Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2015

Προλαβαίνω ως τα Χριστούγεννα ; . . .


«Κάποιος γνωστός αυτές τις μέρες,
έπεσε σε σοβαρές αμαρτίες.
Μετάνιωσε. Και μου ‘γραψε:
Ελπίζω ο Θεός να με συγχωρέσει ως τα Χριστούγεννα...

Ήθελα να του γράψω ότι ο Θεός
δεν θα τον συγχωρέσει ως τα Χριστούγεννα,
διότι απλά τον έχει ήδη συγχωρέσει
πριν περίπου 2.000 χρόνια ένα μεσημέρι στο Γολγοθά.
Η άφεση, έχει ήδη δοθεί!! Άπαξ δια παντός.
Αυτό που κάνουμε τώρα - το μυστήριο της Εξομολόγησης -
είναι μια ανάμνηση, αναβίωση,
κι ανανέωση εκείνης της πράξης αγάπης,
της συγχώρεσης και άφεσης.
Δεν συγχωρούμαστε την ώρα που εξομολογούμαστε.
Την ώρα που εξομολογούμαστε
βιώνουμε πάλι την ίδια αυτή αγάπη του Θεού
που ήδη δόθηκε, εκδηλώθηκε,
ξεχύθηκε πλούσια πριν 20 αιώνες.
Πρόσεξε τη λέξη ¨ήδη¨!!!
Ήδη!!!
Αυτά ήθελα να απαντήσω στο μήνυμα,
μα έπεσε η σύνδεση και δεν το ‘γραψα.
Ελπίζω να το διαβάσει εδώ,
μαζί με άλλους συναμαρτωλούς
που έχουν παρόμοιες απορίες,
και να χαρεί την αγάπη του Θεού,
που συγχωρεί τους πάντες και τα πάντα,
από πάντα!!»

π. Ανδρέας Κονάνος


amfoterodexios

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2015

«Ο άγιος Πορφύριος είναι μεγάλο δώρο του Θεού»!

Ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης (κατά κόσμον Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης, 7 Φεβρουαρίου 1906 - 2 Δεκεμβρίου 1991), ήταν Έλληνας Ιερομόναχος που έζησε κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα (1906-1991) και έγινε ευρέως γνωστός για τον βίο και το έργο του, από νεαράς ηλικίας. Ανακηρύχθηκε Άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις 27 Νοεμβρίου 2013.

Του π. Ανανία Κουστένη
(από το Σαββατιάτικο ένθετο της Δημοκρατίας για την Ορθοδοξία)

Ο άγιος Γέροντας Πορφύριος είναι μια πολύ πολύ μεγάλη αγκαλιά. Έσπασε το φράγμα της φιλαυτίας αλλά και της Ορθοδοξίας, θα λέγαμε -είναι τολμηρό αυτό- κι έγινε μια αγκαλιά για την Οικουμένη ολόκληρη.

Εγώ, τουλάχιστον, όταν πήγα στην αφεντιά του το 1980, Πρωτομαγιά, με μια μεγάλη δυσκολία στη ζωή μου, έτσι το εισέπραξα.

Είχε κόσμο πολύ. Καί περιμέναμε. Ήτανε πασχάλιος περίοδος, Πεντηκοσταρίου. Καί περιμέναμε να βγεί ο Γέροντας. Είχε προβλήματα, δεν μπορούσε. Σε κάποια στιγμή βγαίνει. (Ήταν στο παλιό καλυβάκι, δεν είχε φτιάξει ακόμη το μοναστήρι.) Δεν φορούσε ούτε ράσο. Είχε μια πατατούκα, την είχε ρίξει επάνω του. Βγαίνει και περιμέναμε όλοι, χριστιανοί και μη, περιμέναμε να πεί ο Γέροντας «Χριστός Ανέστη»! Δεν είπε «Χριστός Ανέστη». Είπε: «Καλημέρα σας!» Τι ωραία! Γιατί αργότερα μας έλεγε: «Εγώ, βρε, δεν μιλάω για τον Χριστό, αν δεν μου ζητήσουν. Δεν πάω γυρεύοντας, βρε. Ο Χριστός είπε: “Όστις θέλει”. Δεν είναι πίεση, είναι αρχοντιά, είναι αγκαλιά, είναι μεγαλείο, είναι δημοκρατία». Είπε, λοιπόν, αυτά ο Γέροντας και κάτσαμε κεί πέρα και λέει: «Ο παπάς να ρθεί μέσα». Θα ᾽ταν 100-150 άτομα, γιατί ήταν και αργία και ο καθένας πήγαινε να πεί τα βάσανά του, όπως κι εγώ. Το δικό μου φαίνεται ήταν μεγαλύτερο απ᾽ όλων στη φάση αυτή και με κάλεσε μέσα και κάτσαμε. Εγώ δεν μίλαγα, άκουγα, καθόμουν.
«Ε», μου λέει, «βρε, γι᾽ αυτό στενοχωριέσαι; Αυτό δεν ήτανε κακό, μωρέ παιδάκι. Σε ξερίζωσε από κεί ο Θεός για να σε φυτέψει αλλού. Αλλά σε ξερίζωσε λίγο άγαρμπα. Γιατί αλλιώς θα σού στοίχιζε το ξερίζωμα περισσότερο». Άκου τι μου είπε. Εγώ λέω: «Πού τα ξέρει Αυτός αυτά;» Δεν μου είχε τύχει άλλη φορά. Είπε κι άλλα διάφορα, που δεν λέγονται εδώ, και με παρηγόρησε ου μετρίως. Σε λίγο μου έφυγαν όλα όσα είχα. Κινδύνευα να τρελαθώ. Ηρέμησα. Αισθάνθηκα μετά ότι είναι δικός μου αυτός. Σαν να τον ήξερα χρόνια και πήγαινα πρώτη φορά. Καί μετά έφυγα. Καί μ᾽ ακοθούθησε, με συνόδευσε μέχρι κάτω, ευχόμενος, σταυρώνοντας. Καί νόμισα πως πήγα στον Παράδεισο. Εγώ αυτό εισέπραξα, και στη συνέχεια που πήγαινα στον Γέροντα αυτό εισέπραττα από Εκείνον. Τώρα τι είναι Εκείνος δεν ξέρω. Είναι ένα θαύμα. Είναι η αγάπη του Θεού χειροπιαστή. Είναι η εν ανθρώποις ευδοκία. Είναι ένας δεύτερος Χριστός, είναι ένα μεγαλείο. Τέτοιοι άνθρωποι γεννιώνται μετά παρέλευση αιώνων. Είναι το μεγαλύτερο δώρο του Θεού στη Γη όλη ο Γέροντας Πορφύριος. Εγώ αυτό εισέπραξα, αυτό λέω.Καί με ᾽παιρνε και τηλέφωνο εκείνος. Χωρίς να ξέρει το τηλέφωνό μου, μ᾽ έπαιρνε τηλέφωνο. Είναι θαύμα αυτό. Έπαιρνε και μιλούσε και συμβούλευε. Καί μετά είχα κι άλλες δυσκολίες, κι άλλες… Ήτανε από κοντά.
Τον Θεό τον ψηλαφούμε μέσω των αγίων. Μας Τον μεταδίδουν, μας Τον κοινοποιούν. Μας κάνουν να Τον αισθανθούμε και να Τον ψηλαφήσουμε, ει δυνατόν. Γίνεται αυτό. Αφού βρήκα κι εγώ το μέλι, έγλειφα τα δάκτυλά μου. Πήγαινα στον Γέροντα. Πάρα πολλά έδωσε, και βοήθησε κι εμένα και αμέτρητους. Καί παρακαλούσε πάντοτε κι έλεγε: «Να αγαπάτε, να συγχωράτε. Να εξομολογείσθε καθαρά και να τα λέτε όλα. Να τα λέτε όλα, γιατί τότε φεύγει το κακό από πάνω σας. Καί να προσεύχεσθε. Να προσεύχεσθε απλά. Να μιλάτε στον Θεό απλά. Όπως μιλάτε στον πατέρα σας, στη μάνα σας, στον φίλο σας, στον άνθρωπό σας. Καταλαβαίνει ο Θεός».
Καί κάποια άλλη φορά που πήγα εκεί -γλίτωσα από άλλη δυσκολία, ελύθη κάποιο πρόβλημα-, του λέω: «Έγινε με την ευχή Σας». «Όχι, βρε. Με τη δική σου ευχή». «Γιατί;» του λέω. «Μ᾽ αυτά που τραβάς, σε ακούει ο Θεός». «Καί γιατί τα τραβάω;» «Έτσι, για να γίνεις καλύτερος. Εγώ, όταν δεν είμαι καλά και μου λένε“Γέροντα, Σας ευχόμεθα να γίνετε καλά”, τους απαντώ: “Όχι καλά να γίνω, να γίνω καλός”».Καί συμβούλευε πάντα να αγαπάμε και πάντα να συγχωράμε. Καί πάντα, αν μπορούμε, να διαβάζουμε το Ευαγγέλιο. «Τίποτα, βρε, να μην κάνετε, να διαβάζετε το Ευαγγέλιο. Ει δυνατόν όρθιοι. Αυτό είναι και λατρεία και νηστεία και προσευχή και άσκηση και όλα τα καλά».
Είχε μάθει τα Ευαγγέλια απ᾽ έξω. Καί μια φορά μου έλεγε πως μιλούσε ο Ιησούς. Καί μου παρίστανε ακριβώς τον Ιησού. «Πού το ξέρεις, Γέροντα;» «Μπορώ να πάω κεί πέρα εγώ και να ρθω». Πως; Δεν ξέρω. Δεν υπόκεινται στον χωρόχρονο αυτοί. Κι όταν ζούσε αυτό. Τώρα μάλλον.
«Όταν θα φύγω», έλεγε, «θα απαλλαγώ από το σώμα και τις αρρώστιες -είχε πολλές αρρώστιες, ως γνωστόν- και θα ᾽μαι πανελεύθερος, θα πηγαίνω παντού, θα βοηθάω όλους. Δεν θ᾽ αφήνω κανέναν, γιατί τους ανθρώπους τους αγαπώ, γιατί αγαπώ τον Ιησού μου Χριστό». Τα είχε κάνει ένα αυτά τα δυό. Οι δύο εντολές της αγάπης προς τον Θεό και προς τον άνθρωπο.
Ήταν αγάπη ο Γέροντας, ο άγιος Πορφύριος, ο βασιλέας της αγάπης. Έγινε αγάπη, έγινε στοργή, έγινε κατανόηση. Ήτανε αστενόχωρη η αγάπη του. Κι απλωνότανε παντού. Σε όλους και σε όλα. Σε Ορθόδοξους, σε ετερόδοξους, σε ετερόθρησκους. Μπορεί να μη συμφωνούσε με τις αμαρτίες και τις αιρέσεις, αλλά συναντιόταν η ψυχή του με την ψυχή τους, όπως και ο Αθάνατος Χριστός. Αγαπούσε τους αμαρτωλούς και τους τελώνες. Δεν συμφωνούσε με τα έργα τους, αλλά αγαπούσε την ψυχούλα τους.
Άσε που δεν άφηνε να λέμε γι᾽ Αυτόν. Όχι. «Τι πας εσύ και λες για μένα ότι είμαι καλός; Να μη μιλάς. Να μη μιλάς. Αφού δεν είμαι καλός». Ήταν ταπεινός κι είχε αγάπη. Αυτό ήταν ο Γέροντας. Ο,τι άλλο να πω δεν ξέρω.Ο,τι εισέπραξα από τον Γέροντα οφείλω να το πω. Καί να ευχαριστήσω τον Θεό που με έφερε στον δρόμο του Γέροντα και στη ζωή του, και να ευχαριστήσω κι Εκείνον, ο οποίος δεν εγκατέλειψε κανέναν, ούτε κι εμένα τον ελάχιστο και αμαρτωλό. Κι αν σήμερα ζω και είμαι στην Εκκλησία και “κάνω” πέντε πράγματα, αυτά τα οφείλω στον άγιο Πορφύριο.

