Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011

Η προφητεία του Αισχύλου



τοιοῦδε μόχθου τέρμα μή τι προσδόκα,
πρὶν ἂν θεῶν τις διάδοχος τῶν σῶν πόνων
φανῇ, θελήσῃ τ᾽ εἰς ἀναύγητον μολεῖν
Ἅιδην κνεφαῖά τ᾽ ἀμφὶ Ταρτάρου βάθη.

Αισχύλου Προμηθεύς Δεσμώτης στ. 1026-1029
 
Μην προσδοκάς αυτά τα πάθια να τελειώσουν,
προτού κάποιος θεός φανερωθεί και φορτωθεί τους πόνους σου
και πριν, ο ίδιος θέλοντας, κατέβει στον Άδη τον ανήλιαγο
και στ’ άφεγγα βάθη του Τάρταρου.
Μετάφραση Βασιλικής Π. Δεδούση

Τοιχογραφίες ἀρχαίων Ἑλλήνων συγγραφέων καὶ φιλοσόφων στὴν Ἱερὰ Μονὴ Μεγάλου Μετεώρου ἀποδεικνύουν τὴν ἑνότητα Ὀρθοδοξίας καὶ Ἑλληνισμοῦ

Ἀφιερώνεται σὲ πολλοὺς καὶ διάφορους, ποῦ προσπαθοῦν νὰ μᾶς πείσουν πῶς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ καὶ ἰδιαίτερα οἱ ἱερωμένοι καὶ μοναχοὶ μισοῦν τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ τὴν κλασικὴ ἀρχαιότητα.
Οἱ τοιχογραφίες βρίσκονται στὸν προαύλιο χῶρο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεγάλου Μετεώρου. Εἰκονίζονται ὁ Σόλωνας, ἡ Σίβυλλα, ὁ Σωκράτης, ὁ Πυθαγόρας, ὁ Ὅμηρος, ὁ Θουκυδιδης, ὁ Ἀριστοτέλης, ὁ Πλάτωνας, ὁ Πλούταρχος καὶ δίπλα τους ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος ὁ φιλόσοφος καὶ μάρτυρας τοῦ 2ου αἰνώνα μ.Χ. Ἀντίστοιχες τοιχογραφίες ὑπάρχουν σὲ πολλὲς Μονὲς τοῦ Ἁγίου Ὅρους (π.χ Βατοπαίδι, Μεγίστη Λαύρα) καθὼς καὶ σὲ Μονὲς στὸ νησάκι τῶν Ἰωαννίνων.









Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Γιατί πιστεύω στο Θεό!

Εἶµαι ἐπιστήµονας και πιστός, και δὲν βρίσκω καµία σύγκρουση µεταξύ αὐτῶν τῶν δύο.
I am a scientist and a believer, and I find no
conflict between those world views.
Μιὰ δήλωση τοῦ Francis Collins,
Δ/ντοῦ Προγράμματος Ἀνθρωπίνου Γονιδιώματος, στὸ CNN

Γράφει ὁ Βασ. Πετρουλέας, Δρ. Φυσικός, Ε.ΚΕ.Φ.Ε. «Δημόκριτος»


Εἶµαι ἐπιστήµονας και πιστός, και δὲν βρίσκω καµία σύγκρουση µεταξύ αὐτῶν τῶν δύο. Ὡς διευθυντής τοῦ Προγράµµατος Ἀνθρώπινου Γονιδιώµατος, ἔχω ἡγηθεῖ συνεργασίας ἐπιστηµόνων γιὰ νὰ διαβάσουµε τὰ 3,1 δισεκατοµµύρια γράµµατα τοῦ ἀνθρωπίνου γονιδιώµατος, τοῦ βιβλίου ἐντολῶν τοῦ DNA µας.

Ὡς Χριστιανὸς βλέπω τὸ DNA, κέντρο πληροφοριῶν ὅλων τῶν ζώντων ὀργανισµῶν, σὰν τὴν γλῶσσα τοῦ Θεοῦ, καὶ τὴν κοµψότητα καὶ τὴν πολυπλοκότητα τῶν ἴδιων τῶν σωµάτων μας καὶ τῆς ὑπόλοιπης φύσης, ὡς ἀντανάκλαση τοῦ σχεδίου τοῦ Θεοῦ.


Ὡς µεταπτυχιακὸς φοιτητὴς στὴν φυσικοχηµεία τὴν δεκαετία τοῦ 1970, ἤµουν ἄθεος, µἢ βρίσκοντας λόγο να ὑποθέσω τὴν ὕπαρξη ὁποιασδήποτε ἀλήθειας ἔξω ἀπὸ τὰ Μαθηµατικά, τὴν Φυσικὴ καὶ τὴν Χηµεία. Στὴν συνέχεια, ὅµως, πῆγα στὴν Ἰατρικὴ Σχολὴ καὶ ἐκεῖ ἀντιµετώπισα θέµατα ζωῆς καὶ θανάτου στὸ προσκέφαλο τῶν ἀσθενῶν µου. Κάποτε, µία ἀσθενής µου µὲ ρώτησε: «Ἐσεῖς σὲ τί πιστεύετε, γιατρέ;». Αὐτὸ μὲ προβληµάτισε καὶ ἄρχισα νὰ ψάχνω γιὰ ἀπαντήσεις.


