένη, και ένας νέος Έλληνας, φθηνός και εξαγοράσιμος, δεμένος στο άρμα μιάς παγκόσμιας ολιγαρχίας.
Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε και τούτο: ότι μήτε η Ευρώπη μήτε άλλος κανείς άνθρωπος μπορεί να μας σώσει ή να μας καταστρέψει. Μόνοι μας οι Έλληνες επιλέγουμε και κατεργαζόμαστε τη σωτηρία ή τον αφανισμό μας. Θέλει προσωπικό μόχθο και άσκηση να μάθεις να είσαι ελεύθερος άνθρωπος.
Στώμεν καλώς. Στην πέτρα της σιωπής και της προσευχής ας ακονίσουμε τον νού και την καρδιά μας. Ας ανασύρουμε τα μηνύματα του παρελθόντος, τις σημερινές μας ευθύνες και τις πραγματικές μας δυνάμεις. Έτσι θα απαντήσουμε γόνιμα στην πρόκληση και στην πονηρία των καιρών μας.»
Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου
Αρχιμανδρίτης Χριστόδουλος και οι συν εμοί εν Χριστώ αδελφοί
http://dimofantis.blogspot.gr/2015/06/blog-post_87.html