agioritikovima

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2015

Την επιστροφή της Αγίας Σοφίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία ζητούν Ρώσοι βουλευτές.


Την επιστροφή της Αγίας Σοφίας στην Ορθοδοξία και συγκεκριμένα στο Ορθόδοξο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως ζητούν από την Τουρκία, Ρώσοι βουλευτές.
Σύμφωνα με τα όσα μεταδίδουν Ρωσικά ΜΜΕ όπως το Ria Novosti τη σχετική ανακοίνωση έκανε ο βουλευτής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας και μέλος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για την προστασία των χριστιανικών αξιών Σεργκέϊ Γαβρίλοβ, ο οποίος δήλωσε ότι η πρόταση έγινε δεκτή από τα μέλη της Δούμα.
"Η κίνηση αυτή θα βοηθήσει την Τουρκία και το Ισλάμ να αποδείξει ότι υπάρχει καλή θέληση, η οποία είναι υπεράνω της πολιτικής, καθιστώντας αναγκαία την επιστροφή της Αγίας Σοφίας στην χριστιανοσύνη. 
Η Ρωσία είναι έτοιμη να χρηματοδοτήσει από την πλευρά της την αποκατάσταση του ναού, για την οποία θα εργαστούν οι καλύτεροι Ρώσοι επιστήμονες και συντηρητές, προκειμένου να αποκατασταθεί ένα μνημείο για την παγκόσμια Χριστιανοσύνη" δήλωσε ο Σεργκέϊ Γαβρίλοβ.

enikos

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2015

Το Ιερό Σαρανταλείτουργο

Τεσσαρακονταλείτουργον ή κοινώς Σαρανταλείτουργο, είναι η επί σαράντα συνεχόμενες μέρες τέλεση της Θείας Λειτουργίας, δηλαδή προσφορά της Θείας Ευχαριστίας, υπέρ ζώντων και κεκοιμημένων. Αυτό τελείται, συνήθως, κατά την περίοδο των σαράντα ημερών της Νηστείας των Χριστουγέννων.

Το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας είναι η αναίμακτη συνέχεια της θυσίας του Θεανθρώπου επί του Σταυρού στο Γολγοθά. Αυτή η θυσία, που προσφέρεται κατά τη Θεία Λειτουργία, δεν είναι μόνο λατρευτική και ευχαριστήρια, ικετευτική και πρεσβευτική, αλλά συγχρόνως και θυσία ιλασμού, «εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιώνιον» (Βλ. Ματθ. κστ΄, 28. Μάρκ. ιδ΄, 24. Λουκ. κβ΄, 20).
Τὸν Νοέμβριο μήνα ἀνοίγει τὸ σαρανταλείτουργο. Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι τὸ ἀνώτερο ἔργο ποὺ μποροῦμε νὰ κάνουμε πάνω στὴ γῆ. Καὶ δὲν ὠφελεῖ μόνο τοὺς ζῶντες, ἀλλὰ καὶ τοὺς κεκοιμημένους. 
Από την παράδοση της Εκκλησίας, να μνημονεύεται επί σαράντα μέρες στη Θεία Λειτουργία το όνομα κάθε πιστού μετά την κοίμησή του, προήλθε και το κατά τη Σαρακοστή των Χριστουγέννων τελούμενο Σαρανταλείτουργο. 
Στο Σαρανταλείτουργο, βέβαια, μνημονεύονται και ονόματα ζώντων –όπως άλλωστε και σε κάθε άλλη Θεία Λειτουργία– αλλά κυρίως πρέπει να μνημονεύονται των κεκοιμημένων. 
Ο μακαριστός Αγιορείτης Γέροντας Παΐσιος έλεγε, ότι περισσότερο πρέπει να προσευχόμαστε για τους κεκοιμημένους, διότι αυτοί δεν μπορούν πλέον να πράξουν τίποτε για τη σωτηρία τους, ενώ οι ζωντανοί μπορούν. Έτσι, είναι δικό μας χρέος να τους μνημονεύουμε και να ζητούμε το έλεος του Θεού για τις ψυχές τους.

Ἡ τέλεση τοῦ σαρανταλείτουργου ἀποτελεῖ πολὺ μεγάλη εὐλογία. Εἶναι μιὰ θαυμάσια εὐκαιρία γιὰ βίωση τὴς μυστηριακῆς καὶ λατρευτικῆς ζωῆς, γιὰ ἐπαφὴ μὲ τὸν πλοῦτο τῆς ὑμνολογίας καὶ τῆς ἀκροάσεως τῶν θείων Γραφῶν, γιὰ συχνότερη θεία κοινωνία, γιὰ συχνότερη συγκρότηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητας.

Στο υπέροχο βιβλίο «Ιωάννης της Κροστάνδης», (έκδ. Ιεράς Μονής Παρακλήτου), διαβάζουμε:
«Στην Θεία Λειτουργία τελείται το μυστήριο τής αγάπης. Και ή αγάπη στην ουσία της είναι μεταδοτική. Ή αγάπη, ιδιαίτερα ή θεία, σπεύδει να σκορπίσει το φώς της, την χαρά της όλους… Και συμπληρώνει: ώ αγάπη τελειότατη! ώ αγάπη, πού τα πάντα αγκαλιάζεις! Ώ αγάπη ισχυρότατη! Τί να προσφέρουμε σαν ευγνωμοσύνη στον Θεό για την αγάπη Του προς εμάς; Ή αγάπη αυτή βρίσκεται στην θυσία τού Χριστού, πού προσφέρεται για την άπελευθέρωσι όλων από κάθε κακία…».
Γι’ αὐτὸ ἄλλωστε προσφέρουμε τὰ Δῶρα μας στὸ Θεό, τὸν Ἄρτο καὶ τὸν Οἶνο, προσευχόμενοι γιὰ ζῶντες καὶ κεκοιμημένους ἀδελφούς μας. Ἡ μνημόνευση τῶν ὀνομάτων τῶν ζώντων καὶ κεκοιμημένων προσώπων (ἀνάγνωση τῶν «Διπτύχων») εἶναι ἔργο πολὺ σημαντικὸ καὶ ἱερό, ποὺ θεσμοθετήθηκε ἀπὸ τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους καὶ ἐπιτελεῖται ἀδιάλειπτα μέσα στοὺς αἰῶνες.

Οι Άγιοι Πατέρες θέσπισαν, από τα πρώτα χρόνια της ζωής της Εκκλησίας, να μνημονεύονται, όσοι φεύγουν απ’ την επίγεια ζωή προς τον Κύριο, καθημερινά στη Θεία Λειτουργία απ’ την ημέρα της κοιμήσεώς τους μέχρι και την τεσσαρακοστή ημέρα. Αναφορές για την αρχαία αυτή πράξη της Εκκλησίας βρίσκουμε στις Διαταγές των Αποστόλων, στον Τερτυλλιανό και στον Άγιο Κυπριανό.