Ἀναγκάστηκα νὰ παραδεχτῶ ὅτι ἡ ἐπιστήµη, ποὺ ἀγαποῦσα τόσο πολύ, ἦταν ἀνίκανη νὰ ἀπαντήσει σὲ ἐρωτήµατα, ὅπως «Ποιό εἶναι τὸ νόηµα τῆς ζωῆς;» «Γιατί εἶµαι ἐδῶ;» «Γιατί τὰ µαθηµατικὰ λειτουργοῦν, ἔτσι κι ἀλλιῶς;» «Ἂν τὸ Σύµπαν ἔχει ἀρχή, ποιός τὸ δηµιούργησε;» «Γιατί οἱ φυσικὲς σταθερὲς στὸ Σύµπαν εἶναι τόσο λεπτὰ ρυθµισµένες, ὥστε νὰ ἐπιτρέπουν τὴν δυνατότητα τῶν σύνθετων µορφῶν ζωῆς;» «Γιατί οἱ ἄνθρωποι ἔχουν τὴν αἴσθηση τῆς ἠθικῆς;» «Τί συµβαίνει ὅταν πεθαίνουµε;». Εἶχα ὑποθέσει ὅτι ἡ πίστη βασίζεται µόνο σὲ συναισθηµατικὰ καὶ παράλογα ἐπιχειρήµατα, καὶ ἔµεινα ἔκπληκτος ὅταν ἀνακάλυψα, ὅτι µπορεῖ κάποιος νὰ ἀναπτύξει πολὺ ἰσχυρὰ ἐπιχειρήµατα γιὰ τὴν πιθανότητα ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ πάνω σὲ ἕνα ἀποκλειστικὰ λογικὸ ὑπόβαθρο. Ἡ ἀρχικὴ ἀθεϊστική µου βεβαιότητα, πὼς «ξέρω ὅτι δὲν ὑπάρχει θεός», ἀναδύθηκε τότε ὡς ἡ πιὸ ἀβάσιµη ἐκδοχή. Καθὼς εὔστοχα ἔχει παρατηρήσει ὁ Ἄγγλος συγγραφέας G.K Chesterton, «ὁἀθεϊσµὸς εἶναι τὸ πιὸ τολµηρὸ δόγµα, γιατί εἶναι ἡ ὑποστήριξη µιᾶς καθολικῆς ἄρνησης».


Ἀλλὰ ἡ λογικὴ ἀπὸ µόνη της δὲν µπορεῖ νὰ ἀποδείξει τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ. Ἡ Πίστη εἶναι λογικὴ σὺν ἀποκάλυψη, καὶ αὐτὴ ἡ ἀποκάλυψη ἀπαιτεῖ σκέψη τόσο μὲ τὸ πνεῦµα ὅσο καὶ μὲ τὸ µυαλό. Πρέπει νὰ ἀκούσει κανεὶς τὴν µουσική, δὲν φτάνει νὰ διαβάσει µόνο τὶς νότες στὸ πεντάγραµµο. Τελικά, ἕνα ἅλµα πίστεως εἶναι ἀπαραίτητο.


Γιὰ µένα, αὐτὸ τὸ ἄλµα ἦρθε στὸ 27ο ἔτος τῆς ἡλικίας µου, ὅταν ἡ ἀναζήτηση γιὰ νὰ µάθω περισσότερα γιὰ τὸν Θεὸ μὲ ὁδήγησε στὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ἐδῶ παρουσιαζόταν ἕνα πρόσωπο μὲ ἰσχυρότατες ἱστορικὲς µαρτυρίες γιὰ τὴν ζωή του, τὸ ὁποῖο ἔκανε ἐκπληκτικὲς δηλώσεις σχετικὰ μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον, οἱ δὲ ἰσχυρισµοί Του, ὅτι ἦταν γιὸς τοῦ Θεοῦ, ἀπαιτοῦσαν νὰ πάρω µία ἀπόφαση, γιὰ τὸ ἂν ἦταν πλανεµένος ἢ ἦταν ὄντως ὁ γιὸς τοῦ Θεοῦ. Μετὰ ἀπὸ ἀντίσταση σχεδὸν δυὸ χρόνων, ἔγινα ἀκόλουθος τοῦ Ἰησοῦ.


Ὁρισµένοι μὲ ρώτησαν: Δὲν ἔχει ἐκραγεῖ τὸ µυαλό σου; Μπορεῖς νὰ ἀναζητεῖς τὸ πῶς λειτουργεῖ ἡ ζωή, χρησιµοποιώντας τὰ ἐργαλεῖα τῆς γενετικῆς καὶ τῆς µοριακῆς βιολογίας, καὶ συγχρόνως νὰ λατρεύεις ἕνα δηµιουργὸ Θεό; Δὲν εἶναι ἡ ἐξέλιξη καὶ ἡ πίστη στὸν Θεὸ ἀσυµβίβαστες; Μπορεῖ ἕνας ἐπιστήµονας νὰ πιστεύει σὲ θαύµατα ὅπως ἡ ἀνάσταση;


Στὴν πραγµατικότητα, δὲν βρίσκω καµία σύγκρουση σ᾽ αὐτά, καὶ τὸ ἴδιο συµβαίνει μὲ τὸ 40% τῶν ἐνεργῶν ἐπιστηµόνων ποὺ δηλώνουν ὅτι εἶναι πιστοί. … Ἀλλὰ γιατί δὲν θὰ µποροῦσε ἡἐξέλιξη νὰ εἶναι τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν δηµιουργία; Εἶναι ἀλήθεια, ὅτι αὐτὸ εἶναι ἀσυµβίβαστο μὲ µία κατὰ γράµµα ἑρµηνεια τῆς Γενέσεως, ἀλλὰ ἀκόµη καὶ ὁ Ἱερὸς Αὐγουστῖνος δὲν ἦταν σίγουρος γιὰ τὴν ἀκριβῆ ἑρµηνεία τῆς καταπληκτικῆς αὐτῆς ἱστορίας τῆς δηµιουργίας. Τὸ νὰ προσκολληθεῖ κανεὶς σὲ κατὰ γράµµα ἑρµηνεῖες … δὲν εἶναι σοφὸ οὔτε ἀναγκαῖο.


Ἐντυπωσιακὴ ἡ ὁµολογία τοῦ Collins. Ἀκόµη καὶ µέσα ἀπ᾽ τὰ ἐπιστηµονικὰ ὀχυρὰ τῆς ἀθεΐας, ἀναδεικνύει ἡ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ ἐπιστήµονες, οἱ ὁποῖοι διακηρύττουν περίτρανα τὴν πίστη τους!

****************************************
Θὰ ἦταν ἴσως χρήσιµο νὰ γίνουν δυὸ σχόλια.

Α. Ὁ Collins, ὅπως φαίνεται καὶ στὸ βιβλίο του «Ἡ γλῶσσα τοῦ Θεοῦ … »[1] ἀποδέχεται πλήρως τὴν θεωρία τῆς ἐξελίξεως[2]. Ἀκριβῶς λόγῳ τῆς τοποθετήσεώς του αὐτῆς, ἡ ὁµολογία τοῦ κορυφαίου γενετιστοῦ ἐκθέτει ἀνεπανόρθωτα ὅσους χρησιµοποιοῦν τὴν θεωρία τῆς ἐξελίξεως σὰν ἐπιχείρηµα ἐναντίον τῆς πίστεως.