Πηγές:Συνοδοιπορία
Πνεύματος κοινωνία
Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου του Νέου
Εκκλησία online

Πραγματική Νηστεῖα εἶναι…

Πραγματική νηστεία είναι μόνο να μην κάνεις τίποτε άδικο
Να λύνεις κάθε δεσμό αδικίας. Συγχώρησε τον πλησίον σου για το κακό που σου έκανε και ξέχασε αυτά πού σου χρωστάει.
Η νηστεία σας να είναι καθαρή από δικαστικές πράξεις και προστριβές. 
Κρέας δεν τρως αλλά κατασπαράζεις τον αδελφό σου. Νηστεύεις το κρασί αλλά είσαι σπάταλος στις αδικίες. Περιμένεις να έρθει το βράδυ για να φας αλλά ξοδεύεις όλη την ημέρα σου στα δικαστήρια. 
Αλίμονο σε κείνους που δεν μεθάνε από κρασί αλλά από τις αδικίες.
Μ. Βασίλειος


Μερικοί προσέχουν πολύ την είσοδο των φαγητών, αλλά αδιαφορούν για την έξοδο των λόγων. 
 Δεν έχουν μάθει να διώχνουν την οργή απ’ την καρδιά τους, και την επιθυμία από την σάρκα τους, όπως λέει ο Εκκλησιαστής, όμως έτσι μόνο κτίζεται η καθαρή καρδιά από το Πνεύμα που ανακαινίζει.
Όσιος Ηλίας

 Ζωντανό Ιστολόγιο

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2015

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Η Αγία Γραφή και η Ιερά Παράδοση φιλοξενούν πολυάριθμες μαρτυρίες σχετικά με την ύπαρξη και τη δράση των αγγέλων. Μετά από τη πτώση των πρωτοπλάστων άγγελοι φυλάσσουν το Παράδεισο, άγγελοι διδάσκουν στον Αδάμ τον τρόπο καλλιέργειας της γης, ενώ άγγελοι εμφανίζονται στον Αβραάμ, το Λωτ, κατά την έξοδο των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο και σε πολλούς από τους προφήτες. 
Στο κείμενο της Καινής Διαθήκης οι άγγελοι μνημονεύονται σε πολλά χωρία, εκ των οποίων τα ενδεικτικότερα είναι κατά τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και καθ΄ όλη τη πορεία του Ιησού από τη Γέννηση μέχρι και την Ανάληψή του.


Δημιουργία και σκοπός ύπαρξης των αγγέλων
Οι άγγελοι δημιουργήθηκαν πριν από τον υλικό κόσμο, αφού στο βιβλίο της Π.Δ. «Ιώβ» παρουσιάζεται ο Θεός να μιλά και να ομολογεί ότι μόλις δημιούργησε τα άστρα, όλοι οι άγγελοι τον ύμνησαν με δοξολογίες.
Ενώ και ο Μ. Βασίλειος αναφέρει ότι πριν τη δημιουργία του υλικού κόσμου υπήρχε υπέρχρονη και πρεσβύτερη κατάσταση, που είναι ο κόσμος των αγγέλων.
Ο τρόπος με τον οποίο δημιουργήθηκαν από το Θεό δεν μας είναι γνωστός. Ωστόσο μπορούμε να λάβουμε μία εικόνα γι΄ αυτόν μέσα από την διδασκαλία του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, ο οποίος λέγει ότι οι αγγελικές δυνάμεις δημιουργήθηκαν μόλις ο Θεός συνέλαβε την ιδέα της δημιουργίας τους. Δηλ. η απόφαση του Θεού να δημιουργήσει τον αγγελικό κόσμο, σήμανε ταυτόχρονα και τη δημιουργία του.
Ο σκοπός της δημιουργίας των αγγέλων δεν έχει να κάνει με κάποια ανάγκη του Θεού. Δεν είναι δυνατό ο υλικός ή ακόμη και αυτός ο πνευματικός κόσμος να μπορεί να προσφέρει κάτι επιπλέον στη δόξα του Θεού. Ο σκοπός της δημιουργίας των αγγέλων φανερώνεται από τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, ο οποίος λέγει ότι ο Θεός τους έδωσε ύπαρξη και ζωή γι΄ αυτούς τους ίδιους, με κίνητρο την «εκστατική» του αγάπη και αγαθότητα και με σκοπό να συμμεριστούν ως λογικά όντα τη μακαριότητά του. Μετέχουν στη Θεία μακαριότητα και τρέφονται με τη διαρκή θέα του προσώπου του Θεού. Ωστόσο αυτή η συμμετοχή στη θεία μακαριότητα ωθεί τις αγγελικές δυνάμεις σε μία συνεχή ανοδική πορεία, σε μία πορεία προς τη πνευματική τελειότητα.


Φύση και Χαρακτηριστικά των αγγέλων
Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός προσπαθώντας να δώσει έναν ορισμό περί των αγγέλων λέγει ότι είναι φύσεις νοερές, αεικίνητες, αυτεξούσιες, ασώματες. Υπηρετούν το θεό και είναι κατά χάριν αθάνατες. Η φύση των αγγέλων είναι πνευματική. Επειδή όμως απολύτως άϋλος και ασώματος νοείται μόνο ο θεός, γι΄ αυτό το αγγελικό σώμα νοείται ως αιθέριο, πυροειδές, ταχύτατο και πολύ λεπτότερο από τη γνωστή μας ύλη.
Οι άγγελοι ως προς τη προαίρεση είναι ελεύθεροι και τρεπτοί, έχοντας δυνατότητα να προκόπτουν στο αγαθό, αλλά και να τρέπονται στο κακό. Οι νοερές δυνάμεις διαθέτουν σύμφωνα με τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά νου και λόγο, δίχως όμως «πνεύμα ζωοποιό» επειδή δεν έχουν σώμα. Γι΄ αυτό δεν συνάγουν τη θεία γνώση μέσα από τις αισθήσεις ή από αναλύσεις λογισμών, αλλά μένοντας καθαροί από κάθε υλικό στοιχείο συλλαμβάνουν τα νοητά νοερώς και αϋλως. 
Παρ΄ όλη τη καθαρότητα και απλότητα της αγγελικής φύσης, οι άγγελοι είναι δεκτικοί της κακίας. Έτσι μπορούν να επιλέξουν τη συνεχή προαγωγή στην άνωθεν Γνώση και τη κοινωνία της Αγάπης ή την άρνηση αυτής της Αγαθότητας. 
Αποτέλεσμα της ελευθερίας τους είναι και η πτώση του τάγματος του Εωσφόρου. 
Αυτό το αγγελικό τάγμα δεν αρκέστηκε στη θαυμαστή λαμπρότητά του, αρνήθηκε την ιεραρχημένη πρόοδο της θείας γνώσης και θέλησε τη πλήρη και άμεση εξομοίωσή του με το Θεό. Γι΄ αυτό το λόγο ηθελημένα δόθηκε στη κακία, στερήθηκε την αληθινή ζωή, την οποία μόνο του (το τάγμα των δαιμόνων) αρνήθηκε. Κατ΄ αυτό τον τρόπο έγιναν πνεύματα νεκρά αφού απέβαλαν την αληθινή ζωή και δεν αισθάνονται κόρο από την ορμή τους προς τη κακία προσθέτοντας με άθλιο τρόπο διαρκώς κακία επάνω στην ήδη υπάρχουσα.
Οι άγγελοι όμως που δεν ακολούθησαν τον Εωσφόρο στην αποστασία του, απέκτησαν το χάρισμα της τέλειας ατρεψίας και ακινησίας προς το κακό. Αυτό συνέβη με την ενανθρώπηση, τη σταυρική θυσία και την ανάσταση του Χριστού, αφού έμαθαν ότι ο δρόμος που οδηγεί στην ομοίωση με το Θεό δεν είναι η έπαρση, αλλά η ταπείνωση.
Η ακινησία των αγγέλων προς το κακό δεν σημαίνει ότι εξαφανίζεται το αυτεξούσιό τους, αλλά ότι εξαγιάζεται με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Οι άγγελοι έχουν μεγαλύτερες και ανώτερες γνωστικές ικανότητες από τους ανθρώπους. Βέβαια δεν είναι ούτε παντογνώστες, ούτε παντοδύναμοι όπως ο Θεός.
Δεν προγνωρίζουν τα μέλλοντα, παρά μόνο αν τους τα αποκαλύψει ο Θεός, ούτε γνωρίζουν τι ακριβώς κρύβεται στη καρδιά κάθε ανθρώπου. Δεν γνωρίζουν πότε θα γίνει η συντέλεια του κόσμου και η Δευτέρα παρουσία του Χριστού. Η μετακίνησή τους γίνεται ταχύτατα, αλλά δεν είναι πανταχού παρόντες. Κάθε φορά βρίσκονται σε συγκεκριμένο τόπο, δίχως να γνωρίζουν το τι συμβαίνει αλλού.
Δεν έχουν φύλο, γιατί η φύση τους είναι πνευματική, ενώ δεν χρειάζονται τροφή για να ζήσουν, ή ανάπαυση για να ξεκουραστούν, αλλά ούτε πεθαίνουν και ούτε πολλαπλασιάζονται. Η αθανασία τους δεν πηγάζει από τη φύση τους, αλλά επειδή μετέχουν «κατά χάριν» στην αγιότητα του Θεού. 


Διάταξη των αγγέλων
Ο αριθμός των αγγελικών όντων είναι ανυπολόγιστος και απροσμέτρητος. Ο ίδιος ο Ιησούς ομιλεί στη Γεσθημανή για περισσότερες από δώδεκα λεγεώνες αγγέλων, ενώ ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μαρτυρεί ότι είδε και άκουσε γύρω από το Θεϊκό θρόνο χορωδία από μυριάδες μυριάδων και χιλιάδες χιλιάδων αγγέλων.
Όλοι αυτοί οι αναρίθμητοι άγγελοι είναι οργανωμένοι σε τάγματα ή αλλιώς σε τάξεις. Συγκεντρώνοντας τις αναφορές σε αυτό το θέμα του Προφήτη Ησαϊα, του προφήτη Ιεζεκιήλ, του αποστόλου Παύλου, του αγίου Διονυσίου του αρεοπαγίτη και του Οσίου Νικήτα Στηθάτου, μπορούμε να καταλήξουμε στα εξής:
Τα τάγματα των αγγέλων είναι εννέα, τα οποία ταξινομούνται σε τρεις τρίχορες ιεραρχίες ή ταξιαρχίες, κατά τον ακόλουθο τρόπο: Σεραφείμ, Χερουβείμ, Θρόνοι - Κυριότητες, Δυνάμεις, Εξουσίες - Αρχές, Αρχάγγελοι, Άγγελοι.
Ιδίωμα της πρώτης ιεραρχίας είναι η πύρινη σοφία και η γνώση των ουρανίων, ενώ έργο τους ο θεοπρεπής ύμνος του «γελ». Η δεύτερη ιεραρχία έχει ως ιδίωμα τη διευθέτηση των μεγάλων πραγμάτων και την διενέργεια των θαυμάτων, ενώ έργο τους είναι ο τρισάγιος ύμνος «Άγιος, Άγιος, Άγιος». Τέλος ιδίωμα της τρίτης ιεραρχίας είναι να εκτελούν θείες υπηρεσίες και έργο τους αποτελεί ο ύμνος «Αλληλούϊα».
Πέρα από τα ονόματα των εννέα τάξεων, η Αγία Γραφή μας φανερώνει και τα προσωπικά ονόματα ορισμένων αγγέλων. Γνωρίζουμε το Γαβριήλ, που σημαίνει «ήρωας του Θεού», από την εμφάνισή του στο προφήτη Δανιήλ, στο προφήτη Ζαχαρία και στη Θεοτόκο. Γνωρίζουμε το Μιχαήλ, που σημαίνει «τις ως ο Θεός ημών», ενώ εμφανίζεται πολλές φορές στη Παλαιά Διαθήκη. Ο Ραφαήλ είναι ο τρίτος άγγελος που γνωρίζουμε, το όνομά του σημαίνει «ο Κύριος θεραπεύει» και εμφανίζεται στον Τωβίτ μεταφέροντας τις ανθρώπινες προσευχές στο θρόνο του Θεού. Τέλος γνωστός από την εβραϊκή παράδοση είναι και ο Ουριήλ.

Έργο των αγγέλων
Οι άγγελοι πραγματοποιούν τριπλό έργο. Πρώτα απ΄ όλα δοξολογούν ακατάπαυστα το Θεό. Αυτή η δοξολογία δεν τους έχει επιβληθεί ως εντολή, αλλά είναι τελείως αυθόρμητη, που ξεπηγάζει από τους ίδιους, όταν αντικρύζουν το κάλλος του Θεϊκού προσώπου και τα μεγαλεία της δημιουργίας του. 
Τη νύχτα των Χριστουγέννων π.χ. εμφανίσθηκε πλήθος στρατιάς ουρανίου που αινούσε το Θεό για το γεγονός της θείας ενσαρκώσεως.
Το δεύτερο έργο τους είναι η διακονία στη Θεία Οικονομία. Νιώθουν τόση αγάπη και ευγνωμοσύνη προς το Πλάστη τους και σφοδρή επιθυμία για τη δική τους πρόοδο, ώστε να διακονούν τα μυστήρια της Θείας Οικονομίας. Τα αγγελικά τάγματα μεταδίδουν ιεραρχικά το φωτισμό και τη γνώση το ένα στο άλλο. Τις αποκαλύψεις του Θεού τις διδάσκουν οι ανώτερες τάξεις στις κατώτερες και όταν επιτρέψει ο Θεός να αποκαλυφθεί κάποιο μυστήριο σε νου αγίου ανθρώπου, αυτό θα γίνει ιεραρχικά.
Το τρίτο έργο των αγγελικών δυνάμεων αφορά τη σωτηρία των ανθρώπων. Με αυτό επιφορτίσθηκαν μετά την δημιουργία του ανθρώπου και το επιτελούν με ιδιαίτερη προθυμία και χαρά, αφού κάθε φορά που μετανοεί ένας άνθρωπος για τις αμαρτίες του, πανηγυρίζουν και χαίρονται στον ουρανό.
Στο αρχαιότατο έργο «ποιμήν» του Ερμά, γίνεται λόγος για τον προσωπικό φύλακα άγγελο κάθε ανθρώπου. Αυτός μάλιστα είναι τρυφερός, σεμνός, πράος, διδάσκει στην ανθρώπινη καρδιά τη δικαιοσύνη και το δρόμο προς το αγαθό. Και άλλοι πατέρες της εκκλησίας μας διδάσκουν ότι απαραίτητη προϋπόθεση παραμονής του φύλακα αγγέλου δίπλα στον άνθρωπο, είναι ο άγιος βίος, διαφορετικά απομακρύνεται εξ΄ αιτίας των πονηρών και αμαρτωλών έργων. Ο άγγελος αυτός παρηγορεί στις θλίψεις, βοηθά στους πόνους, συμπάσχει με τον άνθρωπο, τον οδηγεί στη μετάνοια και τον προστατεύει από ορατούς και αόρατους εχθρούς.Εκτός όμως από το φύλακα άγγελο του κάθε ανθρώπου, υπάρχουν και οι φύλακες άγγελοι των εθνών, των πόλεων και των κατά τόπους εκκλησιών. 
Στη Παλαιά Διαθήκη στο βιβλίο του Δευτερονομίου ο Θεός διαμοιράζει τα έθνη και τοποθετεί τα όρια των εθνών σύμφωνα με τον αριθμό των αγγέλων του. Έπειτα ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος παρατηρεί ότι ο Θεός έχει εγκαταστήσει σε κάθε πόλη στρατόπεδα αγγέλων που αναχαιτίζουν τις επιθέσεις των δαιμόνων. Ενώ τέλος ο άγιος Ιππόλυτος είναι ιδιαίτερα σαφής, όταν παρομοιάζει την εκκλησία με πλοίο που έχει ναύτες τους αγγέλους. 


Τιμή των αγγέλων
Η ορθόδοξη εκκλησία τιμούσε πάντοτε τους αγγέλους. Η δε τιμητική τους προσκύνηση διακηρύχθηκε επίσημα από τη Ζ΄ οικουμενική σύνοδο σε αντιδιαστολή προς τη λατρεία που αφορά μόνο το πρόσωπο του Θεού.
Στον εβδομαδιαίο λειτουργικό κύκλο των ακολουθιών, η Δευτέρα αφιερώνεται στις αγγελικές δυνάμεις. Δύο παρακλητικοί κανόνες αφορούν το φύλακα άγγελο και τις επουράνιες Δυνάμεις.
Ο ετήσιος λειτουργικός κύκλος σηματοδοτείται από έξι εορτές αφιερωμένες στον αγγελικό κόσμο, με κυρίαρχη εκείνη της 8ης Νοεμβρίου, κατά την οποία εορτάζεται η σύναξη των αγγέλων υπό τον αρχάγγελο Μιχαήλ ως αντίσταση κατά της αποστασίας του Εωσφόρου.
Αλλά η κατεξοχήν τιμή των αγγέλων γίνεται στη Θεία Λειτουργία. Εκεί, ο λαός του Θεού στη γη και οι στρατιές του ουρανού με ένα στόμα, σε μία κοινή λειτουργική σύναξη προσφέρουν στο Θεό δοξολογία. Μαζί με τους ιερείς συνέρχονται στο θυσιαστήριο και συλλειτουργούν τη θεϊκή αγαθότητα. Μαζί κυκλώνουν την αγία Τράπεζα και τα τίμια δώρα, διά χειρός αγγέλου αναφέρονται εις οσμήν ευωδίας πνευματικής στο υπερουράνιο και νοερό θυσιαστήριο.
Ωστόσο, εκείνοι που τιμούν ιδιαίτερα τους αγγέλους είναι οι μοναχοί. Μέσα από την διαρκή προσευχή τους, την υπεράνθρωπη άσκησή τους, αγωνίζονται να ομοιάσουν στους αγγέλους και να αναπληρώσουν το εκπεσόν τάγμα των δαιμόνων. Γι΄ αυτό και η ακολουθία της μοναχικής κουράς φέρει το όνομα: «Ακολουθία του μεγάλου και αγγελικού Σχήματος».
 
(Αρχιμανδρίτου Ιωάννου Καραμούζη) 

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

Το Ιερό Αντιμήνσιο - Η «φορητή» Άγία Τράπεζα


Είναι τεμάχιο υφάσματος (διαστάσεων 40 επί 50 περίπου εκατοστών) πάνω στο oποίο έχουν ζωγραφιστεί ποικίλες ιερές παραστάσεις και σύμβολα. Κύρια παράσταση είναι ο Χριστός κατά τον τύπο του Επιταφίου, ή ο Χριστός στην άκρα ταπείνωση. 
Τα Αντιμήνσια καθαγιάζονται συνήθως στα εγκαίνια Ναών, χρίονται με Άγιο Μύρο και προσάπτονται σε μία τουλάχιστον γωνία τους Αγια Λείψανα.
Όταν τελείται Θεία Λειτουργία σε μη εγκαινιασμένους Ναούς, σε εξωκλήσια, σε Στρατόπεδα ή στην ύπαιθρο, χρησιμοποιείται «φορητή» εγκαινιασμένη Αγία Τράπεζα, το Αντιμήνσιο (αντί + mensa = αντί τραπέζης). 
Σ' αυτή την περίπτωση πρέπει να υπάρχουν οπωσδήποτε προσραμμένα Άγια Λείψανα.
Τα Αντιμήνσια χρησιμοποιούνται σε όλους τους Ί. Ναούς, εγκαινιασμένους και μη. Στη δεύτερη περίπτωση πρέπει να έχουν Άγια Λείψανα. Όπου το Αντιμήνσιο το καλύπτουν με το Είλητό, το προστατεύουν και από τις φθορές (τριβή με το Ευαγγέλιο).
pigizois
Αντικαθιστά την Αγία Τράπεζα και χωρίς αυτό Θεία Λειτουργία δεν τελείται. Πάνω στο Αντιμήνσιο με το διπλωμένο και συρραμμένο ειλητό, τοποθετείται το Ιερό Ευαγγέλιο,αντι του Σωτήρος Χριστού.
Στα χρόνια των Διωγμών, ως Αγία Τράπεζα χρησιμοποιήθηκε ακόμη και το στήθος των Μαρτύρων!
Ο Άγιος Μάρτυς Λουκιανός επρόκειτο να πεθάνη μαρτυρικά για την πίστι του Χριστού. Ήταν ήδη φυλακισμένος. Ναός στη φυλακή δεν υπήρχε, αλλά και ο Μάρτυς δεν μπορούσε να μετακινηθή, όχι μόνο γιατί ήταν δεμένος με βαρειές αλυσίδες, αλλά και γιατί την προηγουμένη ημέρα είχε βασανισθή σκληρά, για να υπογράψη και να δηλώση ότι προσκυνά τα είδωλα και αρνείται τον Χριστό.
Όπως ήταν, λοιπόν, καταπληγωμένος, ξαπλωμένος κάτω, δεμένος με τις αλυσίδες και επειδή ήταν ιερεύς, ετέλεσε ο ίδιος πάνω στο στήθος του, μέσα σε φρικτούς και δυνατούς πόνους, την φρικτωτάτη Θυσία της Θείας Λειτουργίας, χρησιμοποιώντας τον άρτο και τον οίνο, που του έφεραν κρυφά για τα Τίμια Δώρα εκεί, στη φυλακή.
Στη φυλακή όμως δεν ήταν μόνος.Υπήρχαν κι άλλοι χριστιανοί, υποψήφιοι Μάρτυρες κι αυτοί, μελλοθάνατοι για το Χριστό. Όλοι μαζί έκαναν έναν κύκλο γύρο από τον Άγιο Λουκιανό σε σχήμα Ναού, Αγγέλων και Αγίων και κάλυπταν έτσι από πάνω τον Μάρτυρα, για να μην πάρουν είδησι οι ειδωλολάτρες δεσμοφύλακες και οι δήμιοι «τα τελούμενα» της Θείας Λειτουργίας. Φύλαξαν δηλαδή το μεγάλο Μυστήριο από τα βέβηλα μάτια των ειδωλολατρών. (Καλλινίκου Κ. πρωτ.).