Β. Τ ὸ βιβλίο τῆς Γενέσεως περιγράφει γεγονότα, τὰ ὁποῖα, σύµφωνα μὲ τὶς σύγχρονες κοσµολογικὲς ἀντιλήψεις, συνέβησαν σὲ διάστηµα 14 δισεκατοµµυρίων ἐτῶν. Τὸ ἱερὸ κείµενο ἀφιερώνει λίγες µόνο σελίδες γιὰ τὰ γεγονότα αὐτὰ καὶ ἡ ἀφήγηση ἀπευθύνεται σὲ ἀνθρώπους κάθε ἐποχῆς, µορφώσεως καὶ ἡλικίας. Καὶ ἐνῶ τὸ βιβλίο εἶναι θεόπνευστο καὶ ἡ κάθε του λέξη ἔχει σηµασία, δὲν ἀποτελεῖ ἐπιστηµονικὸ ἐγχειρίδιο, παρ᾽ ὅτι περιέχει ἐντυπωσιακὲς ἐπιστηµονικὲς ἀλήθειες[3]. Ἡ ἄπειρη Σοφία τοῦ Θεοῦ δὲν µᾶς ἔδωσε ἕτοιµες ἐπιστηµονικὲς ἀπαντήσεις, µᾶς ἔδωσε ὅµως τὴν ἱκανότητα καὶ τὶς ἀφορµὲς γιὰ ἐπιστηµονικὴ διερεύνηση: « … πολλὰ ἀπεσιώπησεν, τὸν ἡµέτερον νοῦν γυµνάζουσα πρὸς ἐντρέχειαν (εὐστροφία), ἐξ ὀλίγων ἀφορµὴν παρεχοµένη ἐπιλογίζεσθαι (ἀπὸ λίγες ἀφορµὲς νὰ συµπεράνουµε τὰ ὑπόλοιπα) … », γράφει ὁ Μ. Βασίλειος, (ΕΠΕ 4, 72/4). Τὸ µέλλον, θὰ δείξει τί ὁδὸ ἀκολούθησε ἡ Πανσοφία τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν δηµιουργία τῆς ζωῆς καὶ τοῦ ἀνθρώπου. Ἕνα εἶναι σίγουρο. Ὁ Θεὸς δὲν ἀπειλεῖται ἀπ᾽ τὶς ἐπιστηµονικὲς ἀνακαλύψεις! «οὐ γὰρ ἐλαττοῦται ἡ ἐπὶ τοῖς µεγίστοις ἔκπληξις ἐπειδὰν ὁ τρόπος καθ᾽ ὃν γίνεταί τι τῶν παραδόξων ἐξευρεθῇ» (δὲν µειώνεται ὁ θαυµασµός µας γιὰ τὰ µεγαλεῖα τῆς δηµιουργίας, ὅταν ἀνακαλυφθεῖ ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἔγιναν), λέγει ὁ Μ. Βασίλειος, (Εἰς τὴν Ἑξαήµερον, ὁµιλία Α´, 10).


Αὐτὸ ποὺ δοκιµάζεται, εἶναι οἱ ἁπλουστευµένες καὶ ἀνθρωποµορφικὲς ἀντιλήψεις µας περὶ τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ. Κάθε νέα ἀνακάλυψη ἀποτελεῖ καὶ ἀποκάλυψη µιᾶς νέας πτυχῆς τῆς ἀπρόσιτης Σοφίας τοῦ Δηµιουργοῦ καὶ αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ µᾶς ὁδηγεῖ σὲ θαυµασµὸ καὶ δοξολογία [4]


«… Ἔχω βρεῖ ὅτι ὑπάρχει µία θαυµάσια ἁρµονία στὶς συµπληρωµατικὲς ἀλήθειες τῆς ἐπιστήµης καὶ τῆς πίστεως. Ὁ Θεὸς τῆς Βίβλου εἶναι ἐπίσης ὁ Θεὸς τοῦ γονιδιώµατος. Ὁ Θεὸς µπορεί νὰ βρεθεῖ στὸν καθεδρικὸ ναὸ ἢ στὸ ἐργαστήριο.Ἐρευνώντας τὰ µεγαλειώδη καὶ θαυµάσια δηµιουργήµατα τοῦ Θεοῦ, ἡ ἐπιστήµη µπορεί νὰ γίνει ἕνα µέσο λατρείας», καταλήγει ὁ Collins.

—————————————–

[1] Ἡ συνέντευξη δόθηκε τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2007. Χάρις στὸν Collins τὰ ἀποτελέσµατα τῆς µνηµειώδους ἔρευνας στὸ ἀνθρώπινο γονιδίωµα διατέθηκαν ἐλεύθερα στὴν διεθνῆ κοινότητα. Ὁ Collins (60 ἐτῶν σήµερα καὶ πολυβραβευµένος) εἶναι διευθυντὴς τοῦ Ἐθνικου Ἰνστιτούτου Ὑγείας (ΝΙΗ) τῶν Η.Π.Α . Στὸ βιβλίο του «Ἡ γλῶσσα τοῦ Θεοῦ - Ἕνας ἐπιστήµονας δίνει µαρτυρία γιὰ τὴν πίστη» (Ἑλληνικὴ ἔκδοση Παπαζήση) κάνει ἐκτενέστατη ὁµολογία πίστεως.

[2] Ο ἱ τοποθετήσεις τῶν πιστῶν ἐπιστηµόνων στὸ θέµα αὐτὸ ποικίλλουν. Μερικοὶ ὑποστηρίζουν κατὰ γράµµα ἑρµηνεία τῆς Γενέσεως (δηµιουργιστές), ἄλλοι δέχονται περιορισµένη ἰσχὺ τῆς ἐξελίξεως καὶ ἐπέµβαση τοῦ Θεοῦ σὲ διάφορα στάδια τῆς ζωῆς (εὐφυὴς σχεδιασµὸς) καὶ ἄλλοι, ὅπως ὁ Collins, πιστεύουν, ὅτι ὁ Θεὸς προίκισε ἐξ (ἀρχῆς τὴν Δηµιουργία μὲ ὅλες τὶς δυνάµεις γιὰ τὴν γένεση καὶ ἐξέλιξη τῆς ζωῆς.Ὑπάρχουν φυσικὰ καὶ ἐνδιάµεσες ἀπόψεις. Στὸ βαθµὸ ποὺ οἱ τοποθετήσεις αὐτὲς εἶναι ἐπιστηµονικὲς ὑποθέσεις ἐργασίας, εἶναι θεµιτὲς καὶ σεβαστές.


[3] Ὁ Arno Α. Penzias (βραβεῖο Νόµπελ 1978) εἶχε δηλώσει στοὺς New York Times: «Τὰ καλύτερα στοιχεῖα ποὺ ἔχουµε [γιὰ τὴν µεγάλη ἔκρηξη] εἶναι ἀκριβῶς ἴδια μὲ αὐτὰ ποὺ θὰ εἶχα προβλέψει, ἐὰν δὲν εἶχα τίποτε ἄλλο στὴν διάθεσή µου παρὰ µόνο τὰ βιβλία τοῦ Μωυσῆ, τοὺς Ψαλµούς, τὴν Βίβλο στὸ σύνολό της».


[4] « Ὅταν π.χ …. νόµιζα ὅτι ὁ ἥλιος γυρίζει γύρω ἀπὸ τὴν γῆ, πίστευα ὅτι ἔτσι εἶχε τάξει ὁ Δηµιουργὸς … Τώρα ποὺ ἔµαθα τὸ σωστό, χάρηκα περισσότερο καὶ Τὸν δοξάζω γιὰ τὴν καινούργια καὶ πιὸ σωστὴ γνώση µου. Τὸ ἐπιστηµονικὸ λάθος µου δὲν μὲ ἐµπόδιζε νὰ πιστεύω στὸν Δηµιουργό. Ἡ διόρθωσή του δὲν μὲ ἐξωθεῖ νὰ Τὸν ἀρνηθῶ. Ἀντίθετα, ψηλαφῶ τώρα πιὸ πολὺ καὶ πιὸ καλὰ τὰ ἴχνη Του πάνω στὴν Δηµιουργία … », Ἱεροµονάχου Λουκᾶ Γρηγοριάτου, «Πνευµατικὲς προϋποθέσεις γιὰ τὴν προσέγγιση τῆς θεωρίας τῆς ἐξελίξεως», 26 Ἰουλίου 2009. Τὸ κείµενο µπορεί νὰ ἀναζητηθεῖ στὸ
http://www.tideon.org/.
*******************************
Collins: Why this scientist believes in God


April 03, 2007|By Dr. Francis Collins Special to CNN


I am a scientist and a believer, and I find no conflict between those world views.
As the director of the Human Genome Project, I have led a consortium of scientists to read out the 3.1 billion letters of the human genome, our own DNA instruction book. As a believer, I see DNA, the information molecule of all living things, as God's language, and the elegance and complexity of our own bodies and the rest of nature as a reflection of God's plan.

I did not always embrace these perspectives. As a graduate student in physical chemistry in the 1970s, I was an atheist, finding no reason to postulate the existence of any truths outside of mathematics, physics and chemistry. But then I went to medical school, and encountered life and death issues at the bedsides of my patients. Challenged by one of those patients, who asked "What do you believe, doctor?", I began searching for answers.

I had to admit that the science I loved so much was powerless to answer questions such as "What is the meaning of life?" "Why am I here?" "Why does mathematics work, anyway?" "If the universe had a beginning, who created it?" "Why are the physical constants in the universe so finely tuned to allow the possibility of complex life forms?" "Why do humans have a moral sense?" "What happens after we die?"

I had always assumed that faith was based on purely emotional and irrational arguments, and was astounded to discover, initially in the writings of the Oxford scholar C.S. Lewis and subsequently from many other sources, that one could build a very strong case for the plausibility of the existence of God on purely rational grounds. My earlier atheist's assertion that "I know there is no God" emerged as the least defensible. As the British writer G.K. Chesterton famously remarked, "Atheism is the most daring of all dogmas, for it is the assertion of a universal negative."

But reason alone cannot prove the existence of God. Faith is reason plus revelation, and the revelation part requires one to think with the spirit as well as with the mind. You have to hear the music, not just read the notes on the page. Ultimately, a leap of faith is required.

CNN U.S.

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

Για ποιους είναι η Βασιλεία των Ουρανών;

Για ποιους είναι η Βασιλεία των Ουρανών;
Για όλους τους ανθρώπους, όπως τονίζει η Ορθόδοξη Εκκλησία ή μόνο για 144.000 εκλεκτούς, όπως ισχυρίζεται η αμερικανική πολυεθνική εκδοτική εταιρία (με θρησκευτικό μανδύα) Σκοπιά;
«Άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με.
Των γαρ τοιούτων εστίν Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ»

Τι λέει η Αγία Γραφή; Τι λέει ο Χριστός; 
Τι λέει το «Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο»;

Ματθ. 3:3 «… παραγίνεται Ιωάννης ο βαπτιστής κηρύσσων εν τη ΕΡΗΜΩ της Ιουδαίας και λέγων: μετανοείτε, ήγγικε γαρ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ»

Ματθ. 4:17-18  «Από τότε ήρξατο ο Ιησούς κηρύσσειν και λέγειν : μετανοείτε, ήγγικε γαρ η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ»

Ματθ. 1-3 «Ιδών δε τους όχλους ανέβη εις το όρος … λέγων : μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστίν Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ»

Ματθ. 5:10 «μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστίν η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ»

Ματθ. 5:12 «χαίρετε και αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός ΥΜΩΝ πολύς ΕΝ ΤΟΙΣ ΟΥΡΑΝΟΙΣ»

Ματθ. 5:19 «Ος εάν ουν λύση μιαν των εντολών τούτων των ελαχίστων και διδάξη ούτω τους ανθρώπους, ελάχιστος κληθήσεται ΕΝ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ. Ος δ'αν ποιήση και διδάξη, ούτος μέγας κληθήσεται ΕΝ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ»

Ματθ, 5: 20-21 «Λέγω γαρ υμίν ότι εάν μη περισσεύση η δικαιοσύνη υμών πλείον των γραμματέων και Φαρισαίων, ου μη εισέλθητε ΕΙΣ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ»

Ματθ. 6:20  «θησαυρίζετε δε υμίν θησαυρούς ΕΝ ΟΥΡΑΝΩ, όπου ούτε σης ούτε βρώσις αφανίζει, και όπου κλέπται ου διορύσσουσι ουδέ κλέπτουσιν»

Ματθ. 7:21 «Ου πας ο λέγων μοι Κύριε, Κύριε, εισελεύσεται ΕΙΣ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ, αλλά ο ποιών το θέλημα του πατρός μου του εν ουρανοίς.» (και εξεπλήσσοντο οι ΟΧΛΟΙ επι τη διδαχή αυτού, Ματθ 7:29 )