Σκεφθήτε, τι σεβασμός! Να χαμε μάτια, να μπορούσαμε να το δούμε! να μπορούσαμε να το νοιώσουμε!
Ο Άγιος Θεοδώρητος μας πληροφορεί τα εξής για τον Άγιο ερημίτη Μάρι:
Όταν ύστερα από τριανταοκτώ ολόκληρα χρόνια εγκλείστου βίου και σκληρών ασκήσεων, θέλησε να λειτουργηθή και να κοινωνήση των Αχράντων Μυστηρίων (δεν είχε λειτουργηθή τριανταοκτώ ολόκληρα χρόνια! δεν είχε κοινωνήσει εκουσίως αυτά τα χρόνια!) αυτή του την επιθυμία την είπε στον Άγιο Θεοδώρητο, που τον επισκέφθηκε. Διότι, όταν άνοιξε την πόρτα της εγκλείστρας του, για να δεχθή επισκέπτες, δέχθηκε πρώτο τον Άγιο Θεοδώρητο μαζί με δύο διακόνους υποτακτικούς του.
Σ αὐτόν λοιπόν είπε:
«Θέλω να τελεσθή η Θεία Λειτουργία και να κοινωνήσω των Αχράντων Μυστηρίων. Αύριο με καλεί ο Κύριος!»
Τότε ο Άγιος Θεοδώρητος αμέσως και πρόθυμα ετέλεσε την κοσμοσωτήριο Θεία Λειτουργία χρησιμοποιώντας για Αγία Τράπεζα τα χέρια, τις απλωμένες παλάμες των δύο διακόνων! Φρικτός Γολγοθάς και νοητό Θυσιαστήριο τα χέρια και οι παλάμες των δύο διακόνων… (Ο Χριστιανικός Ναός…»ο. π., σελ. 190).
Αυτές βέβαια είναι εξαιρέσεις, που γίνονται σπανιότατα, αλλά απαραίτητες, όταν οι περιστάσεις το απαιτούν. Αγία Τράπεζα λοιπόν και Αντιμήνσιο έγιναν τα στήθη των Μαρτύρων και οι παλάμες των ιεροδιακόνων.

Πρωτ. Στεφάνου Κ. Αναγνωστόπουλου

Από το βιβλίο: «ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ»

diakonima

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀπόστολος καὶ Ἀδελφόθεος

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ

Κεφάλαιο 5
1 Ἄγε νῦν οἱ πλούσιοι, κλαύσατε ὀλολύζοντες ἐπὶ ταῖς ταλαιπωρίαις ὑμῶν ταῖς ἐπερχομέναις. 2 ὁ πλοῦτος ὑμῶν σέσηπε καὶ τὰ ἱμάτια ὑμῶν σητόβρωτα γέγονεν, 3 ὁ χρυσὸς ὑμῶν καὶ ὁ ἄργυρος κατίωται, καὶ ὁ ἰὸς αὐτῶν εἰς μαρτύριον ὑμῖν ἔσται καὶ φάγεται τὰς σάρκας ὑμῶν. ὡς πῦρ ἐθησαυρίσατε ἐν ἐσχάταις ἡμέραις.

Ο Άγιος Ιάκωβος ο δίκαιος
23 Οκτωβρίου

Ο άγιος Ιάκωβος ήταν υιός του Ιωσήφ του Μνήστορος από τον πρώτο του γάμο (Ἀδελφόθεος), ο αποκαλούμενος και δίκαιος.
Μετά την Ανάληψη του Κυρίου, οι Απόστολοι ομόφωνα εξέλεξαν τον Δίκαιο Ιάκωβο πρώτο επίσκοπο Ιεροσολύμων.
Προέδρευσε της Αποστολικής Συνόδου και σχετικά με το αν πρέπει να περιτέμνονται οι εθνικοί που ασπάζονταν τη χριστιανική πίστη, πρότεινε να μην επιβαρύνονται οι προσήλυτοι με τις επιταγές του παλαιού Νόμου.
Έγραψε την πρώτη Θεία Λειτουργία της χριστιανικής Εκκλησίας. «Ὑπὲρ τοῦ ῥυσθῆναι ἡμᾶς ἀπὸ πάσης θλίψεως, ὀργῆς, κινδύνου, ἀνάγκης καὶ πικροῦ θανάτου τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν» (Θ. Λειτ. Ἰακ.)
Κατακρημνίστηκε από το αέτωμα του Ναού από τους Ιουδαίους, στη συνέχεια λιθοβολήθηκε και τέλος εξέπνευσε με χτύπημα ξύλου στο κεφάλι.
---
Συνέταξε την επιστολή που φέρει το όνομα του στην Αγία Γραφή, που απευθύνεται σε όλους τους λαούς (καθολική) και αποτελεί το πιο υπέροχο ίσως δοκίμιο Ορθοδόξου πνευματικότητας που έχει γραφτεί.
Στην επιστολή διορθώνει όσους θεωρούν τον Θεό ως αιτία των κακών: ὁ γὰρ Θεὸς ἀπείραστός ἐστι κακῶν, πειράζει δὲ αὐτὸς οὐδένα. ἕκαστος δὲ πειράζεται ὑπὸ τῆς ἰδίας ἐπιθυμίας ἐξελκόμενος καὶ δελεαζόμενος· (Ιακ. 1, 13-14).
Και μεταξύ άλλων, λέγει επίσης το κορυφαίο: «Πᾶσαν χαρὰν ἡγήσασθε, ἀδελφοί μου, ὅταν πειρασμοῖς περιπέσητε ποικίλοις, γινώσκοντες ὅτι τὸ δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως κατεργάζεται ὑπομονήν· ἡ δὲ ὑπομονὴ ἔργον τέλειον ἐχέτω, ἵνα ἦτε τέλειοι καὶ ὁλόκληροι, ἐν μηδενὶ λειπόμενοι.» (Ιακ. 1, 2-4). 
(Πηγή και αιτία για την πιο μεγάλη και τέλεια χαρά να θεωρείτε, αδελφοί μου, όταν πέσετε μέσα εις διάφορες δοκιμασίες και θλίψεις, να γνωρίζετε ότι η δοκιμασία της πίστης σας προς τον Χριστό, μέσω θλίψεων και ταλαιπωριών επεξεργάζεται και λειτουργεί μέσα σας, ως πολύτιμο αγαθό, την υπομονή. Η δε υπομονή ας έχει και αυτή, ως καρπό της, πνευματικό έργον τέλειο στις καρδιές σας, δια να είσθε έτσι τέλειοι και πλήρεις και να μην υστερείτε σε τίποτε).

Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 11 Οκτωβρίου
Η Παραβολή του Σπορέα


Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 11 Οκτωβρίου 2015 - Δ´ Λουκά

(Λουκ. η´ 5-15)
Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· ᾿Εξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. Καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ὃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν, καὶ φυὲν ἐξηράνθη διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶ συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό· καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησε καρπὸν ἑκατονταπλασίονα. ᾿Επηρώτων δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· Τίς εἴη ἡ παραβολὴ αὕτη. ῾Ο δὲ εἶπεν· ῾Υμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τοῖς δὲ λοιποῖς ἐν παραβολαῖς, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι καὶ ἀκούοντες μὴ συνιῶσιν. ῎Εστι δὲ αὕτη ἡ παραβολή· ῾Ο σπόρος ἐστὶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ· οἱ δὲ παρὰ τὴν ὁδόν εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, εἶτα ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ αἴρει τὸν λόγον ἀπὸ τῆς καρδίας αὐτῶν, ἵνα μὴ πιστεύσαντες σωθῶσιν. Οἱ δὲ ἐπὶ τῆς πέτρας οἳ ὅταν ἀκούσωσι, μετὰ χαρᾶς δέχονται τὸν λόγον, καὶ οὗτοι ῥίζαν οὐκ ἔχουσιν, οἳ πρὸς καιρὸν πιστεύουσι καὶ ἐν καιρῷ πειρασμοῦ ἀφίστανται. Τὸ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας πεσόν, οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, καὶ ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καὶ οὐ τελεσφοροῦσι. Τὸ δὲ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσιν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ ἀκούσαντες τὸν λόγον κατέχουσι καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ.
Ταῦτα λέγων ἐφώνει· ῾Ο ἔχων ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω.