Ματθ. 8:11 «Λέγω γαρ υμίν ότι πολλοί από ανατολών και δυσμών ήξουσι και ανακληθήσονται μετά Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ ΕΝ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ»

Ματθ. 10:8  «πορευόμενοι δε κηρύσσετε λέγοντες ότι ήγγικεν Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ»

Ματθ. 11:12-13 «ο δε μικρότερος ΕΝ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ μείζων αυτού εστιν. Από δε των ημερών Ιωάννου του Βαπτιστού έως άρτι η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ βιάζεται και βιασταί αρπάζουσιν ΑΥΤΗΝ»

Ο Ιησούς συνεχίζει να μιλάει στους όχλους, με παραβολές,  για τη Βασιλεία των Ουρανών (γιατί άραγε μιλάει σε όλους για μια βασιλεία, η οποία δήθεν θα είναι μόνο για 144.000 εκλεκτούς της Σκοπιάς; «όχλοι πολλοί» Ματθ, 13:3)

Ματθ. 13:11 «ο δε αποκριθείς είπεν αυτοίς: ότι υμίν δέδοται ΓΝΩΝΑΙ τα μυστήρια της ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ.»

Ματθ. 13:24 «Άλλην παραβολήν παρέθηκεν αυτοίς, λέγων : ωμοιώθη η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ανθρώπω σπείραντι…»

Ματθ. 13:31 «Άλλην παραβολήν παρέθηκεν αυτοίς λέγων: ομοία εστίν Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ κόκκω σινάπεως …»

Ματθ. 31,33 «Άλλην παραβολήν ελάλησεν αυτοίς: ομοία εστίν Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ζύμη …» (Ταύτα πάντα ελάλησεν ο Ιησούς εν παραβολαίς ΤΟΙΣ ΟΧΛΟΙΣ, Ματθ, 13:34)

Ματθ. 13:43 «τότε ΟΙ ΔΙΚΑΙΟΙ (όλοι οι δίκαιοι, όχι μόνο 144.000, οι δήθεν εκλεκτοί της Σκοπιάς) εκλάμψουσιν ως ο ήλιος ΕΝ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΑΥΤΩΝ» (δηλαδή στην πνευματική ουράνια βασιλεία, του Πατέρα του εν ΤΟΙΣ ΟΥΡΑΝΟΙΣ)

Ματθ. 13:44 «Πάλιν ομοία εστίν Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ θησαυρώ κεκρυμμένω εν τω αγρώ ...»

Ματθ. 13:45 «Πάλιν ομοία εστίν Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ανθρώπω εμπόρω ζητούντι καλούς μαργαρίτας»

Ματθ, 13:47  «Πάλιν ομοία εστίν Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ σαγήνη βληθείση εις την θάλασσαν …»

Ματθ. 13:52 «Ο δε (Ιησούς) είπεν αυτοίς: δια τούτο πας γραμματεύς μαθητευθείς ΕΙΣ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ όμοιός εστιν ανθρώπω οικοδεσπότη …»

Ματθ, 16 :19-20 «Και δώσω σοι τας κλεις ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ και ο αν δήσης επί της γης, έσται δεδεμένον ΕΝ ΤΟΙΣ ΟΥΡΑΝΟΙΣ και ο εάν λύσης επί της γης, έσται λελυμένον ΕΝ ΤΟΙΣ ΟΥΡΑΝΟΙΣ »

Ματθ. 18:2 «Τις άρα μείζων εστίν ΕΝ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ (ερώτηση των μαθητών του Ιησού Χριστού)

Ματθ. 18:3-5 «Αμήν, λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε ΕΙΣ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ. Όστις ουν ταπεινώση εαυτόν ως το παιδίον τούτο, ούτος εστίν ο μείζων ΕΝ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ»

Ματθ. 18:23 «Δια τούτο ωμοιώθη Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ανθρώπω βασιλεί»

Ματθ. 19:12 «και εισίν ευνούχοι οίτινες ευνούχισαν εαυτούς ΔΙΑ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ. Ο δυνάμενος χωρείν χωρείτω»

Ματθ. 19:13-15 «Τότε προσηνέχθη αυτώ παιδία ... ο δε Ιησούς είπεν: άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με. Των γαρ τοιούτων εστίν Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ»

Ματθ. 19:23 «Ο δε Ιησούς είπε τοις μαθηταίς αυτού: αμήν λέγω υμίν ότι δυσκόλως πλούσιος εισελεύσεται ΕΙΣ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ»

Ματθ. 20:1 «Ομοία γαρ εστιν Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ανθρώπω οικοδεσπότη …»

Ματθ. 21:32 «Αμήν λέγω υμίν ότι ΟΙ ΤΕΛΩΝΑΙ και ΑΙ ΠΟΡΝΑΙ προάγουσιν υμάς (πηγαίνουν πριν από εσάς) εις την ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ» (δηλαδή η Βασιλεία του Θεού είναι για όλους, όχι για λίγους και εκλεκτούς της Σκοπιάς)

Ματθ. 22:2 «ωμοιώθη Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ανθρώπω βασιλεί …»

Ματθ. 23: 14-15 «Ουαί υμίν γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι κλείετε ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ έμπροσθεν των ΑΝΘΡΩΠΩΝ (κλείνετε την βασιλεία των Ουρανών μπρος στους ανθρώπους, άρα όλη η ανθρωπότητα έχει προορισμό τη Βασιλεία των Ουρανών, όχι οι λίγοι «εκλεκτοί» της Σκοπιάς !). Υμείς γαρ ουκ εισέρχεσθε, ουδέ τους εισερχομένους αφίετε εισελθείν (Εσείς οι ίδιοι δεν μπαίνετε, αλλά και εκείνους που θέλουν να μπουν ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΦΗΝΕΤΕ!  Ποιος «πονηρός δούλος» εμποδίζει τα μέλη του από τη Βασιλεία των Ουρανών σήμερα;)

Ματθ. 25:1  «Τότε ομοιωθήσεται Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ δέκα παρθένοις …»

Ματθ. 25:34 «τότε ερεί ο βασιλεύς τοις εκ δεξιών (σε ΟΛΟΥΣ που είναι στα δεξιά του): Δεύτε οι ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΙ του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ από καταβολής κόσμου (ΜΙΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ, πνευματική και όχι δύο, μια στον ουρανό για τους προνομιούχους της Σκοπιάς και μια δεύτερη στη γη, για τους πληβείους της Σκοπιάς)!

Τι συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε από τη μελέτη του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου;

Και ο Ιωάννης ο βαπτιστής (πριν), αλλά κυρίως ο Ιησούς Χριστός ομιλούν για τη Βασιλεία των Ουρανών και αυτήν διδάσκουν, ως προοπτική σε ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, σε ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ, σε όλα σχεδόν τα κεφάλαια του Κατά Ματθαίον Ευαγγελίου! Σε όλες τις παραβολές, όλοι οι ΔΙΚΑΙΟΙ, όλοι οι ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΙ, όλοι τα μέλη της Εκκλησίας ΠΑΝΕ ΜΑΖΙ στον «ίδιο τόπο», προορίζονται για τη Βασιλεία του Θεού, του Πατέρα εν Ουρανοίς, τη Βασιλεία των Ουρανών, και χωρίζονται από τους άδικους που απέρχονται σε μια πνευματική κατάσταση μακριά από το Θεό!

Σάββατο 6 Αυγούστου 2011

Το Φως της Μεταμόρφωσης και το φως στη Χιροσίμα

«Ἐστὶν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας...»
Τραγωδία είναι η μίμηση πράξεως επί σκηνής, η αναπαράσταση της συμφοράς που συνέβη στη ζωή, με σκοπό να λυτρώσει τον άνθρωπο (θεατή) με την κάθαρση, να τον διδάξει, όπως ολοκληρώνει τον ορισμό του ο Αριστοτέλης.
Τραγωδία->Τραγούδι, η έκφραση του καημού για να απαλυνθεί ο πόνος από την συμφορά.
Τραγωδία: = Τράγων ωδή, τραγούδι Χορού του οποίου τα μέλη είναι μεταμφιεσμένοι σε Σατύρους (τραγόμορφους δαίμονες)
Επί σκηνής, ο ηθοποιός μιμείται την συμφορά, την αναπαριστάνει.

Η συμφορά στη ζωή, η τραγωδία είναι άσχημη. Το Κακό είναι άσχημο. Για να παρασύρει στο όλεθρο μιμείται το Καλό. Προσποιείται τα καλά και συμφέροντα, τα μιμείται, τα υπερβάλλει και τα προβάλλει ως ζητούμενα.
Το αντρικό σώμα, το γυναικείο είναι όμορφα. Το Κακό, τα προάγει σε αυτοσκοπό. Σου ενσπείρει την διάθεση ανάδειξης του σωματικού κάλους, σε κάνει προκλητικό, σε γυμνώνει, σε εκπορνεύει και σε καταστρέφει. Υποκρίθηκε ότι είσαι ομορφότερος από αυτό που είσαι για να σε κερδίσει και να σε καταστρέψει.
Ο πλούτος τον αγαθών, το νερό, ο αέρας, ο ήλιος, η τροφή, η φύση είναι όμορφα. Το Κακό, σου υπόσχεται περισσότερο πλούτο, μιμείται έναν πλούτο κακέκτυπο και τον κάνει απληστία.
Η δημοκρατία των άξιων είναι καλή. Το Κακό μιμείται την δημοκρατία και παράγει την ολιγαρχία. Υπόσχεται εξουσία και δίνει κράτος, μιμείται δικαιοσύνη και προσφέρει τυραννία.
Το Κακό δεν παρέχει τίποτε δικό του. Μιμείται τις ιδιότητες του Καλού και εξαπατά και δημιουργεί τραγωδίες.
Η τραγωδία στη σκηνή είναι η μίμηση της συμφοράς.
Η τραγωδία στη ζωή είναι η μίμηση των προσόδων του Καλού. Είναι η προσωρινή φενάκη που με απόλυτη βεβαιότητα θα φέρει την καταστροφή. Πάντα την φέρνει. Είναι σαν τα ναρκωτικά, που μιμούνται και υπόσχονται την ευδαιμονία και είναι βέβαιο ότι θα φέρουν την καταστροφή.
Όλο το σύστημα αξιών που λειτουργεί ο κόσμος μας, είναι στηριγμένο επάνω στο Καλό. Από την εποχή του Λυκούργου, του Σόλωνα, του Χαμουραμπί, του Μωυσή, του Ιουστινιανού, όλοι οι νόμοι βασίζονταν πάνω στο Καλό. Σκληροί νόμοι πολλές φορές αλλά βασισμένοι στο Δίκαιο, με τα λάθη τους και τις ατέλειες τους.
Μετά ήρθε ο Ένας και διακήρυξε τον απόλυτο νόμο. Την αγάπη. Επέλεγε το Καλό από αγάπη, όχι από φόβο, ελεύθερα.
Αυτό το σύστημα αξιών, αυτό προσπαθεί να ανατρέψει το κακό. Όλες τις εποχές. Από εδώ οι πόλεμοι, οι φόνοι, οι κλοπές, οι αδικίες, η διαφθορά. Με εργαλείο την μίμηση της ευδαιμονίας.
Τα ίδια γίνονται και τώρα. Πτώχευση όλων των λαών της γης. Είχαμε την Αφρική, την Ασία, τώρα έχουμε την Ευρώπη, την Αμερική υπό πτώχευση. Ενώ, δεν έχει αλλάξει τίποτε από πριν. Καμιά παραγωγή δεν μειώθηκε και ξαφνικά φτωχύναμε, ο ένας μετά τον άλλο. Εδώ το παιγνίδι χόντρυνε, μίμηση φτώχειας για να έρθει η πραγματική φτώχεια και να φέρει την ανατροπή.

Το άκτιστο Φως
Σήμερα, τιμάται η Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Κατά την Μεταμόρφωση του Σωτήρος αποκαλύπτεται η Θεία φύση του Χριστού. Αυτό που βλέπουν με τα μάτια τους, όσο άντεξαν οι μαθητές Του, είναι το άκτιστο Φως. Το Φως που περιγράφει ο Γρηγόριος ο Παλαμάς. 
Το εκτυφλωτικό φως του ολέθρου
Αυτό το Φως, προσπάθησε να μιμηθεί το Κακό, στις 6 Αυγούστου 1945, ίδια μέρα της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος.  Και, όπως πάντα έφερε, την απόλυτη καταστροφή.
«Το εκτυφλωτικό φως. Για όσους βρίσκονταν εκεί και επέζησαν για να θυμούνται τη στιγμή που ο άνθρωπος για πρώτη φορά έστρεψε εναντίον του τις στοιχειακές δυνάμεις του σύμπαντός του, το πρώτο δευτερόλεπτο ήταν καθαρό φως, εκτυφλωτικό, έντονο φως - φως μιας τρομακτικής ομορφιάς και ποικιλίας. Μπορεί να υπήρξε και ήχος, αλλά κανείς δεν τον άκουσε.»  Περιοδικό ΕΝΑ, 1992.
Και ποιο είναι αυτό το Κακό να το καταπολεμήσουμε;
Κάθε φορά, που πρέπει να αποφασίσουμε, να επιλέξουμε ανάμεσα στο σωστό και το λάθος, ας διαλέγουμε ελεύθερα το Καλό. Και το ποιο είναι το Καλό, το ξέρουμε πάντοτε, με άριστη δικλείδα ασφαλείας την γαλήνη της ψυχής μας ότι πήρε την σωστή απόφαση.
Αλλιώς, οι πράξεις μας καταντούν, Ωδή στο τράγο. 