Απόδοση σε απλή γλώσσα
Εἶπε ὁ Κύριος αὐτὴ τὴν παραβολή· 
«Βγῆκε ὁ σποριὰς γιὰ νὰ σπείρει τὸν σπόρο του· καθὼς ἔσπερνε, μερικοὶ σπόροι ἔπεσαν στὸν δρόμο, ὅπου καταπατήθηκαν, καὶ τοὺς ἔφαγαν τὰ πουλιά. ῎Αλλοι ἔπεσαν στὶς πέτρες καί, ὅταν φύτρωσαν, ξεράθηκαν, γιατὶ δὲν εἶχε ὑγρασία. ῎Αλλοι σπόροι ἔπεσαν ἀνάμεσα σὲ ἀγκάθια καί, ὅταν αὐτὰ φύτρωσαν μαζί τους, τοὺς ἔπνιξαν. ῎Αλλοι ὅμως ἔπεσαν στὸ γόνιμο ἔδαφος, φύτρωσαν κι ἔδωσαν καρπὸ ἑκατὸ φορὲς περισσότερο». 
 Οἱ μαθητές του τότε τὸν ρωτοῦσαν· 
«Τί σημαίνει ἡ παραβολὴ αὐτή;» ᾿
Εκεῖνος τοὺς ἀπάντησε· 
«Σ’ ἐσᾶς ἔδωσε ὁ Θεὸς νὰ γνωρίσετε τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας του, ἐνῶ στοὺς ὑπολοίπους αὐτὰ δίνονται μὲ παραβολές, ὥστε νὰ κοιτάζουν ἀλλὰ νὰ μὴ βλέπουν καὶ ν’ ἀκοῦνε ἀλλὰ νὰ μὴν καταλαβαίνουν». 
«῾Η παραβολὴ αὐτὴ σημαίνει τὸ ἑξῆς·῾Ο σπόρος εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Οἱ σπόροι ποὺ ἔπεσαν στὸν δρόμο εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἄκουσαν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ· ἔρχεται ὅμως ὕστερα ὁ διάβολος καὶ τὸν παίρνει ἀπ’ τὶς καρδιές τους, γιὰ νὰ μὴν πιστέψουν καὶ σωθοῦν. Οἱ σπόροι ποὺ ἔπεσαν στὸ πετρῶδες ἔδαφος εἶναι ἐκεῖνοι πού, ὅταν ἀκούσουν τὸν λόγο, τὸν δέχονται μὲ χαρά, δὲν ἔχουν ὅμως ρίζα· γι’ αὐτὸ πιστεύουν γιὰ λίγο διάστημα καί, ὅταν ἔρθει ὁ καιρὸς τῆς δοκιμασίας, ἀπομακρύνονται. Αὐτοὶ ποὺ ἔπεσαν στ’ ἀγκάθια εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἄκουσαν τὸν λόγο, συμπορεύονται ὅμως μὲ τὶς φροντίδες, μὲ τὸν πλοῦτο καὶ τὶς ἀπολαύσεις τῆς ζωῆς, πνίγονται ἀπ’ αὐτὰ καὶ δὲν καρποφοροῦν. Μὲ τὸν σπόρο ποὺ ἔπεσε στὸ γόνιμο ἔδαφος ἐννοοῦνται ὅσοι ἄκουσαν τὸν λόγο μὲ καλὴ καὶ ἀγαθὴ καρδιά, τὸν φυλᾶνε μέσα τους καὶ καρποφοροῦν μὲ ὑπομονή». ᾿Αφοῦ τὰ εἶπε ὅλα αὐτά, πρόσθεσε μὲ ἔμφαση· 
«῞Οποιος ἔχει αὐτιὰ γιὰ ν’ ἀκούει ἂς τὰ ἀκούει».
synodoiporia
Ο Κύριος εξή­γησε ότι από τους τέσσερις σπόρους μόνον ο ένας καρποφόρησε. Οι άλλοι τρεις χάθηκαν. Το αποτέλε­σμα ήταν μηδενικό. Απόδοση καμία. 
Ποια λοιπόν τα αίτια της ακαρπίας;

δείτε εδώ

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015

«Μικρὰ ἐν πετεινοῖς μέλισσα, καὶ ἀρχὴ γλυκασμάτων ὁ καρπὸς αὐτῆς»


(Σοφ. Σειρὰχ ια´ 3)

.           Ποιός θὰ πρόσεχε πότε τὴν µέλισσα; Φαίνεται τόσο ἀσήµαντη µέσα στὸν κόσµο τῶν φτερωτῶν!
.           Μέσα στὶς χιλιάδες ποικιλίες τῶν ἐντόµων καὶ τῶν πτηνῶν εἶναι σχεδὸν ἕνα τίποτα. «Μικρὰ ἐν πετεινοῖς µελισσα», λέει ἁπλὰ ὁ σοφὸς Σειρὰχ (ια´ 3). Μπῆτε σ᾽ ἕνα κῆπο τώρα τὴν ἄνοιξη. Περπατῆστε σ᾽ ἕνα λειβάδι τὸ καλοκαίρι. Ἂν ὑπάρχουν ἔντοµα, ποὺ θὰ τραβήξουν τὴν προσοχή σας, αὐτὰ θὰ εἶναι οἱ πεταλοῦδες. Πολύχρωµες, πετοῦν ράθυµα, χαριτωµένα, ἔτσι ποὺ φαίνονται σὰν νὰ ἐπιδιώκουν νὰ προσελκύσουν τὸ βλέµµα. Ἐνῶ οἱ µέλισσες; Ἔρχονται καὶ φεύγουν βιαστικά. Οὔτε κὰν προφθαίνει κανεὶς νὰ τὶς κοιτάξει. Μικρά, ἄσχηµα, ἴσως, ἀσήµαντα ἔντοµα. Μικρά; Ἀσήµαντα; Καὶ ὅµως … «Μικρὰ ἐν πετεινοῖς µέλισσα». Ἀλλά: «ἀρχὴ γλυκασµάτων ὁ καρπὸς αὐτῆς», λέει ἡ Σοφία.
.           Καρπὸς αὐτοῦ τοῦ µικροῦ ἐντόµου, ποὺ «δὲν µᾶς γεµίζει τὸ µάτι» εἶναι τὸ µέλι. Γλυκύτατος καρπός, ἀρχὴ καὶ βάση γλυκισµάτων, φτιαγµένος ἀπὸ τὴν καρδιὰ τῶν ἀνθέων. Ἕνα ἀπὸ τὰ ὡραιότερα καὶ εὐγενικότερα προϊόντα τῆς Δηµιουργίας. Αὐτὸ τὸ ἑλκυστικότατο µὲ τὸ λεπτὸ ἄρωµα µέλι µᾶς τὸ δίνει πρόσχαρα, δουλεύοντας ἀκαταπόνητα, ἡ µικρή, ἡ ἀσήµαντη µέλισσα. Ποιός θὰ πρόσεχε ποτὲ µία µέλισσα; Δὲν διαθέτει προσόντα ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ κολακεύουν τὸ µάτι, ποὺ προσελκύουν τὸ βλέµµα …

* * *

.           «Μικρὰ ἐν πετεινοῖς µέλισσα … » Πόσες φορὲς ἀντικρίζοντας τὸν α´ ἢ β´ ἄνθρωπο µέσα στὴν καθηµερινὴ ζωὴ δὲν περνᾶµε σηκώνοντας ἀδιάφορα τοὺς ὤµους! Γιατί αὐτὸς ὁ α´ ἢ β´ εἶναι «µικρὸς ἐν ἀνθρώποις». Εἶναι ἀσήµαντος, φτωχός, ἄσχηµος, ἄσηµος. Περνάει ἀπαρατήρητος, γιατί δὲν ἔχει τίποτα ποὺ νὰ αἰχµαλωτίζει τὴν προσοχή µας. Ἴσως ἴσως περνάει ὄχι ἁπλῶς ἀπαρατήρητος, ἀλλὰ προκαλεῖ καὶ τὴν περιφρόνηση ἢ τὴν δυσφορία µας.
.           Συµβαίνει συχνὰ δίπλα σ᾽ αὐτὸν τὸν ἀσήµαντο ἄνθρωπο νὰ εἶναι κάποιος σπουδαῖος, κάποιος ἀξιοπρόσεκτος. (Στὸν ἴδιο κῆπο δὲν πετοῦν οἱ ὄµορφες πεταλοῦδες καὶ οἱ µικρὲς µέλισσες;) Μᾶς σταµατοῦν τὰ ὄµορφα καλοπεριποιηµένα ροῦχα του. Ἡ κοµψότητά του, ἡ λάµψη του, τὸ στὺλ τοῦ ντυσίµατός του. Μᾶς µαγεύει ἡ ὡραιότητα τοῦ προσώπου του, οἱ χαριτωµένοι καὶ ἁβροὶ τρόποι του, ὁ ἀέρας τοῦ βαδίσµατος, τὸ χαµόγελό του. Μπροστὰ σ᾽ αὐτὸν τὸν τύπο, ποὺ µᾶς κάνει νὰ στεκόµαστε µἐ ἀνοιχτὸ τὸ στόµα ἀπὸ θαυµασµό, ὁ ἄλλος, ὁ «µικρὸς καὶ ἀσήµαντος ἐν ἀνθρώποις», µᾶς φαίνεται ἀκόµη πιὸ µικρός. Μᾶς φαίνεται ὄχι πιὰ σὰν κάποιος, ἀλλὰ σὰν κάτι, µἐ τὸ ὁποῖο δὲν ἀξίζει τὸν κόπο νὰ ἀσχοληθεῖ κανείς.