Το χαμομηλάκι

Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

«Ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν»

Ομιλία π. Ιωάννου Δημητροπούλου
εις τον Ιερόν Ναόν Αγίου Χαραλάμπους Κρύα Ιτεών Πατρών
3 Ιουλίου 2011


ΚΥΡΙΑΚΗ  Γ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ματθαίου:  στ΄, 22 - 33)

Ο λόγος αυτός του Κυρίου που ακούσαμε στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, είναι ίσως, η πιο επίκαιρη απάντηση στην αγωνία που ζει ο καθένας μας αυτή την περίοδο. Είναι η απάντηση στο άγχος, στο φόβο, στα προβλήματα, στην απελπισία και σε αυτή την αγανάκτηση της εποχής μας που ωθεί όλο και περισσοτέρους στις δίκαιες κατά τα άλλα ειρηνικές διαμαρτυρίες.
Δεν είναι κακό να διαμαρτύρεται ο άνθρωπος όταν αδικείται, ή όταν θίγεται η αξιοπρέπειά του. Το θέμα είναι να μη χάνει κανείς την ελπίδα του, ιδιαίτερα δε όταν πολύ καλά γνωρίζει ότι υπάρχει ο Χριστός, η Εκκλησία Του και η Θεία δικαιοσύνη.
Αυτός ο Χριστός όταν είμαστε κοντά Του, όταν πηγαίνουμε στην Εκκλησία Του για να λάβουμε την Χάριν Του και την ευλογίαν Του, συνεχώς μας νουθετεί και μας διδάσκει. Μας δίδει λύσεις στα προβλήματά μας. Φτάνει εμείς να λαμβάνουμε υπόψη μας τις διδασκαλίες αυτές και να τις εφαρμόζουμε στην καθημερινή μας ζωή.
Για να θυμηθούμε όμως τί ακριβώς μας δίδαξε σήμερα ο Ιησούς στο Ευαγγέλιό Του: Μας είπε, «ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν». Δηλαδή ο Χριστός, αγαπητοί, μας προτρέπει να επιζητούμε, να επιδιώκουμε πρώτα από όλα την Βασιλεία του Θεού και την δικαιοσύνη Του και όλα τα άλλα, όπως μας λέγει, θα μας χορηγηθούν. Όλα τ’ άλλα θα ’ρθουν. Αυτό μας λέγει ο Χριστός.
Είναι πράγματι υπέροχη αυτή η διδασκαλία. Αλλά όπως φαίνεται εμείς οι άνθρωποι τη λησμονούμε. Ή μάλλον δεν της δίνουμε την πρέπουσα σημασία. Και βλέπουμε σήμερα που μαστίζει τη χώρα μας και όχι μόνο, αυτή η οικονομική κρίση, να μας δέρνει η αγωνία και το άγχος. Και συνεχώς αναρωτιόμαστε:
Πώς θα ζήσουμε;
Πώς θα τα βγάλουμε πέρα;
Πώς θα συντηρήσουμε την οικογένειά μας;
Πώς θα πληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας;
Πώς θα αναθρέψουμε τα παιδιά μας;
Πώς θα τα σπουδάσουμε;
Πώς θα εξασφαλίσουμε καλύτερους όρους ζωής;
Πώς το ένα; Πώς το άλλο;
Και πέφτουμε σε βαθιά κατάθλιψη. Πέφτουμε σε ατελείωτη στενοχώρια. Κι όλα αυτά διότι έχουμε καταντήσει ολιγόπιστοι ή άπιστοι. Έχουμε βγάλει εντελώς από τη ζωή μας το Θεό. Δεν Τον εμπιστευόμαστε και έχουμε στρέψει το νου μας αποκλειστικά και μόνο στο τι αποφάσεις θα λάβουν οι τριακόσιοι του κοινοβουλίου.
Έχουμε δηλαδή εντελώς απορρίψει την ιδέα, πως η Θεία πρόνοια για μας ενεργεί, πως ο Θεός μας προστατεύει. Ακούγεται πότε - πότε εκείνο το «ώχ βρε αδελφέ! Σιγά μην να ασχολείται ο Θεός με εμένα! Σιγά μην να ασχολείται ο Θεός με τα προβλήματά μου». Και πού ξέρεις εσύ αδελφέ ότι ο Θεός δεν ασχολείται μαζί σου; Πού ξέρεις αν όλες αυτές οι δυσκολίες που περνάς είναι σχέδιο του Θεού για να Τον αναζητήσεις και να έρθεις κοντά Του;
Αλλά που να σκεφτούμε έτσι. Εμείς νομίζουμε ότι όλα τα κάνουμε μόνοι μας. Όλα εξαρτώνται από εμάς. Πού είναι η πνευματικότητά μας; Πού είναι η ελπίδα μας; Πού είναι η εμπιστοσύνη μας στο Θεό; Είμαστε Χριστιανοί; Πιστεύουμε; Προσευχόμαστε; Εμπιστευόμαστε τα προβλήματά μας στο Θεό; Όχι. Αντίθετα νομίζουμε ότι όλα θα τα λύσουμε μόνοι μας, αλλά δυστυχώς, ματαιοπονούμε. Και κάποια στιγμή τα προβλήματα συσσωρεύονται και γίνονται αμέτρητα. Και τότε τρέχουμε και δε φθάνουμε. Πελαγοδρομούμε συνεχώς και στεριά δε βλέπουμε. Και όταν καταλάβουμε ότι δεν τα καταφέρνουμε, όταν αισθανόμαστε ότι αδυνατούμε να τα επιλύσουμε, τότε πολλές φορές λόγω του ότι είμαστε ολιγόπιστοι, έρχονται στο νου μας αμαρτωλές σκέψεις. Έρχονται στο νου μας απονενοημένα διαβήματα. Πόσες φορές ακούσαμε τον τελευταίο καιρό ότι αυξήθηκαν οι αυτοκτονίες; Αυτή είναι η λύση; Είναι λύση να παραδίδει κανείς την ψυχή του στο διάβολο; Το να δίνει κανείς μόνος του τέλος στη ζωή του, αυτό σημαίνει ότι δεν πιστεύει, δεν έχει εμπιστοσύνη στο Θεό και κυριαρχείται από το πνεύμα του διαβόλου.