.              Σ᾽ αὐτή µας τὴν κατάσταση, σ᾽ αὐτὴ τὴν στάση, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ µᾶς λέει ξεκάθαρα: Κάνετε λάθος, διότι ἐµπιστευόσαστε µόνο στὰ µάτια σας. Κρίνετε µὲ βάση αὐτὸ ποὺ βλέπετε. Νὰ τὸ σφάλµα σας! Γι᾽ αὐτό, λέει ὁ Θεός, µὴ βιαστεῖτε νὰ ἐνθουσιαστεῖτε µὲ κάποιον ποὺ παρουσιάζει ὀµορφιὰ καὶ κάνει ἐντυπωσιακὴ ἐµφάνιση. Καὶ µὴ σπεύσετε νὰ ἐκδηλώσετε τὴν δυσφορία σας γιὰ τὸν ἄλλο, ποὺ φαίνεται µικρὸς καὶ ἀσήµαντος (Σοφία Σειρὰχ ια´ 2).

* * *

.         «Μικρὰ … µέλισσα». Μικρὸς καὶ ἀσήµαντος σοῦ φάνηκε, ὁ ἄνθρωπος ποὺ συνάντησες χθές. Ἔτσι σοῦ τὸν παρουσίασαν τὰ µάτια σου. Ὅµως ποιὸς ξέρει, ἂν αὐτὸς δὲν εἶναι ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ὑποφέρει γεµάτος ὑποµονή! Καὶ ἔτσι δίνει στὸ σπίτι του, στὴν γειτονιά του, στὸν κόσµο τὸ µέλι τῆς ὑποµονῆς καὶ τῆς καρτερίας, τῆς ἐλπίδας καὶ τῆς παρηγορίας! Ἐνῶ τὴν ἴδια ὥρα ἄλλοι φανταχτεροὶ κύριοι χύνουν παντοῦ ὅπου σταθοῦν τὸ φαρµάκι τῆς ἀπογοητεύσεως καὶ τῆς γκρίνιας.
.         Νόµισες ὅτι δὲν εἶναι τίποτε ὁ α´ ἢ ὁ β´, ποὺ εἶδες σήµερα τὸ πρωὶ πηγαίνοντας στὴν δουλειά σου. Τὸ παρουσιαστικό τους ἦταν τόσο φτωχό! Ἆραγε ὅµως γνωρίζεις τί γίνεται παραπέρα; Ξέρεις ἂν ὁ α΄ ἢ ὁ β´ εἶναι ἄνθρωποι τίµιοι, ἂν εἶναι ἕνας πατέρας, ποὺ ἀποτελεῖ καύχηµα γιὰ τὴν οἰκογένειά του, µια µητέρα ἡρωική, ἕνας ἀδελφὸς ποὺ κρατάει τὸ βάρος µιᾶς ὁλόκληρης οἰκογένειας;
.           Καθὼς ἤσουν προχθὲς στὸ λεωφορεῖο, χωρὶς νὰ τὸ θέλεις, ἔριξες ἕνα βλέµµα στὸν ἄνθρωπο ποὺ καθόταν κοντά σου. Ἀδύνατος, µικροκαµωµένος, ἀσθενικός, ἀρκετὰ δειλὸς καὶ ἀδέξιος. «Ἀνθρωπάκι», ψιθύρισες µέσα σου. Ἔτσι σὲ πληροφοροῦσαν τὰ µάτια σου. Αὐτὸ τὸ ἀνθρωπάκι, ποὺ δὲν τὸ λογαριάζεις, µπορεῖ νὰ εἶναι µιὰ µέλισσα. Μπορεῖ νὰ εἶναι ἕνας παράγων καλοσύνης στὸ περιβάλλον του, µιὰ ψυχὴ ποὺ σκορπίζει τὸ ἄρωµα τοῦ καλοῦ Θεοῦ στοὺς κύκλους τῶν γνωστῶν της.
.           Σήµερα, αὔριο, ὅταν θὰ ἀνταµώσεις αὐτοὺς τοὺς ἀναρίθµητους ἀνθρώπους, ποὺ θὰ σοῦ φανοῦν µικροὶ καὶ ἀνάξιοι λόγου, µὴ στρέψεις ἀλλοῦ περιφρονητικὰ τὸ κεφάλι. Θυµήσου τὸν σοφὸ καὶ αἰώνιο λόγο: «Μικρὰ ἐν πετεινοῖς µέλισσα» καὶ ὄµως «ἀρχὴ γλυκασµάτων ὁ καρπὸς αὐτῆς». Θυµήσου καὶ προσευχήσου:

* * *

.           Κύριε, µὴ ἐπιτρέψεις στὰ µάτια µου νὰ µὲ ξεγελάσουν καὶ νὰ µὲ κάνουν νὰ θεωρῶ µικρὸ καὶ ἀσήµαντο ἔστω κι ἕναν ἄνθρωπο. Κύριε, κάνε µε νὰ σέβοµαι καὶ νὰ ἀγαπῶ βαθιὰ τοὺς ταπεινοὺς καὶ καταφρονεµένους.
.           Κύριε, ἀξίωσε τοὺς ταπεινοὺς καὶ ἀσήµους ἀνθρώπους νὰ εἶναι οἱ µέλισσες τῆς κοινωνίας µας. Νὰ τοὺς γλυκαίνεις µὲ τὴν ἐλπίδα, τὴν ὑποµονή, τὴν ἀγάπη, τὴν τιµιότητα. Ἀµήν.

περιοδ. «ΖΩΗ», ἀρ. τ. 4280, Ἰούν. 2014

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ»

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015

Τι είναι η αρχή της Ινδίκτου.
Γιατί «ξεκινάει» το εκκλησιαστικό έτος την 1η Σεπτεμβρίου;

Αρχή της Ινδίκτου. Τι είναι η αρχή της Ινδίκτου. 
Γιατί «ξεκινάει» το εκκλησιαστικό έτος την 1η Σεπτεμβρίου;Σοφία Ντρέκου

Περιεχόμενα
1. Ευχή: «Καλή κι Ευλογημένη Εκκλησιαστική Χρονιά»2. Τι είναι η αρχή της Ινδίκτου; Γιατί «ξεκινάει» το εκκλησιαστικό έτος την 1η/9ου;3. Επιλεγμένο οπτικοακουστικό υλικό για την Αρχή της Ινδίκτου
Πρωτ. Θεόδωρος Ζήσης - Ερμηνευτικά σχόλια στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα της Αρχής της Ινδίκτου (Video)Π. Θεόδωρος Ζήσης - Αρχή της Ινδίκτου (mp3-2013)Η Αρχή της Ινδίκτου (Οικουμενικό Πατριαρχείο)Αρχή της Ινδίκτου: Ψάλλει ο Ἄρχων Πρωτοψάλτης τῆς Μ.τ.Χ.Ἐ. Θρασύβουλος Στανίτσας 56:14'4. 
«Η Αρχή της Ινδίκτου, η Ινδικτιών και... ο ΕΝΦΙΑ» Γεράσιμος Α. Ρηγάτος, πανεπιστημιακός, ιατρός, συγγραφέας-λαογράφος. Μας αναλύει πως αποτελεί και την αρχή του εκκλησιαστικού έτους λαογραφικά.

1. Ευχή: «Καλή κι Ευλογημένη Εκκλησιαστική Χρονιά»
Καλή κι ευλογημένη Χρονιά αγαπητοί μου αναγνώστες της «Αέναης επΑνάστασης» και καλό Μήνα!!! 
Γιορτάζουμε σήμερα 1η Σεπτεμβρίου, ημέρα αρχής της Ινδίκτου, ημέρα αρχής του νέου Εκκλησιαστικού έτους. Ας είναι το νέο Εκκλησιαστικό έτος, αρχή για μια νέα Αναστάσιμη πορεία. 
Γιατί καλές μου φίλες και φίλοι... «Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος, να `ν’ ήμερος να `ναι άκακος, λίγο φαΐ λίγο κρασί, Χριστούγεννα κι Ανάσταση». 
Η εκκλησιαστική ακολουθία για το νέο έτος τελείται την 1η Σεπτεμβρίου, μια ακολουθία απαράμιλλου κάλλους ως προς το υμνογραφικό υλικό.

η συνέχεια εδώ: sophia-siglitiki

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2015

Μετά την Παναγιά δεν έχουμε να καυχώμαστε για τίποτα άλλο!!

Παναγία: Θεός ή Άνθρωπος;
Επιμέλεια: Σοφία Ντρέκου


Η υπερβολική λατρεία πού τρέφει το γένος των Ελλήνων ορθοδόξων Χριστιανών για την Υπεραγία Θεοτόκο, γεννάει κάποιους προβληματισμούς και σκέψεις για την κύρια θέση της στην Εκκλησία. Αρχικά, απαξιούμε και να ασχοληθούμε με τις νεοπροτεσταντικές κακοδοξίες επανανηψάντων και αναγγενημένων homo sapiens των εκ της Βαβυλωνίας προερχομένων και υιοθετησάντων συν τοις δολλαρίοις και εκ των δολλαρίων την απόρριψη τιμής στην Θεοτόκο, ξεχνώντας την βαθιά αγάπη των αφελών προπατόρων τους στην Παναγιά των Ελλήνων.
Στην ορθόδοξη πίστη μας δεν έχουμε συστηματικό κλάδο μελέτης πού να λέγεται Μαριολογία, όπως οι Λατίνοι. Ακόμα και η ιερά μετάσταση της Θεοτόκου δεν είναι δόγμα, αλλά θεολογούμενο, πού πάει να πει ισχυρά και γενικά αποδεκτή παράδοση, πού απορρέει από το ξεκάθαρο και αποσαφηνισμένο δόγμα της Ανάστασης του Χριστού, της κοινής ανάστασης και της Ξεχωριστής θέσης της Θεοτόκου, πού αγιάστηκε από τον Θεανδρικό τόκο, έμεινε άφθορος και αειπάρθενος, κατέστη ναός του Πνεύματος και Νύμφη του Πατέρα. 
Γι αυτό και κάθε δυτικότροπη εικόνα της ενσώματης μετάστασης είναι σχεδόν απορριπτέα και μόνον αποδεκτή αν έχει περιγραφικό ιστορικό χαρακτήρα. Η στέψη ή η αποθέωση της Παναγίας, γέννημα του υπερουμανισμού και του φεουδαλιστικού μεσαίωνα, μας αφήνει αδιάφορους. Απορρίπτουμε επίσης την conceptio immaculata, την άμωμο σύλληψη δια της αγίας Άννας πού ενεφύη στους ειδωλολατρικούς κύκλους των σεντιμενταλιστών.

Η Θεοτόκος από την ορθόδοξη δογματική θεωρείται ΜΟΝΟΝ μέσω της Χριστολογίας και της Σωτηριολογίας. Δεν μπορείς να θεολογήσεις για την Υπεραγία Μαρία εκτός του Χριστού και δεν μπορείς να κάνεις χριστολογία αν δεν αναφερθείς στην συμβολή της Θεοτόκου, της επάξιας εκπροσώπου της ανθρωπότητος.

Γι αυτό και στην ορθόδοξη απεικόνιση της η Θεοτόκος σπάνια εμφανίζεται χωρίς τον Χριστό. Είναι η κλείδα και η θύρα της κατανόησης του μυστηρίου του Θεανθρώπου!

Και παρόλο πού δεν καταφεύγουμε σε υπερβολές και κακοδοξίες για το πρόσωπο της, κατασκευάζοντας στην ουσία μια αγία Τετράδα και καλύπτοντας το θρησκειολογικό κενό της γυναίκας θεότητας, όπως κάνουν οι λατίνοι, ομολογούμε και λέμε πώς Αυτή κατέχει τα δευτερεία της Τριάδος. Είναι πάνω απ' όλους και κάτω μόνον από τον Θεό. Είναι το προσφιλέστερο και καθαρότερο πρόσωπο, είναι η κλίμακα πού ενώνει γη και Ουρανό. Και άλλωστε είναι η πρώτη επάξια να φέρει τον τίτλο του κατά χάριν θεού, διότι όχι μόνον προκάλεσε την θέωση, αλλά και αγιάστηκε σαν πρώτο πρότυπο του Υιού της και δεύτερον πρότυπο για τους ανθρώπους μετά τον Χριστό.

Η θεώρηση της Θεοτόκου αποκλειστικά και μόνον δια της Θεωρήσεως του Χριστού, δεν την μειώνει διόλου. Αντίθετα την εξυψώνει και την συνδέει άμεσα με τον Θεό και Υιό της. Και δια της ομολογίας του σχεδίου του Υιού της για τον άνθρωπο, στην κάθε φορά πού γίνεται λόγος για σάρκωση και ενανθρώπηση του Θεού, μεγαλύνεται και μακαρίζεται η ίδια. Εκ των αγνών σου αιμάτων-ψάλλουμε- ο Θεός εσαρκώθη Θεοτόκε! Και αυτό είναι το μέγιστο και κύριο πού μπορεί να της αποδοθεί!

Τέλος, χαιρόμαστε για την ανθρώπινη της φύση. Είναι αυτή- το ομολογούμε ξανά και ξανά- πού συνέβαλε για λογαριασμό του ανθρωπίνου γένους στο σχέδιο της θεϊκής οικονομίας. Αποθεώνοντας την Θεοτόκο, εξοβελίζουμε τον άνθρωπο από τούτο το σχέδιο και ακυρώνουμε κάθε δόγμα χριστολογικό και σωτηριολογικό. Τιμή και καύχημα και καμάρι μας πού αυτή ο Ναός του Αχωρήτου Θεού, είναι γέννημα δικό μας, γέννημα των ανθρώπων. Μετά την Παναγιά δεν έχουμε να καυχώμαστε για τίποτα άλλο.

Δεκαπενταύγουστος 2013
π. Παντελεήμων Kρούσκος 

sophia-siglitiki-Αέναη ΕπΑνάσταση

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2015

Η Τράπεζα που μπορείς χωρίς φόβο
να εμπιστευτείς τις καταθέσεις σου ...

Στην Τράπεζα της Αγάπης του Χριστού, ή μόνη κατάθεση που μπορεί κάποιος να κάνει, είναι Αγάπη.
Μια πολύ ιδιόμορφη τράπεζα.
Καταθέτεις αγάπη, και την ίδια στιγμή, νοιώθεις ότι παίρνεις πίσω την αγάπη που κατέθεσες, ενώ αυτή όμως εξακολουθεί να υπάρχει σαν κατάθεση στον λογαριασμό σου.
Είναι σαν να καταθέτεις 100 ευρώ σε μια απλή τράπεζα και την ίδια στιγμή να σου δίνουν πίσω τα 100 ευρώ και να έχεις ακόμα 100 στον λογαριασμό σου. 

Απίστευτα πράγματα.
Μόνο στην Τράπεζα Αγάπης του Χριστού γίνονται. Και όχι μόνο αυτό.
Που να δείτε τα επιτόκια που δίνει στις καταθέσεις σας.
Μια απλή κατάθεση αγάπης κάνεις και σου δίνουν ευλογία, υγεία, χαρά, ευτυχία, γαλήνη, και το κυριότερο….

Αν οι καταθέσεις σου είναι συχνές και το νόμισμα της αγάπης σου πάντα γνήσιο, φαντάσου, φαντάσου, έχεις τελικό επιτόκιο όταν κάνεις ολική ανάληψη των καταθέσεων σου, την αιώνια ζωή.
Αυτή μάλιστα, αυτή είναι Τράπεζα. 

Μια Τράπεζα που μπορείς χωρίς φόβο να εμπιστευτείς τις καταθέσεις σου χωρίς να υπάρχει λόγος να ανησυχείς. 
Γιατί αυτή η Τράπεζα, παιδιά μου, δεν θα χρεοκοπήσει ποτέ. 
Η αγάπη του Χριστού μας είναι ατελείωτη. Ας τρέξουμε να καταθέσουμε λοιπόν, κάθε ημέρα και κάθε στιγμή.
Πατήρ Ιωάννης


   Πατήρ Ιωάννης

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2015

Ντοστογιέφσκι: «Η Ομορφιά θα σώσει τον κόσμο»

    Η ομορφιά του κόσμου, ως έκφραση της ομορφιάς του Θεού, διαχέεται στα μικρά και μεγάλα, στα απλά και σύνθετα της δημιουργίας, στα εγγύς των αισθήσεών μας και στα απόμακρα του σύμπαντος.     
    Όλα μιλούν με τη σιωπή, την παρουσία και την ύπαρξή τους για χρόνια πολλά. «Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω». Όλα δείχνουν την ομορφιά που δεν ψηλαφείται με τις αισθήσεις, αλλά με την υπέρ αισθησιν αίσθηση που εγγυάται η πίστη, ως «πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων».

    Ο λόγος αποκαλύπτει την εμπειρία, συγκεκριμενοποιεί τα αισθήματα, γίνεται γέφυρα επικοινωνίας, κοινοποιεί τη γνώση. Ως γνώρισμα του λογικού ανθρώπου - εικόνας του Λόγου του Θεού -  ο λόγος μπορεί να γίνει σημείο μιας άλλης ομορφιάς: της ομορφιάς του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου, που κάποτε κρύβεται ή αλλοιώνεται, όμως υπάρχει!

    Έτσι η ομορφιά της δημιουργίας μαζί με την ομορφιά του λόγου του δημιουργήματος, αποκαλύπτουν την ομορφιά του Δημιουργού ως Θεού ζώντος. Την αποκαλύπτουν σε όσους έχουν ανοιχτή την καρδιά να δεχτούν ταπεινά τα μηνύματα που δίνονται αθόρυβα και αγαπητικά. Αλλά και σ’ όσους μπορούν να υποψιαστούν πως κάτι ωραίο και ουσιαστικό μπορεί ο θεός και ο κόσμος Του να τους δώσουν, γι’ αυτό και το ψάχνουν.

    Ωστόσο, υπάρχει και μια άλλη ομορφιά που την γνωρίζουν όσοι την γεύονται: είναι αυτή που βγαίνει από την χωρίς όρια αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο, ώστε «τον Υιόν Του τον μονογενή δούναι» «υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας». Από την αγία τράπεζα, σε κάθε θεία Λειτουργία, διαχέεται η ομορφιά της θυσιαστικής αγάπης του Θεού μας «προς βρώσιν και πόσιν τοις πιστοίς».         

    Μυστικά, ουσιαστικά, ελεύθερα και αβίαστα, καλούνται τα μέλη της εκκλησίας να γευτούν, ψυχή τε και σώματι, την ουράνια τροφή, ώστε να βεβαιωθούν για την υπερβάλλουσα αγάπη του Κυρίου τους, και στη συνεχεία να το μεταφέρουν εκεί όπου ζουν και εργάζονται, για να την ποθήσει και ο κόσμος.
Ομορφιά της δημιουργίας.
Ομορφιά του Λόγου.
Ομορφιά της Λειτουργίας.
    Πορεία από τα πρόσκαιρα στα αιώνια, από τα φθαρτά στα άφθαρτα, από την ομορφιά του κόσμου στην ομορφιά της Βασιλείας του Θεού.
«Μνήσθητι ημών, Κύριε, όταν έλθεις εν τη Βασιλεία Σου».
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

 * Η φράση αυτή ανήκει στον Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι και είναι παρμένη από τον «Ηλίθιο», έναν ήρωα που το χαρακτηριστικό του είναι ότι βλέπει τα πράγματα σα να είναι πρώτη φορά, όπως ένα αθώο παιδί.