Είναι ατόπημα αδελφοί να βγάζουμε έξω από τη ζωή μας το Θεό. Είναι σφάλμα να μην Τον εμπιστευόμαστε και να αφήνουμε τον πονηρό να αλωνίζει στην ψυχή μας.
Αυτό το σφάλμα το κάνουμε διότι τα ενδιαφέροντά μας, οι σκέψεις μας έχουν περιοριστεί σε γήινες, σε πρόσκαιρες απολαύσεις. Πού χρόνος να σκεφτούμε τα ουράνια, τα αιώνια; Μα γιατί να σκεφτόμαστε μόνο τα υλικά αγαθά; Γιατί να σκεφτόμαστε μόνο τα χρήματα που θα μειωθούν από το μισθό μας; Γιατί να μας απασχολεί τί θα γίνουν οι καταθέσεις μας σε περίπτωση που θα πτωχεύσει η χώρα; Αυτές δεν είναι οι καθημερινές μας ανησυχίες και συζητήσεις; Ή τα παραλέω; Σκεφθήκαμε ποτέ ότι πριν από τη χώρα μας έχουμε πτωχεύσει εμείς μέσα μας, από ιδανικά, από αξίες, από Πίστη; Σκεφθήκαμε ποτέ, αν αύριο πραγματοποιηθεί η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, αν είμαστε έτοιμοι να εισέλθουμε στη Βασιλεία του Θεού; Βλέπετε λοιπόν αδελφοί ότι υπάρχουν ζητήματα πρωτευούσης σημασίας κι εμάς μας απασχολούν μονίμως τα δευτερεύοντα.
Ο άνθρωπος, ως δημιούργημα του Θεού, φέρει μέσα του ανυπέρβλητες δυνάμεις. Φέρει Θεία προσωπικότητα. Είναι «θεοειδής». Είναι «μικρός θεός», διότι μετέχει του Θείου, κατά την ψυχική μας ιδιότητα. Γι’ αυτό, σαν αιώνια, σαν πνευματική αξία, οφείλει να τοποθετεί πάντοτε τις επιδιώξεις του κάτω από το πρίσμα της αιωνιότητος, κάτω από το θέλημα του Θεού. Εδώ είμαστε προσωρινοί. Ήλθαμε γυμνοί στον κόσμο και θα  φύγουμε από αυτόν, χωρίς να μπορούμε να πάρουμε τίποτα από όλα εκείνα, που με τόσο μόχθο και ιδρώτα, με δίκαια ή άδικα μέσα, αποκτήσαμε. Αυτό σημαίνει πως δεν εξουσιάζουμε ούτε τα αγαθά μας, ούτε τον ίδιο τον εαυτό μας. Όλα είναι κάτω από την εξουσία του Θεού.  
Οπότε είναι ανάγκη αδελφοί, πρωτίστως να ζητούμε και να θέλουμε την απόκτηση των αγαθών εκείνων, που δεν χάνονται ποτέ. Των αγαθών εκείνων που οδηγούν στην πανένδοξη Βασιλεία του Θεού. Είναι τα αγαθά εκείνα που μας ασφαλίζουν, διότι εξαφανίζουν το κενό της ανθρώπινης ψυχής μας και δεν αφήνουν χώρο για άγχος. Απομακρύνουν την αγωνία και την αβεβαιότητα του αύριο. Διώχνουν από μέσα μας κάθε ταραχή και ανησυχία για οποιοδήποτε ζήτημα.
Βέβαια εμείς δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε και παραμένουμε άπρακτοι και αδρανείς. Δεν μπορούμε να περιμένουμε να μας έρθουν ουρανοκατέβατα τα απαραίτητα για την ικανοποίηση των βιολογικών μας αναγκών. Πρέπει και να φάμε και να πιούμε και να ενδυθούμε και να φροντίσουμε την οικογένειά μας. Αλλά όλα αυτά πρέπει να τα πραγματοποιούμε με την ευλογία του Θεού.
Ξέρετε αδελφοί στην πραγματικότητα γιατί έχουμε κρίση; Διότι απομακρυνθήκαμε από το Θεό. Και αυτή η απομάκρυνση μας στέρησε την ευλογία.
Θα πει ίσως κάποιος: «Εγώ δε φταίω. Άλλοι ευθύνονται γι’ αυτό το κατάντημα». Ναι μπορεί να είναι έτσι. Αλλά κάπου στο βάθος ακούγεται και η φωνή της συνειδήσεως: «Γιατί εγώ είμαι καλύτερος; Είμαι καλύτερος εγώ που έχω μάθει στην πλεονεξία, στην καλοπέραση και στον ατομισμό; Συνεχώς ζητάω. Όλα τα θέλω. Όλα να τα γευτώ. Όλα να τα κερδίσω. Και προσπαθώ όλα να τα αποκτήσω, όλα, εκτός από την ευλογία το Θεού. Και τώρα που καλόμαθα και δεν γίνεται να τα έχω όλα, τώρα δε μπορώ να στερούμαι και υποφέρω».
Γι’ αυτό αδελφοί μου, ήρθε η ώρα να κάνει ο καθένας μας την αυτοκριτική του. Ήρθε η ώρα έστω και τώρα, να βάλλουμε το Χριστό στη ζωή μας για να μας παρέχει τη Θεία ευλογία.
Κάπως έτσι η παντοδυναμία του Θεού αλλά και η δική μας θέληση θα βρεθούν σε μια πολύτιμη συνεργασία και θα μας βγάλουν από το τεράστιο αυτό αδιέξοδο. Να είστε βέβαιοι γι’ αυτό.
Μόνο αδελφοί να μη λησμονούμε το σημερινό λόγο του Ευαγγελίου και ας τον εφαρμόσουμε στη ζωή μας: «Ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν».
Γένοιτο.